Η γνωστή ρήση λέει «πενία τέχνας κατεργάζεται», όπερ σημαίνει ότι η φτώχεια αναγκάζει τον άνθρωπο να επινοεί διάφορα για να επιβιώσει.

Τι συμβαίνει, όμως, όταν υπάρχει πενία στην τέχνη; Κι ότι μάλιστα αυτή η φτώχεια έχει χτυπήσει για τα καλά τους Ελληνες καλλιτέχνες;

Ο κοροναϊός σάρωσε τα πάντα, όλη η οικονομία βρίσκεται στο κόκκινο, όλοι μας έχουμε υποστεί μεγάλη ζημιά και είναι δεδομένο ότι θα έρθουν και χειρότερα.

Μέσα σ’ αυτόν τον κυκεώνα η κυβέρνηση μοίρασε άφθονο χρήμα σε επιχειρήσεις και επιχειρηματίες που χτυπήθηκαν από την κρίση της πανδημίας.

Ολοι, όμως, θυμόμαστε ότι οι ηθοποιοί και γενικότερα οι εργαζόμενοι στο χώρο του θεάματος και των τεχνών επλήγησαν βάναυσα και δεν είχαν την απαραίτητη στήριξη.

Επρεπε να βγουν στους δρόμους και να διαμαρτυρηθούν, έπρεπε να βάλουν τις φωνές, και δικαίως, γνωστοί καλλιτέχνες προκειμένου να ακουστεί η άποψή τους και να διεκδικήσουν λίγα από αυτά που δόθηκαν στους μήνες από τον Μάρτιο και μετά.

Η Τέχνη στην Ελλάδα είναι συνήθως παραμελημένη. Πλην ορισμένων καλοπληρωμένων καλλιτεχνών η κατάσταση είναι δραματική. Ηρθε κι ένα καλοκαίρι χωρίς πολλές συναυλίες, θέατρο και άλλες εκδηλώσεις που έδιναν ένα κομμάτι ψωμί σ’ αυτούς τους ανθρώπους και η ζωή τους έγινε αβίωτη.

Όλα αυτά τα λέμε γιατί οι Ελληνες καλλιτέχνες πάνω απ’ όλα χρειάζονται τη βοήθεια της πολιτείας προκειμένου να τα βγάλουν πέρα.

Τι γίνεται όμως, όταν η Λυρική Σκηνή για παράδειγμα κλείνει συμφωνίες κατά κύριο λόγο με ξένους καλλιτέχνες κι εγκρίνει δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να πληρωθούν;

Και γιατί αυτή η άνιση μεταχείριση με τους Ελληνες, ειδικά τώρα που χρειάζονται όσο ποτέ βοήθεια;

Μια ματιά στη Διαύγεια να ρίξει κανείς θα δει τις συμβάσεις που έχουν υπογραφεί και η πλειοψηφία αφορά σε ξένους καλλιτέχνες που θα έρθουν στη χώρα μας, θα κάνουν την παράσταση, θα πληρωθούν και θα φύγουν.

Βεβαίως, οι αναρτήσεις στη Διαύγεια και οι συμφωνίες έγιναν από πέρυσι το χειμώνα. Ποιος να φανταζόταν τι θα ακολουθούσε;

Όταν, όμως, έχουν συμβεί κοσμογονικές αλλαγές. Όταν οι Ελληνες καλλιτέχνες πεινάνε κι ενδεχομένως να βγάλουν και δύσκολο χειμώνα αν έρθει νέο κύμα πανδημίας.

Όταν τα οικονομικά της χώρας δεν είναι καθόλου στην ίδια κατάσταση με προ λίγους μήνες, μήπως έπρεπε να αλλάξει ο σχεδιασμός της Εθνικής Λυρικής Σκηνής;

Ή οποιουδήποτε φορέα πολιτισμού που άλλα κανόνιζε προ κοροναϊού κι άλλα πρέπει να πράξει τώρα;

Αν ισχύουν οι συμβάσεις που έχουν αναρτηθεί στη Διαύγεια, τότε θα πρόκειται για μεγάλη αδικία σε βάρος των Ελλήνων καλλιτεχνών.

Δεν αμφισβητεί κανείς τις καλές προθέσεις της Λυρικής Σκηνής και του επικεφαλής, κ. Κουμεντάκη.

Και είναι σίγουρο ότι η Τέχνη δεν αποτιμάται, η αξία της είναι τεράστια και μακάρι να δίνονταν περισσότερα για περισσότερες παραστάσεις.

Όμως, την εποχή του κοροναϊού και της μεγάλης πενίας των Ελλήνων καλλιτεχνών θα έπρεπε να δοθεί βάρος στη στήριξή τους κι όχι να καλούνται ξένοι καλλιτέχνες που πληρώνονται αδρά.

Πρέπει η Πολιτεία και οι αρμόδιοι πολιτιστικοί φορείς να βάλουν πλάτη τώρα που έχει ανάγκη η εγχώρια καλλιτεχνική παραγωγή.

Άλλο οι μετακλητοί καλλιτέχνες, όσο «αστέρια» κι αν είναι, κι άλλο οι Ελληνες που δίνουν πλέον μάχη επιβίωσης.

Headlines