«Το μόνο που χρειάζομαι είναι μια σύνδεση»: Πρόσφυγες διδάσκουν τη γλώσσα τους μέσω διαδικτύου

Η Λουίζα Γουόγκ και ο Γκέιθ Αλχάλακ έχουν συναντηθεί για μαθήματα γλώσσας σε επτά χώρες. «Τις μετρήσαμε τις προάλλες», λέει η Γουόγκ, η οποία θυμάται τη λίστα των περιοχών από τις οποίες την έχει καλέσει ο Αλχάλακ: βρετανία, Μάλι, Σενεγάλη και Ελλάδα. Από την πλευρά του, εκείνος έχει απαντήσει στις κλήσεις της από το Λίβανο, τη Γαλλία και την Ιταλία, όπου πραγματοποιεί τις μεταπτυχιακές σπουδές της στις πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Πάδουα.

«Το μόνο που χρειάζομαι είναι μια σύνδεση», λέει εκείνος.

Ο Αλχάλακ αυτή την περίοδο διδάσκει αραβικά στο La Takallam, μια υπηρεσία ξένων γλωσσών μέσω της οποίας μπορεί κανείς να μάθει αραβικά, ισπανικά, περσικά και γαλλικά. Αυτό που την κάνει ξεχωριστή, είναι πως όλοι οι δάσκαλοι που εργάζονται σε αυτή είναι πρόσφυγες.

Οι 770 μαθητές και οι 64 δάσκαλοι της Na Takallam – η ονομασία της οποίας σημαίνει «μιλάμε» στα αραβικά – πραγματοποιούν τα μαθήματά τους αποκλειστικά σε διαδικτυακό περιβάλλον, επιτρέποντας στους πρόσφυγες να μιλούν ε μαθητές οι οποίοι υπό άλλες συνθήκες μπορεί να μην είχαν ποτέ καμία επαφή με εκτοπισμένους ανθρώπους. Η υπηρεσία υπερβαίνει επίσης τους εργασιακούς περιορισμούς που επιβάλλονται στους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο από τις χώρες υποδοχής, πράγμα που συνεπάγεται ότι τους προσφέρει τη δυνατότητα να κερδίσουν κάποια χρήματα.

Μια λύση για δύο προβλήματα

«Πραγματικά το βλέπω σαν κάτι που επιλύει ταυτόχρονα δύο προβλήματα», εξηγεί στον Guardian η Αλίνε Σάρα, μία εκ των ιδρυτών της υπηρεσίας. «Οι πρόσφυγες έχουν ανάγκη από ένα εισόδημα, όμως από τη στιγμή που δεν έχουν την άδεια να εργαστούν, συχνά βρίσκονται εγκλωβισμένοι. Κι όμως, διαθέτουν έμφυτα ταλέντα, με τη μορφή της γλώσσας, της προσωπικής ιστορίας και της κουλτούρας τους. Από την άλλη, πάρα πολλοί άνθρωποι επιθυμούν μια ευέλικτη μορφή εκμάθησης ξένων γλωσσών. Υπάρχει η εντύπωση ότι οι πρόσφυγες έχουν ανάγκη αποκλειστικά από εκπαίδευση και βοήθεια, όμως η αλήθεια είναι ότι και εκείνοι μπορούν να μας βοηθήσουν».

Η υπηρεσία ξεκίνησε με μαθήματα αραβικών και σταδιακά επεκτάθηκε και σε άλλες γλώσσες που ομιλούνται από προσφυγικές κοινότητες. Η ομάδα των δασκάλων της Na Takallam συμπεριλαμβάνει εκτοπισμένους ισπανόφωνους από τη Βενεζουέλα και την Κεντρική Αμερική και γαλλόφωνους από το Μπουρούντι, την Ακτή Ελεφαντοστού και τη Δημοκρατία του Κονγκό. «Το καλύτερο είναι όταν έχουμε μεγάλες συσκέψεις δασκάλων στο Zoom, και οι Βενεζουελανοί λένε στους Σύριους ότι θα τους μάθουν ισπανικά», λέει η Σάρα.

Πολύτιμη απασχόληση

Οι δάσκαλοι καλούνται συχνά να μιλήσουν σε σχολεία και πανεπιστήμια, να δώσουν τη δική τους μαρτυρία σε μαθήματα ιστορίας ή σύγχρονης πολιτικής ή να συζητήσουν προβλήματα των προσφύγων, ενώ δάσκαλοι του Na Takallam εργάζονται αυτή την περίοδο στο πρόγραμμα αραβικής γλώσσας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και προσφέρουν μεταφραστικές υπηρεσίες.

