Χιλιάδες φυλακισμένοι που θεωρείται πως έχουν αυξημένο κίνδυνο να εγκληματήσουν και πάλι, ανάμεσά τους και ορισμένοι που είχαν καταδικαστεί για βίαια ή σεξουαλικά εγκλήματα, απελευθερώθηκαν από τις φυλακές της Αγγλίας για να καταλήξουν άστεγοι, αυξάνοντας περαιτέρω τον κίνδυνο να υποτροπιάσουν, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Το Σώμα Επιθεωρητών της Αυτού Υψηλότητος (HMIP) αναφέρει σε έκθεσή του ότι βρίσκει πολύ ανησυχητικό το γεγονός ότι τουλάχιστον 3,713 άνθρωποι που ελέγχθηκαν από την Εθνική Υπηρεσία Περιοριστικών Όρων, που είναι υπεύθυνη για τους παραβάτες υψηλού κινδύνου, έχουν εγκαταλείψει τη φυλακή μεταξύ του 2018 και του 2019 μόνο και μόνο για να καταλήξουν να ζουν στο δρόμο.
Στοιχεία του Υπουργείου Δικαιοσύνης δείχνουν ότι 11,435 άνθρωποι έχουν απελευθερωθεί από τη φυλακή για να μείνουν άστεγοι στο διάστημα 2018-2019, ενώ 4,742 άνθρωποι ξεκίνησαν κοινωνική εργασία την ίδια περίοδο.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο μεγάλος αριθμός των αστέγων θέτει σε κίνδυνο την επανένταξη των παραβατών.
Ο επικεφαλής της έρευνας, Τζάστιν Ράσελ, αναφέρθηκε στην υπόθεση του κατά συρροή βιαστή, Τζόσεφ ΜακΚαν, υπογραμμίζοντας τη σημασία της επαρκούς στέγασης για τους εγκληματίες υψηλού κινδύνου. Οι υπηρεσίες περιοριστικών όρων δεν κατάφεραν να βρουν κλίνη στον ΜακΚαν σε εγκεκριμένες εγκαταστάσεις σε δύο περιπτώσεις, με αποτέλεσμα να καταλήξει σε ακατάλληλη στέγη που δεν επέτρεπε τον στενό έλεγχό του.
Ο Ράσελ εξηγεί: «Πολλά άτομα είναι άστεγα όταν μπαίνουν στη φυλακή, και ακόμη περισσότερα είναι όταν βγαίνουν. Οι άνθρωποι χρειάζονται έναν ασφαλή χώρο που να μπορούν να αποκαλέσουν σπίτι. Τους δίνει γερά θεμέλια επί των οποίων μπορούν να οικοδομήσουν μια νέα ζωή, μακριά από το έγκλημα».
«Είναι δύσκολο για τις υπηρεσίες περιοριστικών όρων να προστατεύουν τους πολίτες και να υποστηρίζουν την επανένταξη αν τα άτομα δεν έχουν σταθερή στέγη. Μια σταθερή διεύθυνση βοηθά στην επανεγκατάσταση των ατόμων στην κοινότητα, στην εύρεση εργασίας, τη δημιουργία τραπεζικού λογαριασμού, την αίτηση για επιδόματα και την πρόσβαση σε τοπικές υπηρεσίες».
Ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία
Συνολικά, 116 παραβάτες που έχουν βγει από τη φυλακή μελετήθηκαν στο πλαίσιο της έκθεσης αναφορικά με τη στέγαση και την υποστήριξή τους από την κοινότητα κατά την αποφυλάκισή τους. Δώδεκα μήνες αργότερα, το 17% παραμένουν άστεγοι, ενώ ένα επιπλέον 15% εξακολουθεί να ζει σε επισφαλείς συνθήκες.
Μεταξύ των πρώην τροφίμων που βρήκαν σταθερή κατοικία μετά την αποφυλάκιση, εκείνοι που καταδικάστηκαν για τέλεση νέου εγκλήματος ήταν οι μισοί σε σχέση με το αντίστοιχο ποσοστό μεταξύ των αστέγων.
Στη Βρετανία, πολλά από τα προγράμματα στέγασης των πρώην κρατουμένων έχουν διακοπεί ή συγχωνευθεί με γενικά προγράμματα για άστεγους. Έτσι, οι εγκληματίες υψηλού κινδύνου, όπως εκείνοι που είχαν καταδικαστεί για βιασμό ή εμπρησμό, είναι πιθανότερο να απορριφθούν.
Συχνά, η έλλειψη στέγης συνδυάζεται και με άλλα σημαντικά προβλήματα, όπως η κατάχρηση ουσιών ή οι ψυχικές ασθένειες. Έτσι, πολλοί πρώην τρόφιμοι προτιμούν να επιστρέψουν στη φυλακή, παρά να παλέψουν να βρουν στέγη σε ένα σύστημα που τους θέτει διαρκώς δυσκολίες.
Ο Πίτερ Ντόσον, διευθυντής του Prison Reform Trust, δήλωσε στον Guardian: «Όσο καλή δουλειά και αν γίνει στη φυλακή, είναι αδύνατον να επιτευχθεί η επανένταξη αν αγνοήσουμε τη βασική υποστήριξη μετά την αποφυλάκιση. Αν η κυβέρνηση αντιμετωπίζει με σοβαρότητα τόσο την επανένταξη όσο και την προστασία των πολιτών, πρέπει να αδράξει την ευκαιρία και να επενδύσει σε ένα ενιαίο σχέδιο. Οι δαπάνες δισεκατομμυρίων σε καινούργιες φυλακές είναι μάταιες αν συνεχίσουν να δίνονται ψίχουλα για τη στέγαση μετά την αποφυλάκιση».
Η Μάντσεστερ Σίτι παραπαίει. Γνώρισε ακόμα μία ήττα. Ο Πεπ Γκουαρδιόλα προσπαθεί να καταλάβει τι έχει συμβεί, ωστόσο οι ρίζες της αιτίας βρίσκονται στις δικές του επιλογές τα προηγούμενα χρόνια.
Ζούμε σε μια εποχή με γρήγορους και έντονους ρυθμούς, που πολλά πράγματα μπορούν να φέρουν την καθημερινότητά μας άνω κάτω. Για αυτό ο αυτοέλεγχος είναι σημαντικός.
