Μια μεγάλη αντίφαση αναδεικνύεται από τα λεγόμενα κεντρικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία πλέον και επίσημα, σχετικά με τα όσα λέγονται για το 1989, μια ιδιαίτερα ταραγμένη περίοδο της πολιτικής ζωής του τόπου.

Η παρελθοντολογία δεν βοηθάει το σημερινό πολιτικό διάλογο, αλλά ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν και ταυτόχρονα να αναδειχθούν ορισμένες κρίσιμες αντιφάσεις.

Τι ήταν το 1989 για το μέσο ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ που σήμερα στηρίζει και ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ κυρίως για τον Αλέξη Τσίπρα; Τι ήταν ο τότε Συνασπισμός για τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ; Τέτοιες μέρες ήταν- βράδυ της 27ης Ιουνίου 1989- όταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δέχθηκε στο σπίτι του στη Γλυφάδα τους Χαρίλαο Φλωράκη και Λεωνίδα Κύρκο, όπου και συμφώνησαν για κυβέρνηση συνεργασίας.

Ο στόχος ένας και μοναδικός: υπό το πρόσχημα της κάθαρσης, η παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου και κορυφαίων υπουργών του ΠΑΣΟΚ στο Ειδικό Δικαστήριο.

Η τότε ηγεσία της Αριστεράς ήθελε να τελειώσει το ΠΑΣΟΚ και να κερδίσει την εμπιστοσύνη και ψήφο των πολιτών που στήριζαν τον Ανδρέα Παπανδρέου. Η ανίερη συμμαχία όμως γύρισε μπούμερανγκ όπως φάνηκε στην πορεία με την θριαμβευτική επιστροφή του ΠΑΣΟΚ και το καίριο πλήγμα στο ενωμένο σχήμα της Αριστεράς.

Αυτοκριτική από στελέχη της Αριστεράς έχει γίνει για εκείνη την περίοδο. Πολλά έχουν σημειωθεί, αλλά είναι λάθος να προτάσσεται ως επιχείρημα από κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ το 2020 ότι το 1989 ο Συνασπισμός ήταν δύναμη κάθαρσης.

Ποιας κάθαρσης ακριβώς; Με ποιους όρους και με ποιο διακύβευμα; Με τι στόχο και ποιες πολιτικές προεκτάσεις; Με τι στοιχεία και με ποια νομιμοποιητική βάση; Ο κατάλογος των ερωτημάτων είναι μεγάλος.

Είναι προφανές ότι κάθαρση εκείνη την περίοδο δεν έγινε και σήμερα με όσα λέγονται από το ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται και αντίφαση και κρίσιμη ιστορική διαφορά.

Και αυτή η διαφορά δεν είναι ασήμαντη για το μέσο ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ που με τέτοιες αναφορές αναπόφευκτα τίθεται απέναντι.

Headlines