Η Σάρα, η οποία είναι Λιβανοαμερικανή ίδρυσε το Na Takallam με σκοπό να βελτιώσει τα δικά της αραβικά, στηρίζοντας παράλληλα τη συριακή κοινότητα του Λιβάνου, η οποία αριθμεί πλέον σχεδόν ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και τίθεται όλο και συχνότερα στο στόχαστρο νομοθεσιών που περιορίζουν το δικαίωμά της στην εργασία.

«Ζούμε σε έναν διαδικτυακό κόσμο και πολλοί άνθρωποι ήδη μαθαίνουν ξένες γλώσσες μέσω Skype», εξηγεί η Σάρα. «Είναι ένας τρόπος οι Σύριοι να αποκτήσουν εισόδημα με έναν τρόπο που κανείς δεν μπορεί να θεωρήσει ότι το στερούν από τους πολίτες του Λιβάνου, καθώς ο κόσμος του freelance είναι ανοιχτός σε όλους».

Φιλίες εξ αποστάσεως

Η κοινωνική δικτύωση είναι ένα από τα στοιχεία που έχουν κάνει την υπηρεσία αγαπητή σε καθηγητές και δασκάλους. «Είχαμε δασκάλους οι οποίοι μετεγκαταστάθηκαν με τη βοήθεια μαθητών τους που είχαν επαφές με σχετικούς οργανισμούς», θυμάται η Σάρα. «Ένας μαθητής έστειλε λάπτοπ στο δάσκαλό του, όταν το δικό του χάλασε. Η φιλία είναι μια πολύ σημαντική πλευρά του εγχειρήματός μας».

Το επιχειρηματικό μοντέλο του Na Takallam είναι πλήρως προσαρμοσμένο στα lockdown του κοροναϊού, γεγονός που οδήγησε σε αύξηση των εγγραφών νέων μαθητών κατά 106% τον Μάρτιο και κατά 185% τον Απρίλιο σε σύγκριση με τον Φεβρουάριο της φετινής χρονιάς. Ο Αλχάλακ λέει ότι πρώην μαθητές του έχουν επιστρέψει στα μαθήματα.

«Μια δασκάλα μας από τη Βενεζουέλα μου είπε ότι είναι μόνη της σε απομόνωση και ότι οι μαθητές της είναι οι μόνοι άνθρωποι με τους οποίους μιλά και συνδέεται», σημειώνει η Σάρα. «Γι’ αυτό και τα μαθήματα είναι πολύτιμα και από την άποψη της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης, όχι μόνο λόγω του εισοδήματος που εξασφαλίζουν».

Για τον Αλχαλάκ, έχουν υπάρξει σωτήρια.

Έχοντας επιστρατευτεί από τον Συριακό Στράτο λίγο πριν την εξέγερση του 2011, απέδρασε από τη χώρα το 2013, ενώ βρισκόταν σε άδεια ανάρρωσης μετά από τραυματισμό από θραύσματα. Λίγο καιρό αργότερα συνελήφθη στο Λίβανο.

«Οι αρχές του Λιβάνου μου έδωσαν μια βδομάδα για να εγκαταλείψω τη χώρα», εξηγεί στον Guardian. «Δεν είχα κανένα μέρος να πάω. Δεν μπορούσα να πάω στα σύνορα με τη Συρία και να ξαναμπώ στη χώρα, γιατί θα με εκτελούσαν. Θα με θεωρούσαν προδότη».

Εξαναγκασμένος να ζει στην παρανομία, ο Αλχάλακ άκουσε για το Na Takallam. Τα διαδικτυακά μαθήματα «ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν καθώς δεν είχα έγγραφα ή άδεια παραμονής. Ήταν καλύτερο να δουλεύω από το σπίτι παρά να ζω στους δρόμους», τονίζει ο ίδιος.

Το 2016, ένας φίλος του τον έφερε σε επαφή με μια φιλανθρωπική οργάνωση που βοηθά τους Σύριους να μετεγκατασταθούν στην Ιταλία, η οποία και κανόνισε τη μετακόμισή του στην Πάδοβα. «Έμαθε ιταλικά περίπου σε πέντε λεπτά», γελά η Γουάγκ. Μέσα από τα κοινά τους μαθήματα, ο Αλχάλακ και η Γουάγκ, οι οποίοι συναντήθηκαν για λίγο στη Βηρυτό πριν εκείνος φύγει για την Ιταλία, έγιναν φίλοι.

«Δεν μοιάζει με μάθημα, μοιάζει με μια συζήτηση που διαρκεί τέσσερα χρόνια, σε διαφορετικές χώρες και στιγμές της ζωής μας», εξηγεί.

Πηγή: www.theguardian.com