Γιατί τη Μαρέβα;

Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τι γνωρίζουμε με απόλυτη βεβαιότητα; Γνωρίζουμε ότι το πρώτο εξάμηνο του 2016 ο υπουργός Ν. Παππάς είχε δύο (τουλάχιστον) συναντήσεις με τον επιχειρηματία Σάμπυ Μιωνή που αφορούσαν δικαστικές εμπλοκές του δευτέρου.

Η πρώτη πραγματοποιήθηκε στο γραφείο του υπουργού στο Μέγαρο Μαξίμου στις 10 Μαρτίου 2016.

Η δεύτερη έγινε στην Κύπρο στις 21 Μαΐου 2016.

Και στα δύο αυτά ραντεβού ο Παππάς ζήτησε από τον Μιωνή να πείσει τον φίλο του και δικηγόρο Στ. Παπασταύρου «να μιλήσει για τη Μαρέβα» ή κατά άλλη διατύπωση «να δώσει τη Μαρέβα».

[Το σχετικό ηχητικό από τη δεύτερη συνάντηση κατατέθηκε στην Προανακριτική Επιτροπή Παπαγγελόπουλου στις 22/6/2020 και επίσης Ι. Κ. Πρετεντέρης, «Να δώσει τη Μαρέβα!», «Το Βήμα», 1/3/2020, μετά την κατάθεση Μιωνή στην ίδια Επιτροπή.]

Από το ηχητικό της δεύτερης συνάντησης προκύπτει ότι το αίτημα είχε μάλλον διατυπωθεί και στην πρώτη.

Γιατί όμως τη Μαρέβα Γκραμπόφσκι-Μητσοτάκη;

Θυμίζω εδώ ότι ο Μητσοτάκης εξελέγη πρόεδρος της ΝΔ στις 10/1/2016. Η πρώτη συνάντηση Παππά – Μιωνή γίνεται στις 10/3/2016 – ακριβώς δύο μήνες αργότερα…

Ο Μητσοτάκης δεν έχει προλάβει καλά καλά να κάτσει στην καρέκλα του προέδρου. Κι έως τότε η σύζυγός του ουδόλως έχει απασχολήσει την πολιτική ατζέντα ή επικαιρότητα.

Η επίθεση εναντίον της από το «Documento» και τα κυβερνητικά κυκλώματα θα εκδηλωθεί έναν ολόκληρο χρόνο αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2017.

Κάτι που παρεμπιπτόντως συνιστά μάλλον παγκόσμια πρωτοτυπία: όπως προκύπτει από τις ημερομηνίες, η «δημοσιογραφική έρευνα» ακολούθησε το πολιτικό ζητούμενο από την «έρευνα» όπως το διατύπωσε έναν χρόνο νωρίτερα ο υπουργός Παππάς. Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο!

Από πού όμως πηγάζει αρχές του 2016 το ενδιαφέρον του Παππά για τη σύζυγο του Μητσοτάκη; Τι σχέση έχει ο Παπασταύρου; Και σε τελευταία ανάλυση γιατί τη Μαρέβα;

Ολα έχουν μια εξήγηση.

Στις 5/2/2016, μεταξύ δηλαδή της εκλογής Μητσοτάκη και της πρώτης συνάντησης Παππά – Μιωνή, το περιοδικό «Επίκαιρα» κυκλοφορεί με ένα μάλλον ακατάληπτο θέμα που αναπαράγεται ευρέως από την τότε συμπολίτευση: «Να γιατί ο Σαμαράς στήριξε Μητσοτάκη. Μαρέβα και Παπασταύρου έκαναν μαζί δουλειές».

Σύμφωνα με το περιοδικό, ο Παπασταύρου μετείχε ως δικηγόρος στο ΔΣ μιας (μικρής) εταιρείας που άνοιξε η Μαρέβα Γκραμπόφσκι το 2007 και από την οποία αποχώρησε το 2012, όταν ανέλαβε σύμβουλος του Α. Σαμαρά στο Μέγαρο Μαξίμου.

Τίποτα το επιλήψιμο, το αμφιλεγόμενο ή έστω το αξιοσημείωτο.

Το δημοσίευμα όμως αναφέρεται για πρώτη φορά σε μια σχέση Μαρέβα και Παπασταύρου. Η οποία μάλιστα χρωματίζεται με το υπαινικτικό «έκαναν μαζί δουλειές» και αποκτά μια πολιτική διάσταση με την αναφορά στον Σαμαρά.

