Η δυσώδης ιστορία η οποία αφορά τους δημοσιογράφους της εφημερίδας «Παραπολιτικά» είναι απαραίτητο να διαφωτιστεί ολόπλευρα , γιατί κατά τη κατά τη γνώμη μου αυτό το οποίο διακυβεύεται είναι η ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα.

Τι εννοώ; Κανείς δεν κατανοεί προς το παρόν με ποιο τρόπο συσχετίζεται η παρακολούθηση που διενεργούσε η ΕΥΠ σε ένα διεφθαρμένο δίκτυο οργανωμένης εγκληματικότητας με την άλλη υπόθεση η οποία αγγίζει τους ανωτέρω δημοσιογράφους των «Παραπολιτικών».

Και το εκρηκτικά ερωτήματα το οποία ανακύπτουν είναι τα ακόλουθα: «Παρακολουθούνταν» από τις μυστικές υπηρεσίες και οι παραπάνω δημοσιογράφοι; Και για ποιο ακριβώς λόγο;

Τους θεωρούσαν μήπως «επικίνδυνους» και ενοχλητικούς, λόγω της αυστηρής κριτικής την οποία ασκούσαν στην κυβέρνησή του πρώην πρωθυπουργού Τσίπρα και στον πρώην Υπουργό Καμμένο;

Υπήρχε Εισαγγελική διάταξη για αυτή την παρακολούθηση (όπως απαιτεί ο νόμος) και ποια ήταν η αιτιολόγησή της; Ο πρώην πρωθυπουργός Τσίπρας τα γνώριζε όλα αυτά και συναινούσε στην «παρακολούθηση» και τη σύλληψη των δημοσιογράφων;

Και οι επισημάνσεις τούτες αποκτούν ακόμη πιο έντονο ενδιαφέρον, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι πριν από δύo χρόνια είχε γίνει και μια άλλη φοβερή αποκάλυψη. Δηλαδή, ότι «επί αριστερής διακυβέρνησης» παρακολουθούνταν παράνομα από μυστικούς αστυνομικούς ο πρώην Υπουργός Παναγιώτης Λαφαζάνης ( και μάλιστα κατά την περίοδο κατά την οποία ήταν αρχηγός κόμματος) !

Και μέσα στο πλαίσιο τούτο θα ήθελα να κατανοήσουν όλοι (νομικοί και μη νομικοί), ότι η Δικονομία μας επιτρέπει την «παρακολούθηση» ενός ατόμου , δηλαδή την «καταγραφή της δραστηριότητας του με συσκευές ήχου και εικόνας» μόνο για πολύ σοβαρές αξιόποινες πράξεις (άρθρο 254 του νέου ΚΠΔ).

Δηλαδή, μόνο για τα αδικήματα του οργανωμένου εγκλήματος, της τρομοκρατίας, του βιασμού ανηλίκου κλπ. Και μόνο εφόσον υφίστανται σοβαρές ενδείξεις ενοχής και δεν υπάρχει η δυνατότητα να αποδειχθεί η διάπραξή τους με άλλα αποδεικτικά μέσα.

Συνέτρεχαν οι ανωτέρω προϋποθέσεις ; Ή μήπως οι παρακολουθήσεις ήταν εντελώς παράνομες;

Ενόψει όλων αυτών είναι αναγκαίο κατά τη γνώμη μου να μιλήσουν στη δημόσια σφαίρα και ο τότε Διοικητής της ΕΥΠ και ο πρώην πρωθυπουργός Τσίπρας.

Και εάν ισχύουν πράγματι οι ανωτέρω παραδοχές τις οποίες ανέπτυξα , τότε η ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα κινδυνεύει, γιατί όποιοι δημοσιογράφοι θα ασκούν στο μέλλον έντονη κριτική σε μια πολιτική εξουσία, τότε θα κινδυνεύουν!

Και ο αντιδημοκρατικός έλεγχος του τύπου από την εκάστοτε κυβέρνηση σημαίνει περαιτέρω και την εγκαθίδρυση μιας πολιτικής τυραννίας, αφού ένας «πολιτικός Λεβιάθαν» θα ελέγχει τα πάντα ( «Aghion- Roulet, Ο νέος ρόλος του κράτους-για μια ανανεωτική σοσιαλδημοκρατία»).

Το συμπέρασμα; Η υπόθεση τούτη είναι απαραίτητο να διαφωτιστεί γρήγορα γιατί βυθίζει τη χώρα μας σε μια θεσμική σήψη και επαναφέρει στο προσκήνιο αποτρόπαιες «σταλινικές πρακτικές» , οι οποίες πιστεύαμε ότι είχαν ενταφιαστεί οριστικά στο άρρωστο μετεμφυλιακό παρελθόν!

Headlines