Σε ποιους έστειλε το μήνυμα ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, που «χτυπά» ο Ερντογάν και πώς θα απαντήσει η Ελλάδα

«Όποιος πατήσει τα πόδια του στο έδαφος, πρώτα θα τον κάψουμε και μετά θα ρωτήσουμε ποιος είναι».

Η φράση αυτή που είπε μεταξύ άλλων ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Φλώρος σε στρατιωτικούς συντάκτες, είναι ίσως το πιο δυνατό μήνυμα που έχει σταλεί στην Τουρκία και όχι μόνο, εδώ και πολύ καιρό.

Και είναι η δεύτερη φορά, μετά από εκείνη του πρώην υπουργού Αμυνας, Ευάγγελου Αποστολάκη (ο οποίος είχε πει ότι αν ανέβουν οι Τούρκοι σε βραχονησίδα αυτή θα ισοπεδωθεί), που η Ελλάδα χρησιμοποιεί σκληρούς, πολεμικούς όρους.

Η ελληνική διπλωματία, πολιτικοί και στρατιωτικοί, ποτέ δεν θέλησαν να ρίχνουν λάδι στη φωτιά και να απαντούν με σκληρότητα στις τουρκικές προκλήσεις.

Φαίνεται, ωστόσο, ότι ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και τα όρια έχουν ξεπεραστεί. Το μήνυμα του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, όπως αυτό διατυπώθηκε δεν απευθύνεται μόνο στην Αγκυρα. Εχει αποδέκτες και τις Βρυξέλλες, και τη Μόσχα, αλλά και την Ουάσιγκτον και όλους όσοι έχουν συμφέροντα στην περιοχή.

Και είναι ένα μήνυμα ότι ο κίνδυνος θερμού επεισοδίου έχει αυξηθεί σημαντικά, εξαιτίας της πίεσης που ασκεί η Τουρκία.

Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Φλώρος

Κάτι που θα πρέπει να το λάβει υπόψη του και το ΝΑΤΟ, καθώς είναι αδιανόητο να απειλεί ευθέως με πόλεμο και με παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας ένα μέλος της Συμμαχίας άλλα, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος.

Οσοι γνωρίζουν τον στρατηγό Φλώρο αντιλαμβάνονται ότι οι εκφράσεις που χρησιμοποίησε δεν είναι καθόλου τυχαίες. Κι αυτό γιατί φαίνεται πως όλο και περισσότεροι στο ελληνικό Πεντάγωνο φοβούνται μια επιθετική κίνηση της Τουρκίας.

Ή ένα επεισόδιο που θα δημιουργηθεί εξαιτίας των καθημερινών εντάσεων στο Αιγαίο.

Κυρίως, όμως, φοβούνται για το πώς η Αγκυρα θα σχεδιάζει μια ηχηρή παρέμβαση στην Ανατολική Μεσόγειο, με φόντο το τουρκολιβυκό μνημόνιο και με τη διαρκή αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Σκοπός η συνεκμετάλλευση

Αλλωστε, οι πολύ επιθετικές δηλώσεις του Μεβλούτ Τσαβούσογλου, με τις οποίες δείχνει ότι η Αγκυρα κάνει… χάρη στην Ελλάδα που της παραχωρεί 6 ναυτικά μίλια, δείχνει την εμμονή που υπάρχει για παραβίαση εθνικής κυριαρχίας.

Γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια διεθνείς συνθήκες, η τουρκική διπλωματία εγείρει μαξιμαλιστικές απαιτήσεις προκειμένου να σύρει την Ελλάδα σε μια συνολική διαπραγμάτευση.

Και με μοναδικό σκοπό φυσικά τη συνεκμετάλλευση του όποιου πλούτου υπάρχει στην περιοχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τις πολεμικές κραυγές του Τσαβούσογλου, ο ίδιος λίγες ώρες μετά «μαλάκωσε» μιλώντας για συνεκμετάλλευση και συνεργασία με την Ελλάδα και βάζοντας την Ιταλία σε ρόλο… παρατηρητή.

Ξεκάθαρα στην Τουρκία ανεβάζουν τους τόνους, απειλούν με πόλεμο και φτάνουν στα όριά τους την Πολεμική μας Αεροπορία και το Ναυτικό, προκειμένου να σύρουν την Ελλάδα σε επώδυνους συμβιβασμούς.

Μ. Τσαβούσογλου

Συμβιβασμούς που δύσκολα μπορεί να αντέξει οποιοδήποτε πολιτικό σύστημα. Κι από την άλλη, κανείς δεν μπορεί να ανεχθεί μια περαιτέρω κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας στο Αιγαίο ή στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η στάση της Ελλάδας τις τελευταίες εβδομάδες έχει ενοχλήσει σφόδρα την Αγκυρα. Η συμφωνία με την Ιταλία για την ΑΟΖ, η προσέγγιση της Αλβανίας, οι διαπραγματεύσεις με την Αίγυπτο αλλά και οι άριστες σχέσεις εδώ και μερικά χρόνια και με το Ισραήλ, είναι ζητήματα που απασχολούν τους τούρκους διπλωμάτες.

