«Αχ θα τρελαθώ. Θα τρελαθώ»

Να το δηλώσω απ’ την αρχή. Είμαι σε παραλήρημα. Σαν άλλος Σάμπυ Μιωνή βαδίζω και παραμιλώ μ’ αυτή τη συμφορά μου. Και δεν έχω κι έναν πρώην υπουργό Επικρατείας πρόχειρο να με συνεφέρει. Να μου πει έναν καλό λόγο, να με ηρεμήσει. Να μου πει ένα «είναι τα λεφτά ρε μαλάκα» έστω ένα «τη Μαρέβα, τη Μαρέβα, να δώσει τη Μαρέβα».

Ηθελα να ‘ξερα αν ο κύριος Τσίπρας άκουγε έναν άλλον υπουργό Επικρατείας, τον κύριο Γεραπετρίτη ας πούμε, να ξεστόμιζε «την Περιστέρα, την Περιστέρα, να δώσει την Περιστέρα» πώς θα αντιδρούσε;

Δεν ξέρω για σας, είναι και τα προσωπικά δεδομένα στη μέση, αλλά εμένα αυτό που με έκανε να χάσω τον προσανατολισμό μου, ήταν πιο πολύ αυτό το «ρε μαλάκα» που πηγαινοερχότανε στην κουβέντα σαν τρελό από δω κι από κει, και δεν έβρισκε μια γωνιά κάπου να βγάλει τον σκασμό να ησυχάσει. Τη σόι υπουργός ήταν αυτός με το «μαλάκα» στο στόμα. Από πού ξεφύτρωσε αυτό το αγριολούλουδο του κάμπου, ο κύριος Παππάς και του δώσανε την επικράτεια; Και τι σκατά επικράτεια είναι αυτή που ανεχότανε έναν τέτοιο υπουργό πάνω απ’ το κεφάλι της;

Και δεν του έφταναν όλα. Αλλά ήθελε στην αρχή να τα σκεπάσει, σαν τη γάτα, ο Δρακογενιάς. «Οχι», έσκουζε στα έδρανα, «είναι μοντάζ». Μετά είδε που δεν τον παίρνει και το γύρισε στο τσάμικο.

«Προς Θεού, μα τι λέτε; Πώς σας πέρασε απ’ το μυαλό; Οταν έλεγα για «άλλη ατζέντα στο μαγαζί» – το Μαξίμου ήτανε το μαγαζί – «δεν εννοούσα τον Παπαγγελόπουλο, εννοούσα τον Σαμαρά».

Στο τέλος μετανιωμένος, και μετά το άδειασμα του Τσίπρα είπε, λέει, «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη». Και; Μετά; Τι κάνεις;

Και γω σου λέω αναλαμβάνω την καλλιτεχνική ευθύνη. Ξεμπέρδεψα; Ολα ωραία και καλά;

Καθόμουνα και τον άκουγα με το στόμα ανοιχτό. Ετοιμος ήμουνα να στριγγλίσω σαν αυτή την αφιονισμένη θαυμάστρια του Τσίπρα που όταν τον άκουσε να μιλάει κάτι σαν αγγλικά ούρλιαζε. «Αχ θα τρελαθώ. Θα τρελαθώ».

Μα το Μαξίμου μαγαζί; Τι άνθρωπος της νύχτας και του ερέβους είναι αυτός ο κύριος; Ευτυχώς ο άλλος κύριος, ο κύριος Τσίπρας, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Είπε και πολύ σωστά.

«Ο καθένας μας πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη που του αναλογεί για λάθη, παραλείψεις ή αστοχίες. Οχι απλά για να πάμε παρακάτω. Αλλά για να μην τα επαναλάβουμε». Δηλαδή; Οτι τι; Αν και όποτε – με το καλό ή το κακό δεν ξέρω – ξαναέρθουνε στα πράματα και στρογγυλοκαθίσουνε στο Μαγαζί θα τον ξαναβάλει δερβέναγα και να μην το ξανακάνει; Φτου κακά;

Γι’ αυτό σας λέω. Είμαι σε παραλήρημα. Αχ θα τρελαθώ. Θα τρελαθώ. Τη Μαρέβα, τη Μαρέβα, να δώσει τη Μαρέβα, είναι πολλά τα λεφτά ρε μαλάκα. Τον Σαμαρά όχι τον Παπαγγελόπουλο, σκευωρία, το παρακράτος της Δεξιάς, το μαγαζί μου, η ατζέντα, τα λεφτά, η Μαρέβα, ο Μαλάκας. Αχ θα τρελαθώ. Αχ θα τρελαθώ.

Τρελάθηκα.

Τέλος.

Τέλος;;;;;;