Η λάσπη των «Γκαίμπελς» του ΣΥΡΙΖΑ και το bullying δεν θα περάσουν έτσι εύκολα

Σε μια χρονική στιγμή που στον ΣΥΡΙΖΑ τρώγονταν για την «Παπαδημούπολη» και ο Τσίπρας… έσφαζε με το βαμβάκι τον αντιπρόεδρο της Κομισιόν και με «συνεπή αριστερή πορεία», όπως μάθαμε, κ. Δημήτρη Παπαδημούλη, βγήκε το βίντεο της ντροπής.

Το βίντεο που δήθεν ήθελε να στηλιτεύσει την, πραγματικά, παντελώς λανθασμένη προσπάθεια της κυβέρνησης να μοιράσει 20 εκατ. για το κοινωνικό μήνυμα που αφορούσε τον κοροναϊό.

Οι γνωστοί «Γκαίμπελς» της Κουμουνδούρου, που έκαναν καριέρα στα υπόγεια του Μαξίμου, εξαργυρώνοντας το όποιο αριστερό, σταλινικό, παρελθόν τους, απλώς έκαναν τη δουλειά που ξέρουν.

Εριξαν στα λιοντάρια συλλήβδην τους δημοσιογράφους, πλην προφανώς εκείνων που σιτίζονται από «αριστερό χρήμα», με στόχο να ξεχαστεί το σκάνδαλο Παπαδημούλη.

Και να ξεχαστεί και ο χαμός που επικρατεί στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ για μια σειρά από θέματα ουσίας. Κυρίως για τη φυσιογνωμία του κόμματος, για το πώς θα επανέλθει στην εξουσία και πώς θα ξαναβρεί το βηματισμό του.

Η δημοσιοποίηση του βίντεο είχε πολλές ακόμη σκοπιμότητες, πλην του αποπροσανατολισμού.

Η αναζήτηση εχθρών προκειμένου να δικαιολογηθεί η αντιπολιτευτική ένδεια του ΣΥΡΙΖΑ ή η αδυναμία του να παράξει πολιτική, δεν είναι τωρινό φαινόμενο.

Ακόμη και όταν ήταν στην κυβέρνηση για όλα έφταιγαν οι άλλοι. Οι εκδότες, οι επιχειρηματίες, οι καναλάρχες, ο νεοφιλελευθερισμός, η Μέρκελ, η παγκόσμια τάξη πραγμάτων.

Πάντα υπήρχε ο βολικός εχθρός. Ακόμη και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε τον περασμένο Ιούλιο η δικαιολογία ήταν ότι «δεν κατάλαβε ο κόσμος το σπουδαίο έργο τους» γιατί δεν περνούσε το μήνυμα του κόμματος από τα συστημικά ΜΜΕ.

Και κάπως έτσι πορεύεται ένα κόμμα του 32%. Ένα κόμμα που έχει γεννήσει πολλές ελπίδες στο λαό, που έχει δυναμική και ικανά στελέχη, που μπορεί να διαμορφώσει ξανά πρόταση εξουσίας.

Αλλά και που έχει και ανθρώπους οι οποίοι χύνουν την καρδάρα με το γάλα. Και που ακόμη και στα λάθη της κυβέρνησης της ΝΔ έρχονται να κάνουν μια μεγάλη γκάφα(;).

Να μιλήσουμε για την πολυφωνία και για τον πλουραλισμό στα ελληνικά ΜΜΕ; Να το κάνουμε.

Να μιλήσουμε για το πώς μοιράστηκαν τα 20 εκατ. από την παρούσα κυβέρνηση; Να το κάνουμε.

Οχι όμως υπό τη μορφή του ιδιότυπου bullying που αρέσκεται να κάνει συχνά πυκνά ο ΣΥΡΙΖΑ.

Κοίτα ποιοι μιλάνε

Η στοχοποίηση των δημοσιογράφων συνολικά και η δημιουργία ενός κλίματος «εχθροπάθειας» απέναντι στα ΜΜΕ είναι ένα ακόμη επεισόδιο στη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με αυτά.

Ενός κόμματος που ωστόσο, συμβιβάστηκε όσο λίγα με αυτό που η ίδια ονομάζει «διαπλοκή». Επιχειρηματική, εκδοτική ή όπως αλλιώς λέγεται.

Είναι το κόμμα που με εντολή του κομαντάτε του… ινστιτούτου της Φλωρεντίας, έκλεισε επί της ουσίας το Mega. Γνωρίζουμε καλά για τις μυστικές συναντήσεις και τα deals που έγιναν προκειμένου να κλείσει το «ενοχλητικό» κανάλι.

Είναι το κόμμα που μοίρασε πολλά εκατομμύρια μέσω της ΕΡΤ στο γνωστό σκάνδαλο των ποδοσφαιρικών αγώνων.

Είναι το κόμμα που στήριξε τη δημιουργία εκδοτικών ομίλων τα οποία είχαν ως μοναδικό σκοπό τη διατήρηση στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ. Με κάθε τρόπο και κάθε κόστος.

Είναι αυτοί που θέλησαν να κλείσουν εφημερίδες και να απολύσουν δημοσιογράφους, επειδή δεν ήταν αρεστοί στο σύστημά τους.

Και δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ουκ ολίγες επιθέσεις εναντίον επαγγελματιών δημοσιογράφων που χαρακτηρίζονταν μέχρι και «πόρνες» ή τις προσπάθειες να τοποθετηθούν κομματικοί κομισάριοι.

Ούτε τέλος πρέπει να ξεχνάμε ότι και επί ΣΥΡΙΖΑ μοιράστηκαν εκατομμύρια (κρυφά και φανερά) ακόμη και σε ανυπόληπτα μέσα ενημέρωσης.

Τουτέστιν, ορθώς η ΕΣΗΕΑ, έστω και με καθυστέρηση εγκαλεί τον ΣΥΡΙΖΑ και ζητεί την απόσυρση του ευτελέστατου βίντεο.

Ορθώς έχουν εξεγερθεί δημοσιογράφοι που με τιμιότητα κάνουν τη δουλειά τους και δεν είναι ούτε «μεγαλοδημοσιογράφοι», ούτε έχουν τεράστιες περιουσίες από τη δουλειά τους.

Και είναι να απορεί κανείς γιατί έχουν… κρυφτεί τις τελευταίες ώρες οι δεκάδες δημοσιογράφοι που υπηρετούν τον ΣΥΡΙΖΑ με επαγγελματική σχέση (και καλά κάνουν) ή είναι απλοί σχολιαστές των social media, στηρίζοντας τη γραμμή του κόμματος.

Αυτό που δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να γίνει ανεκτό είναι η προσπάθεια για άλλη μια φορά ενός αριστερού κόμματος να ρίξει λάσπη στον ανεμιστήρα και όποιον καταφέρει να τον λερώσει.

Στο κάτω – κάτω, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν οι ινστρούχτορες της Κουμουνδούρου, προτού να είναι αργά.