23/6/1913 : Η Μάχη της Δοϊράνης

Ένοπλη σύγκρουση μεταξύ του Ελληνικού και του Βουλγαρικού Στρατού στις 23 Ιουνίου 1913, κατά τη διάρκεια του Β’ Βαλκανικού Πολέμου.

Η πολεμική αυτή αναμέτρηση, συνέχεια της μάχης του Κιλκίς-Λαχανά, απέβη νικηφόρος για τα ελληνικά στρατεύματα.

Μετά την καθοριστικής σημασίας ήττα στο Κιλκίς-Λαχανά (19-21 Ιουνίου), οι βουλγαρικές δυνάμεις συμπτύχθηκαν και οργάνωσαν την άμυνά τους στα υψώματα νοτίως της λίμνης Δοϊράνης, πάνω στο χωριό Βλαντάγια (σήμερα, Ακρίτας Κιλκίς).

Τη βουλγαρική δύναμη πυρός αποτελούσαν 19 τάγματα Πεζικού της 2ας, της 3ης και της 6ης Μεραρχίας, καθώς και το ανάλογο Πυροβολικό.

Το Ελληνικό Στρατηγείο έθεσε ως άμεση προτεραιότητα την όσο το δυνατόν ταχύτερη εκκαθάριση όλης της περιοχής δυτικά του Στρυμόνα και νοτίως του Μπέλες από τις εχθρικές δυνάμεις και την απώθησή τους προς τα βορειοανατολικά, ώστε να επιτευχθεί επαφή με τους Σέρβους.

Την επιχείρηση για την εκπόρθηση της Δοϊράνης ανέλαβαν η 3η Μεραρχία υπό τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Δαμιανό και η 10η Μεραρχία υπό το συνταγματάρχη Λεωνίδα Παρασκευόπουλο.

Λίγο μετά το μεσημέρι της 22ας Ιουνίου 1913 το 4ο Σύνταγμα Ευζώνων της 10ης Μεραρχίας επιτέθηκε και με εφ’ όπλου λόγχη κατέλαβε θέσεις των εχθρικών προφυλακών στο χωριό Βλαντάγια, ενώ το ελληνικό Πυροβολικό απαντούσε στα βουλγαρικά πυρά.

Η 3η Μεραρχία δεν ανέλαβε δράση εκείνη την ημέρα.

Η κύρια επίθεση των δύο ελληνικών μεραρχιών άρχισε νωρίς το πρωί της 23ης Ιουνίου.

Την κύρια επίθεση εναντίον των οχυρωμένων θέσεων των Βουλγάρων ανέλαβαν μονάδες της 10ης Μεραρχίας.

Όταν οι εύζωνοι του 5ου Συντάγματος κατέλαβαν με τη λόγχη το σιδηροδρομικό σταθμό της Δοϊράνης, οι Βούλγαροι αντελήφθησαν ότι υπερφαλαγγίζονται και εγκατέλειψαν τις θέσεις τους πάνω στα υψώματα, υποχωρώντας προς βορράν.

Νωρίτερα είχε σιγήσει το Πυροβολικό τους, συνεπεία των πυκνών και εύστοχων βολών του Πυροβολικού της 3ης Μεραρχίας, το οποίο διοικούσε ο ταγματάρχης Κωνσταντίνος Γουβέλης.

Πολλοί από τους βούλγαρους στρατιώτες έπεσαν στη λίμνη για να σωθούν και πνίγηκαν.

Οι απώλειες της 10ης Μεραρχίας ανήλθαν σε 106 νεκρούς και 755 τραυματίες, ενώ εκείνες της 3ης Μεραρχίας σε 146 νεκρούς και τραυματίες.

Οι απώλειες του Βουλγαρικού Στρατού υπήρξαν ανυπολόγιστες, ενώ στο πεδίο της μάχης οι Βούλγαροι εγκατέλειψαν σημαντικό πολεμικό οπλισμό, ο οποίος περιήλθε στα χέρια των Ελλήνων.

(Πηγή πληροφοριών: sansimera.gr)