Λαϊκισμός, ακροδεξιά και πανδημία

Δεν πιστεύω ότι η ιστορία ποτέ εκδικείται. Κυρίως, επειδή έχει πιο σοβαρά πράγματα να κάνει.

Όμως, η είδηση ότι ο Ζαΐρ Μπολσονάρο διαγνώστηκε να έχει μολυνθεί από τον κοροναϊό έχει ένα χαρακτήρα ιστορικής ειρωνείας.

Και αυτό γιατί ο Μπολσονάρο ήταν κάποιος που για πολύ καιρό αρνιόταν να θεωρήσει σοβαρό πρόβλημα την πανδημία και να λάβει έγκαιρα μέτρα.

Το αποτέλεσμα ήταν η χώρα του να είναι η δεύτερη σε αριθμό κρουσμάτων και σε αριθμό θανάτων.

Ήδη πάνω από 68.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει από την πανδημία στη Βραζιλία και ακόμη δεν έχουν φανεί σημάδια υποχώρησης.

Δείχνει και αυτό πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι αυτό το μίγμα αυταρχισμού και λαϊκισμού που εμφανίζεται σε διάφορες χώρες.

Γιατί ο Μπολσονάρο ήρθε στην εξουσία ύστερα από μια μεγάλη προσπάθεια να αποκλειστεί από τις εκλογές ο μεγάλος του αντίπαλος (και πιθανός νικητής εάν είχαν γίνει εκλογές), ο Λούλα και έθεσε ως κεντρικό στόχο να αναιρέσει τις όποιες κοινωνικές κατακτήσεις και να επιταχύνει ακόμη περισσότερο την καταστροφή του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, μια που αμφισβητεί και την κλίμακα της κλιματικής αλλαγής.

Και όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την πανδημία επέμεινε να την αντιμετωπίζει ως κάτι που δεν είναι πολύ σοβαρό, θεωρώντας την οικονομική ανάκαμψη πιο σημαντική από την υγειονομική κρίση.

Και δεν είναι ο μόνος που έχει φερθεί έτσι.

Στις ΗΠΑ ο Τραμπ –που φέρει ευθύνη ως προς το γιατί οι ΗΠΑ δεν ήταν προετοιμασμένες για πανδημία παρότι και σχέδια είχαν και «σενάρια» – ήταν αυτός που προσπάθησε αρχικά να υποβαθμίσει τη σημασία της πανδημίας και στη συνέχεια ήταν αυτός που πίεζε για να «ανοίξει ξανά» η οικονομία, με αποτέλεσμα οι ΗΠΑ να βρίσκονται τώρα στην κορύφωση της πανδημίας, μετά τη χαλάρωση των μέτρων.

Μάλιστα, οι οπαδοί του Τραμπ στις ΗΠΑ είναι αυτοί που αμφισβητούν την αξία των μέτρων και δίνουν μάχη ενάντια στη χρήση της μάσκας επικαλούμενοι την… ελευθερία τους.

Ανάλογες φωνές υπάρχουν σε διάφορες χώρες, σε ένα αμάλγαμα από λαϊκισμό, θεωρίες συνωμοσίας και… «ψεκασμένη» ανευθυνότητα.

Αυτό δείχνει ότι η ακροδεξιά, ακόμη και όταν παρουσιάζεται απλώς ως «λαϊκισμός», είναι μια πολλαπλά επικίνδυνη πολιτική αντίληψη: γιατί θέλει τα πράγματα να πάνε πιο αυταρχικά, γιατί επενδύει κυνικά στον ρατσισμό αλλά και γιατί, όπως φαίνεται, αρνείται το κεκτημένο της επιστήμης είτε πρόκειται για την κλιματική αλλαγή είτε για την πανδημία.

Κοντολογίς παίζει με τις ζωές των ανθρώπων.