Στη δεκαετία του 2010 είχαμε τους «ψεκασμένους» του Μνημονίου. Νόμιζαν ότι πίσω από τη χρεοκοπία της Ελλάδος βρίσκονταν σκοτεινές, παγκόσμιες δυνάμεις που ήθελαν να αρπάξουν κοψοχρονιά τη γη, τον αέρα και τον ήλιο μας. Ετσι ήθελαν να πιστεύουν και αυτό έκαναν, άσχετα αν οι αριθμοί, η πραγματικότητα και η ίδια η ζωή τούς διέψευδαν και εξακολουθούν να τους διαψεύδουν παταγωδώς μέχρι σήμερα. Τώρα, αφού τελείωσαν οι καραντίνες και δειλά δειλά ξεθαρρεύουμε από την πανδημία που μας βρήκε, μία άλλη κατηγορία, «ιδιαίτερα» σκεπτόμενων συμπολιτών μας, κάνει την εμφάνισή της. Είναι οι «ψεκασμένοι» του κορωνοϊού.

Ευτυχώς είναι μια μικρή μειοψηφία. Πρόκειται για όσους, χωρίς να έχουν την παραμικρή απόδειξη, αρχίζουν να μιλούν για μια – άλλη – παγκόσμια συνωμοσία που έχει βάλει στόχο («ευτυχώς», τώρα, όχι μόνο την Ελλάδα) το επίπεδο διαβίωσης των εργαζομένων όλου του κόσμου. Κάποια αόρατα ξένα κέντρα κατασκεύασαν, λένε, τον κορωνοϊό για να ανατρέψουν άρδην το επίπεδο διαβίωσης των νοικοκυριών, τους μισθούς, τις συνθήκες και τις σχέσεις εργασίας. Επιμένουν, παρότι οι έρευνες δεν το έχουν αποδείξει καν, ότι ο κορωνοϊός είναι προϊόν εργαστηρίου. Και παρά το γεγονός ότι αυτή η πανδημία δεν χτυπά μόνο τους εργαζομένους, τους επαγγελματίες και τις μικρομεσαίες, αλλά και τις μεγάλες επιχειρήσεις και πολυεθνικές, προκαλώντας πρωτόγνωρες ανατροπές σε όλο το οικοδόμημα της παγκόσμιας οικονομίας, πέρα από τις εκατόμβες των ανθρώπινων θυμάτων.

Δυστυχώς, «καλός αγωγός» των ιδεών αυτών είναι το Διαδίκτυο. Οπως τότε με τους «αγανακτισμένους» και τους κάθε είδους «ψεκασμένους» που έκαναν «πάρτι» μέσω του Διαδικτύου, έτσι και τώρα με τους «ψεκασμένους» του κορωνοϊού. Το ευτύχημα είναι ότι τα δεινά που πέρασε η χώρα με τη χρεοκοπία και τα όσα μεσολάβησαν με την περιπέτεια της «περήφανης» διαπραγμάτευσης του 2015 λειτουργούν ως ένα ισχυρό ανάχωμα στη δημιουργία τέτοιων «ρευμάτων» στην ελληνική κοινωνία. Το δυστύχημα είναι ότι η χώρα δεν πρόλαβε να ανακάμψει από τα Μνημόνια, να ορθοποδήσει σε στέρεους ρυθμούς ανάπτυξης, και βρέθηκε ξαφνικά μπροστά σε μία απρόσμενη καταιγίδα που κρύβει κινδύνους για το μέλλον.

Σημαντικότερος κίνδυνος απ’ όλους, ένα κλίμα γενικής απογοήτευσης που μπορεί να δημιουργηθεί, αν η ύφεση διαρκέσει πολύ και μεγάλες κατηγορίες εργαζομένων δουν τις δουλειές τους να χάνονται και τις προσδοκίες τους να διαψεύδονται για ένα καλύτερο αύριο. Σε τέτοιες καταστάσεις οι κοινωνίες, ιστορικά, αποδεικνύονται ευάλωτες. Αν όχι στη διείσδυση «ψεκασμένων» ιδεών, σίγουρα στις φωνές λαϊκισμού που παραμονεύουν, ώστε να σηκώσουν κεφάλι την κατάλληλη στιγμή. Δύο πρόσφατα παραδείγματα τέτοιου λαϊκισμού είναι τα εξής: πρώτον, ότι την ύφεση την προκάλεσε η κυβέρνηση και όχι η πανδημία! Δεύτερον, ότι «λεφτά υπάρχουν» για να αποζημιωθούν όλοι από την πανδημία!

Πάλι καλά που μπήκε και αυτό το θέμα της Εκθεσης στις Πανελλαδικές για να μας θυμίσει ότι η ανάγνωση ανοίγει τους ορίζοντες και ενδυναμώνει τις ικανότητες κρίσης. Οχι μόνο Διαδίκτυο, ρε παιδιά…

Headlines