Εκτιμούν ότι αν η Ελλάδα πετύχει διεθνείς συμμαχίες στην περιοχή θα «κλειδώσει» την Τουρκία και θα την περιορίσει. Θα ακυρωθεί ουσιαστικά το σύμφωνο με τη Λιβύη και θα πάει περίπατο και όλο αυτό το όραμα της «Γαλάζιας Πατρίδας». Ετσι, σκέφτονται στην Αγκυρα, ότι μόνο με την επίδειξη δύναμης και με ένα θερμό επεισόδιο θα υποχωρήσει η ελληνική πλευρά και θα οδηγηθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Αδιαφορία και αβελτηρία

«Σύμμαχος» της τουρκικής επιθετικότητας είναι αφενός η ανοχή της Ουάσιγκτον σε όσα συμβαίνουν και απειλούν με ανάφλεξη την περιοχή, όσο και στην αναβλητικότητα των Βρυξελλών για την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία η οποία απειλεί δύο χώρες – μέλη της ΕΕ.

Και φυσικά στα κοινά συμφέροντα που έχουν οι Τούρκοι με τον Πούτιν, σε Συρία και Λιβύη, με αποτέλεσμα να διατηρεί η Μόσχα ουδέτερη στάση στις τεταμένες σχέσεις της Αθήνας με την Αγκυρα.

Ολοι γνωρίζουν τι συμβαίνει στην περιοχή. Ειδικά η Ουάσιγκτον ενημερώνεται συνεχώς από τη δραστήρια πρεσβεία στην Αθήνα. Γνωρίζουν και για την αποφασιστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης και για τα γνωστά και άγνωστα επεισόδια που συμβαίνουν.

Ομοίως γνωρίζουν και οι εταίροι μας στην Ευρώπη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης (όπως παλιότερα και ο Αλέξης Τσίπρας) ενημέρωσε στη Σύνοδο Κορυφής για τις πολεμικές ενέργειες της Τουρκίας. Ο πρωθυπουργός μάλιστα από την Ουάσιγκτον είχε πει ότι η Ελλάδα έχει αποφασίσει να απαντήσει αν χρειαστεί.

Επομένως, όλοι είναι γνώστες της επικίνδυνης κατάστασης που έχει διαμορφωθεί. Η Γαλλία π.χ., μετά το επεισόδιο με δικό της πλοίο που παρενοχλήθηκε από τουρκικές φρεγάτες, είναι έξαλλη.

Και η Ιταλία επίσης, η Βρετανία και η Γερμανία γνωρίζουν αν και κρατούν ήπια και ισορροπιστική τάση.

Ωστόσο, αν κάποιοι δεν φοβούνται ότι κάτι κακό θα συμβεί στην περιοχή ενδεχομένως να τρέχουν να σβήσουν τη φωτιά, αλλά θα είναι πολύ αργά. Τα νεύρα είναι τεντωμένα και όποια προσπάθεια γίνει από την Τουρκία για «επίθεση», (είτε με τον γνωστό υβριδικό τρόπο στον Εβρο, είτε με τις παραβιάσεις στο Αιγαίο) θα υπάρξει απάντηση.

Μια απάντηση με την οποία συμφωνούν όλα τα κόμματα, πέρα από τις διαφορές που υπάρχουν ως προς την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής.

Το μπαλάκι φαίνεται να περνά στην Ουάσιγκτον η οποία, όμως, εμφανίζει κενό εξουσίας. Τα προβλήματα του Ντ. Τραμπ είναι πολλά και σε συνδυασμό με τις άριστες σχέσεις που έχει με τον Ταγίπ Ερντογάν, κάνουν την κατάσταση πιο δύσκολη.

Οσο κι αν προειδοποιούν αμερικανοί διπλωμάτες, όσο κι αν ζητούν από την Αγκυρα να πέσουν οι τόνοι, η ηχηρή απάντηση δεν έχει δοθεί. Και όσο δεν «μαζεύουν τα λουριά» του Ερντογάν, τόσο θα γίνεται χειρότερη η κατάσταση.

Ενδεχομένως, η πρόσκληση προς τον έλληνα υπουργό Αμυνας, Ν. Παναγιωτόπουλο να επισκεφτεί τις ΗΠΑ στις 21 Ιουλίου, να είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να καταλάβουμε όλοι που το πάνε οι Αμερικανοί ως προς τη στάση τους για τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή.