Τους γνώρισα και έγραψα για εκείνους και το εγχείρημα τους τον Μάϊο του 2013. Στα πρώτα τους βήματα. Η αφορμή για να γνωρίσω και να ασχοληθώ δημοσιογραφικά με το εγχείρημα του ζευγαριού από την Ερμούπολη της Σύρου – την Ελένη Βακονδίου και τον Περικλή Θερριό-  που είχε βάλει στόχο να δημιουργήσει μια συλλογή ξύλινων γυαλιών ηλίου, υπό τον τίτλο Xylo Eyewear, συνδυάζοντας αρμονικά μια παραδοσιακή τέχνη με τη χρήση νέων υλικών ήταν μια καμπάνια. Ναι, μια καμπάνια χρηματοδότησης. Εντελώς, «καινούργιο πράγμα» για εκείνη την εποχή όπου τη παράσταση έκλεβαν τα Μνημόνια μαζί με τους συγγραφείς και τους διαχειριστές- εκτελεστικούς βραχίονες.

Η ιδέα για να απευθυνθούν η Ελένη και ο Περικλής στo Indiegogo, τη διεθνούς εμβέλειας πλατφόρμα crowdfunding,  προερχόταν – αν δεν με γελά η μνήμη μου- από συνεργάτες τους που είχαν μια άμεση σχέση με το πρωτοπόρο και πρωτοποριακό Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων & Συστημάτων της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αιγαίου με έδρα την Σύρο. Έτσι, σχεδιάσθηκε και υλοποιήθηκε μια απόλυτα επιτυχημένη καμπάνια στο Indiegogo που απέφερε ένα σεβαστό ποσό για να ξεκινήσει το εγχείρημα των ξύλινων γυαλιών.

Αν ανατρέξει κανείς στη πλατφόρμα θα διαπιστώσει ότι ζητήθηκαν από το ευρύ κοινό 15.000 ευρώ, τελικά η υπερκάλυψη του ποσού- στόχους έφθασε το 166% ( για την ακρίβεια του πράγματος, προσφέρθηκαν 24.937 ευρώ).

Αν δεν κάνω λάθος ήταν και η πιο επιτυχημένη εκείνη την εποχή καμπάνια ελληνικής εταιρείας με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά – τοπική ελεγχόμενη ποιοτική παραγωγή, επώνυμο προϊόν, αστική οικοτεχνία με εξωστρέφεια και προσήλωση στη καινοτομία, εν τέλει μια μικρή δημιουργική «βιομηχανία». Η Xylo Eyewear, δίχως άλλο, ήταν μια χαρακτηριστική εκπρόσωπος του κύματος της νέας επιχειρηματικότητας που «άνθησε» τα πρώτα χρόνια της γενικευμένης κρίσης (η Εποχή των Μνημονίων) και κυρίως, ένα εκπρόσωπος της μη τεχνολογικής καινοτομίας.

Η νέα προσπάθεια

Τα χρόνια πέρασαν και η Ελένη Βακονδίου λίγες μέρες μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας επικοινώνησε μαζί μου για να με ενημερώσει για ένα νέο εγχείρημα.

Το μήνυμα έλεγε το εξής: «Το όνομα μου είναι Ελένη Βακονδίου και είμαι η συν ιδρύτρια της Zylo eyewear, των ξύλινων γυαλιών από την Σύρο. Το εγχείρημα μας αυτό ξεκίνησε το 2013 από μια πρωινή σκέψη, πίνοντας τον καφέ μας στο σαλόνι του σπιτιού μας.

Πριν από 2 χρόνια περίπου και έχοντας στο μυαλό  μου την εικόνα αυτού του πρωινού, αποφάσισα να πειραματιστώ με τους χρησιμοποιημένους  κόκκους καφέ. Προσπάθησα να δημιουργήσω μια πρώτη ύλη από κάτι που προοριζόταν για τους κάδους των σκουπιδιών και να της δώσω νέα μορφή.

Φτάσαμε λοιπόν στο σήμερα, με τον Covid-19 να μας κλείνει στα σπίτια και να μας σταματάει από όλες τις δραστηριότητες μας.

Θέλοντας να διατηρήσω κάπως την καθημερινότητα μου, εκμεταλλεύτηκα  τον χρόνο αυτό, οργανώνοντας και καθαρίζοντας το εργαστήριο μας.

Έτσι,  έπεσε η πρώτη αυτή ύλη και πάλι στα χέρια μου και  γεννήθηκε το EleniVakondiouDesignLab το οποίο αυτή τη στιγμή φιλοξενεί κοσμήματα σχεδιασμένα και κατασκευασμένα από εμάς. Μελλοντικά θα προστεθούν  διακοσμητικά και χρηστικά αντικείμενα από τους κόκκους καφέ, το ξύλο που περισσεύει από τους σκελετούς μας , τα φύλλα χρυσού, παλιές ξύλινες βάρκες και βαρέλια κρασιού».

Η ίδια μου έγραψε και ένα μικρό κείμενο για τα αξεσουάρ από τους κόκκους καφέ: «Καφές … είναι η πρώτη σκέψη σου μόλις ξυπνήσεις. Αυτό που δεν σκέφτεσαι είναι που καταλήγουν οι αλεσμένοι κόκκοι καφέ μετά από την δόση της καφεΐνης που θα πάρεις.

Τι γίνεται λοιπόν με όλους αυτούς τους χρησιμοποιημένους κόκκους καφέ?

Για κάθε ένα φλιτζάνι καφέ χρησιμοποιούνται κατά μέσο όρο 11 γραμμάρια φρέσκων αλεσμένων κόκκων καφέ. Κάθε χρόνο υπολογίζεται ότι παρασκευάζονται  περίπου 381.000 τόνοι καφέ  με αποτέλεσμα να καταλήγουν στα σκουπίδια περίπου 500.000 τόνοι  χρησιμοποιημένων κόκκων καφέ. Η αποσύνθεση των αλεσμένων αυτών κόκκων απελευθερώνει μεθάνιο στην ατμόσφαιρα. Το μεθάνιο είναι το δεύτερο αέριο που συμβάλλει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και έχει δυναμική θέρμανσης του πλανήτη έως και 86 φορές μεγαλύτερη από το διοξείδιο του άνθρακα.

Ενθουσιασμένοι με την ιδέα ότι θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε κάτι από αυτά τα υποτιθέμενα απόβλητα, ξεκινήσαμε να πειραματιζόμαστε με τους χρησιμοποιημένους κόκκους καφέ. Περίπου δύο χρόνια αργότερα ανακαλύψαμε μια μοναδική φόρμουλα, ανακυκλωμένοι κόκκοι καφέ και ανανεώσιμες πρώτες ύλες μετατράπηκαν σε ένα ανθεκτικό υλικό, έτοιμο να δημιουργήσουμε κάτι με αυτό.

Συλλέγουμε τους χρησιμοποιημένους κόκκους καφέ από επιλεγμένα Café της Σύρου. Στην συνέχεια τους στεγνώνουμε και τους διατηρούμε μέχρι να τους χρησιμοποιήσουμε για την κατασκευή διαφόρων χρηστικών αντικειμένων και αξεσουάρ.

Η πρώτη ύλη είναι 100% Vegan από χρησιμοποιημένους κόκκους καφέ.Έχει πολύ ευχάριστη αίσθηση  και  αντοχή  αντίστοιχη του κεραμικού».

Ένα καινούργιο εγχείρημα με πράσινη σφραγίδα γνησιότητας, ενταγμένο πλήρως στη λογική και τις αντιλήψεις της Κυκλικής Οικονομίας. Η μη τεχνολογική καινοτομία στα καλύτερα της.

Headlines