Το περιοδικό ανήκε στον εκδότη Ηλία Λιβάνη, γιο του Αντώνη και συνομιλητή του Παππά, ο οποίος είχε κατέβει για βουλευτής στις εκλογές του 2015 με τον ΣΥΡΙΖΑ και απέτυχε να εκλεγεί.

Κατά μια άλλη εκδοχή, προέλευση του δημοσιεύματος ήταν η πλευρά των ηττημένων της νεοδημοκρατικής εκλογής.

Είναι αλήθεια ότι ο Σαμαράς είχε υποστηρίξει τον Μητσοτάκη.

Οχι φυσικά επειδή το συμφώνησε ο Παπασταύρου με τη Μαρέβα όταν «έκαναν δουλειές». Αλλά επειδή πίστευε ότι ο Μητσοτάκης ήταν ο καλύτερος υποψήφιος απέναντι στον Τσίπρα και επειδή θεωρούσε ότι οι «καραμανλικοί» είχαν κάνει ντιλ με τον Τσίπρα μέσω Παυλόπουλου. Τελικά αποδείχθηκε ότι μάλλον είχε δίκιο και στα δύο αλλά δεν είναι το θέμα μας.

Ο Παππάς λοιπόν στις 10 Μαρτίου ζητάει από τον Μιωνή «να δώσουν τη Μαρέβα» επειδή ακούει ότι «κάνει δουλειές» με τον Παπασταύρου κι επειδή θεωρεί ότι έβαλε το χεράκι της να χάσουν «οι δικοί του» στην εσωκομματική αναμέτρηση της ΝΔ.

Είχε τόσο ασαφή εικόνα των πραγμάτων ώστε στην επόμενη συνάντηση της 21ης Μαΐου (όπως προκύπτει από το ηχητικό) προσπαθεί να καταλάβει από τον Μιωνή ποια ακριβώς ήταν η σχέση Μαρέβα και Παπασταύρου.

Από τότε όμως διαμορφώνεται στον ηγετικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ η πεποίθηση ότι «αχίλλειος πτέρνα» του αρχηγού της ΝΔ είναι η σύζυγός του. Και ότι αν οι επιχειρηματικές δραστηριότητές της συνδυαστούν κατά κάποιον τρόπο (και) με το δίδυμο Σαμαρά – Παπασταύρου, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει πιάσει κάτι σαν τζακ-ποτ.

Η «ερευνητική δημοσιογραφία» ανέλαβε λίγους μήνες αργότερα τη βρώμικη δουλειά με τη γνωστή εκστρατεία «αποκαλύψεων» που ακολούθησε για σπίτια, «πόθεν έσχες», υπεράκτιες εταιρείες κ.λπ.

Δεν ήταν σύμπτωση. Η ανάδειξη της Μαρέβα Γκραμπόφσκι στο επίκεντρο της επίθεσης κατά του Μητσοτάκη υιοθετήθηκε πλήρως κι από τον τότε πρωθυπουργό, όταν έλεγε από το βήμα της Βουλής «με τις υγείες σας, κύριε Μητσοτάκη, το σπίτι του Βολταίρου, οι offshore κι ο Χριστοφοράκος» (23/5/2018).

Ή όταν ειρωνευόταν λέγοντας «στο Παρίσι έμενα σε ξενοδοχείο κι όχι στο σπίτι του Βολταίρου» (25/1/2018). Αμφιβάλλω αν γνωρίζει πως ο Βολταίρος δεν είχε σπίτι στο Παρίσι. Εμενε στο Φερνέ, στα σύνορα με την Ελβετία – σήμερα Φερνέ-Βολτέρ.

Η συνέχεια είναι περισσότερο γνωστή. Παρά την ακατάσχετη «μαρεβολογία», ο Μητσοτάκης κέρδισε σε όλες τις κάλπες κι έγινε Πρωθυπουργός. Η Μαρέβα τον καμαρώνει. Ο Παπασταύρου δικαιώθηκε από όλα τα δικαστήρια. Ο Μιωνή πήρε κρύα εκδίκηση για τον εκβιασμό. Και οι άλλοι περιφέρονται περιδεείς από ανακριτή σε εισαγγελέα.

Απόδειξη ότι τελικά στην πολιτική η πολιτική παίρνει πάντα το πάνω χέρι!