Κατατρεγμένοι από πόλεμο, πείνα και κοροναϊό

Συνθήματα κατά του προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ ακούγονται και πάλι στη Συρία, ακόμη και σε περιοχές που, παλαιότερα, στήριζαν το καθεστώς. «Ο λαός απαιτεί να πέσει το σύστημα» φωνάζουν οι διαδηλωτές, κάποιοι από αυτούς καλούν σε «επανάσταση».

Τα συνθήματα θυμίζουν το 2011, όταν άρχισαν οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί ένα εκρηκτικό μείγμα εξελίξεων λόγω πολέμου, οικονομικής κατάρρευσης και κοροναϊού έχει αυξήσει τις τιμές βασικών αγαθών κατά 200%.

Στην επαρχία του Ιντλίμπ, στη βόρεια Συρία, όπου οι μάχες μαίνονται ακόμη και σήμερα, κάποιες οικογένειες βρήκαν προσωρινό καταφύγιο σε μία σκοτεινή, εγκαταλειμμένη φυλακή. Οι συνθήκες είναι απάνθρωπες, λέει ο Αμπού Αχμάντ, ένας από τους οικογενειάρχες που κρύβονται στο κτίριο για να γλυτώσουν τα χειρότερα:

«Οι βόμβες μας έδιωξαν από τα σπίτια μας. Όταν ήρθαμε στο Ιντλίμπ, δεν βρήκαμε καλύτερο μέρος, οπότε καταφύγαμε σε αυτή τη φυλακή, αν και είναι αδύνατο να μείνεις εδώ. 75 οικογένειες έχουμε εδώ μέσα, από τρεις σε κάθε κελί…»

Δέκα εκατομμύρια άνθρωποι πεινούν

Συνεργάτες του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών (WFP) μοιράζουν τρόφιμα στους πρόσφυγες που δεινοπαθούν.

Η Κορίνα Φλάισερ, επικεφαλής της ανθρωπιστικής αποστολής στη Συρία, υπολογίζει ότι σχεδόν δέκα εκατομμύρια άνθρωποι εξαρτώνται από αυτές τις διανομές τροφίμων. Και αυτό γιατί, όπως επισημαίνει, «στα εννιά χρόνια του πολέμου, πότε δεν ήταν τόσο ακριβές οι τιμές των τροφίμων. Οι άνθρωποι μας λένε ότι δεν μπορούν να αγοράσουν φαγητό και πρέπει να περιμένουν για να πέσουν οι τιμές. Κάποιοι γονείς μας λένε ότι δεν μπορούν πια να ταΐσουν τα παιδιά τους».

Την κατάσταση φαίνεται να επιδεινώνει η νέα αμερικανική νομοθεσία (Ceasar Act), που επιβάλλει κυρώσεις σε ιδιώτες αλλά και επιχειρήσεις που συναλλάσσονται με το καθεστώς Άσαντ. Η εμπειρία διδάσκει ότι σπάνια οι κυρώσεις τιμωρούν πραγματικά εκείνους, στους οποίους στοχεύουν. Συνήθως την «πληρώνει» ο απλός κόσμος.

Ήδη σήμερα στη Συρία το 80% του συνολικού πληθυσμού ζει στο όριο της φτώχειας ή και κάτω από αυτό. Το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών έχει ζητήσει άμεση χρηματοδότηση 200 εκατ. δολαρίων, για να αγοράσει τις απαραίτητες ποσότητες τροφίμων μέχρι το τέλος του 2020. Αν η εκταμίευση δεν γίνει μέχρι τα τέλη Αυγούστου, αναγκαστικά θα πρέπει να μειωθούν οι μερίδες στα τρόφιμα που ήδη μοιράζονται σήμερα.

Έκκληση της CARE στα Ηνωμένα Έθνη

Και ενώ αυτά συμβαίνουν στη Συρία, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ συζητείται το ενδεχόμενο να διακοπεί η αποστολή τροφίμων. Μιλώντας στο πρώτο κανάλι της γερμανικής τηλεόρασης (ARD) ο Τούε Γιάκομπσεν, στέλεχος της ΜΚΟ Care στη Συρία, προβάλλει τρία αιτήματα προς τους πολιτικούς ιθύνοντες:

«Πρώτον, η CARE απευθύνει έκκληση στο Συμβούλιο Ασφαλείας να συνεχιστεί και να αυξηθεί η αποστολή βοήθειας. Επίσης πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις γυναίκες και στα κορίτσια, που υφίστανται με ιδιαίτερη σκληρότητα τις συνέπειες του πολέμου. Και τέλος, η CARE ζητεί από όλους να συμφωνήσουν σε εκεχειρία και να αναζητήσουν πολιτικές λύσεις που θα τερματίζουν την ένοπλη σύρραξη».

Μπγιορν Μπλάσκε (ARD)

Επιμέλεια: Γιάννης Παπαδημητρίου