Η σημασία της συνεργασίας

H σημερινή τηλεδιάσκεψη του προέδρου της Κίνας Σι Τζινπίνγκ με την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης ανοίγει τον δρόμο για νέες συνέργειες στις σινοευρωπαϊκές σχέσεις. Οι δύο πλευρές συνεργάζονται σχετικά καλά κατά τη διάρκεια της πανδημίας, έχοντας αποφύγει ανούσιες δημόσιες αλληλοκατηγορίες σε μια εποχή που η αβεβαιότητα παραμένει το βασικό χαρακτηριστικό στις διεθνείς σχέσεις. Η Κίνα υποστηρίζει διαρκώς τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, ενώ η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ και ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν δίνουν τον τόνο μιας ισχυρής Ευρώπης, που τόσο πολύ είναι αναγκαία σε έναν πολυπολικό κόσμο. Πεκίνο και Βρυξέλλες συμφωνούν σε πολλά. Προφανώς, υπάρχουν και διαφωνίες. Η κινεζική κυβέρνηση, για παράδειγμα, δεν ανέχεται ανάμειξη στις εσωτερικές της υποθέσεις, ενώ η Ευρώπη – κατά μείζονα λόγο η Γερμανία – ζητάει καλύτερη πρόσβαση στην κινεζική αγορά και πιο δίκαιη μεταχείριση των ευρωπαϊκών εταιρειών. Μέσω του συνεχιζόμενου διαλόγου εμπλουτίζεται το περιεχόμενο της «ατζέντας 2025» και γίνεται προσπάθεια σύγκλισης για να επιτευχθεί η πολλά υποσχόμενη επενδυτική συμφωνία.

Η αμερικανική κυβέρνηση βλέπει την Κίνα πολύ περισσότερο από γεωπολιτική οπτική σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ενωση και προσπαθεί να πείσει τους ευρωπαίους εταίρους της να υιοθετήσουν αντίστοιχα σκληρή γραμμή. Επικοινωνιακά δημιουργείται κλίμα πόλωσης το οποίο αναπαράγεται από τα ΜΜΕ και φέρει την Ευρώπη σε δύσκολη θέση. Κατασκευάζεται ένα τεχνητό δίλημμα ότι τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να επιλέξουν μεταξύ Αμερικής και Κίνας. Στην ουσία όμως οι Ηνωμένες Πολιτείες γνωρίζουν άριστα πως η συνεργασία είναι απαραίτητη. Γι’ αυτό άλλωστε ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο ζήτησε να συναντηθεί με τον ανώτατο κινέζο αξιωματούχο Γιάνγκ Τζιετσί στη Χαβάη την περασμένη βδομάδα – παρά το δυσάρεστο κλίμα που διαμορφώνεται δημοσίως. Η Ουάσιγκτον παραμένει η μοναδική υπερδύναμη, αλλά η μονομέρεια κάθε άλλο παρά εγγυάται επιτυχίες.

Ακολούθως, η Ελλάδα καλείται να ακολουθήσει τον ευρωπαϊκό δρόμο, με έμφαση στην οικονομία. Ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε πριν από τρεις δεκαετίες. Οι κινεζικές επενδύσεις λοιπόν μπορούν να συμβάλουν στη δύσκολη προσπάθεια ανάκαμψης μετά την πανδημία και ο νέος Δρόμος του Μεταξιού λειτουργεί ως πηγή ανάπτυξης και ευκαιριών. Η μετατροπή του Πειραιά στο μεγαλύτερο λιμάνι εμπορευματοκιβωτίων στη Μεσόγειο μέσα σε δέκα χρόνια αποτελεί την καλύτερη απόδειξη, καθώς τα νούμερα μιλούν από μόνα τους.

Ο δρ Γιώργος Ν. Τζογόπουλος είναι ερευνητής στο Begin Sadat Centre for Strategic Studies και στο ΕΛΙΑΜΕΠ, και διδάσκει Διεθνείς Σχέσεις στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης