Στην εξουσία ν’ ανέβει η επίγνωση!

Τον Μάη του ’68 οι Γάλλοι φοιτητές οιστρηλατούμενοι από τον Ντανιέλ Koν-Mπεντίτ ξεχύθηκαν στο Παρίσι και φώναζαν ένα εξόχως ιντριγκαδόρικο και πρωτοποριακό για τα δεδομένα της εποχής, σύνθημα.

Στην εξουσία, λέει, ν’ ανέβει η φαντασία…

Δεν ξέρω πόση φαντασία έχουν ο Φραγκίσκος Αλβέρτης και ο Δημήτρης Διαμαντίδης, αλλά στην παρούσα φάση, περισσότερο από αυτήν, οι δυο εμβληματικές φιγούρες του Παναθηναϊκού χρειάζονται περισσεύματα από ρεαλισμό και επίγνωση των καταστάσεων.

Χρειάζονται επίσης και αυτά που δεν έχουν οι δυο τους: εμπειρία στη διοίκηση και τεχνογνωσία στον παραγοντισμό, πράγματα τα οποία ασφαλώς δεν αγοράζονται από το περίπτερο!

Εχουν όμως μια προίκα σε αυτό το ταξίδι τους στην terra incognita και θα προσπαθήσουν να την κεφαλαιοποιήσουν: τον σεβασμό, την αγάπη και την εμπιστοσύνη του κόσμου, τη δυνατότητα να εμπνεύσουν τους παίκτες, την αποδοχή από την πιάτσα του μπάσκετ και πάει λέγοντας…

Α, ναι, έχουν επίσης την ευκαιρία εν μέσω προβλημάτων και κολυμπώντας σε αχαρτογράφητα ύδατα να αποδείξουν ότι οι παλαίμαχοι παίκτες δεν είναι μόνο για τα βραβεία στις γιορτές της εκάστοτε πρωτοχρονιάτικης πίτας, ούτε για να συνεγείρουν τα συναισθήματα του κόσμου στα ρετρό αφιερώματα!

Το ότι αμφότεροι έχουν παίξει, πρωταγωνιστήσει και διαπρέψει στο υψηλότατο επίπεδο δεν εγγυάται (και) τη διοικητική ευημερία τους, αλλά δεν την αποκλείει κιόλας. Τουναντίον έχουν και οφείλουν να αξιοποιήσουν κάμποσα συγκριτικά πλεονεκτήματα, χώρια το γεγονός ότι ξέρουν πρόσωπα και πράγματα εντός και εκτός των πράσινων τειχών.

Η στοιχειώδης απαίτηση του κόσμου του Παναθηναϊκού από τους δυο θρύλους που ανέλαβαν να κουμαντάρουν το καράβι δεν είναι βεβαίως να δημιουργήσουν μια ομαδάρα που θα ράψει το έβδομο αστέρι στη δική τους πλουμιστή στολή. Τη δεδομένη χρονική στιγμή οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από ηρεμία, εργασιακή ειρήνη, συσπείρωση, ανάταξη, εμπιστοσύνη και όλα τα συμπαρομαρτούντα…

Για να βάλουν το κεφάλι τους στον ντορβά και τον μπέτη τους μπροστά, πάει να πει ότι έχουν επίγνωση της κατάστασης και των απαιτήσεων που δημιουργούν όχι μόνο ο καινούργιος (θεσμικός) ρόλος τους, αλλά και τα ονόματα και η ιστορία τους…