Τι να φοβούνται άραγε;

Τα πράγματα είναι καθαρά – πιο καθαρά δεν γίνεται. Υπάρχει ένας επιχειρηματίας, ο γνωστός επιχειρηματίας, ο ταυτισμένος με τον ΣΥΡΙΖΑ επιχειρηματίας για να το κάνω όσο πιο ευκρινές μπορώ, Χρήστος Καλογρίτσας. Τι κάνει αυτός ο επιχειρηματίας; Καταγγέλλει το Μέγαρο Μαξίμου επί ΣΥΡΙΖΑ, τον επικεφαλής πρωθυπουργό και το δεξί του χέρι, τον Νίκο τον Παππά, τον και κοσμοναύτη αποκαλούμενο, λόγω της παροιμιώδους ενασχολήσεώς του με το Διάστημα (τότε που θα στέλναμε διαστημόπλοιο στη Σελήνη, αν θυμάστε). Ο άνθρωπος αυτός, ο επιχειρηματίας, καταγγέλλει μερικά σοβαρά πράγματα. Για την ακρίβεια, πολύ σοβαρά. Οτι οι δύο προαναφερθέντες μεσολαβούν ώστε να κάνει μια εικονική δανειοδοτική πράξη με έναν κατασκευαστικό όμιλο, για να του δανείσει ο κατασκευαστικός όμιλος 3 εκατομμύρια και με τον τρόπο αυτόν να μετάσχει στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Ο διαγωνισμός δεν τελεσφορεί, ακυρώνεται από το Συμβούλιο της Επικρατείας επειδή ο νόμος με τον οποίο πραγματοποιήθηκε κρίνεται αντισυνταγματικός, οι προκαταβολές στους δικαιούχους επιστρέφονται, και ο Καλογρίτσας παίρνει τη δική του, τη δανεική.

Την επιστρέφει στους Λιβανέζους που τον δάνεισαν; Οχι. Κατά σύσταση, όπως διατείνεται, των δύο προαναφερθέντων, δίνει τα χρήματα (όλα μαζί ή λίγα λίγα, δεν έχει σημασία) για την κυκλοφορία φιλοκυβερνητικής (γλειφωδών καταστάσεων) εφημερίδας που διευθύνεται με σφοδρή επιτυχία από τον συριζοδημοσιογράφο Βαξεβάνη. Οι Λιβανέζοι ζητούν τα χρήματά τους, ο Καλογρίτσας λέει «δεν τα έχω, τα παραχώρησα, όπως μου συστήθηκε, εκεί που μου υπέδειξαν», και το πράγμα μπλέκει στα δικαστήρια. Και έχουμε τώρα και λέμε: Ο Καλογρίτσας καταθέτει μήνυση. Ο Βαξεβάνης πετάει την μπάλα στην εξέδρα με κάτι αποκαλύψεις για έναν παιδεραστή πρώην υπουργό της ΝουΔού, και το δίδυμο, το ντουέτο των μεγάλων επιτυχιών Τσίπρας – Παππάς, τι κάνει; Τί-πο-τε! Η σιωπή μας, κερατάδες, προς απάντησή σας.

Ούτε για τα μάτια του κόσμου, μια μήνυση. Τι να φοβούνται άραγε;

Η οργή του κυρ Χρήστου

Αυτό το ερώτημα «τι να φοβούνται άραγε» με έχει απασχολήσει από τριημέρου, από την Κυριακή, οπότε και το «Πρώτο Θέμα» αποκάλυψε τη σχετική υπόθεση. Γιατί ο Τσίπρας και ο Παππάς δεν προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη αν θεωρούν ότι όλο αυτό είναι ένα κατασκεύασμα των σκοτεινών όσο και δυσωδών (από τις ημέρες τους, αν θυμάστε) υπογείων του Μεγάρου Μαξίμου; Γιατί αρκούνται να σπέρνουν εδώ κι εκεί, στα φιλικά του Μέσα, τρομερά υποτίθεται στοιχεία του είδους ο Καλογρίτσας έχει δικηγόρο τον Λοβέρδο, ο οποίος είναι υπόδικος για τη Novartis (που έστησαν οι ίδιοι, προσθέτω εγώ), ή είναι συνεταίρος με τον Θεοδωρικάκο στην εταιρεία GPO, η οποία κατά κύριο λόγο συνεργαζόταν με το MEGA, το οποίο διοικούσε κυρίως ο Ψυχάρης, ο οποίος έπαιρνε δάνεια «αέρα πατέρα» κατά τη βλακώδη παραδοχή ενός των υιών του, ο οποίος κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ., δεν βγάζεις άκρη διότι έχει ξεκινήσει η κασέτα και δεν έχει τελειωμό (ενώ ξέρουν πως ο Θεοδωρικάκος δεν είναι ούτε ήταν συνεταίρος του Καλογρίτσα. Η γυναίκα του Θεοδωρικάκου κατείχε το πακέτο των μετοχών της εταιρείας, αλλά ως γνωστόν στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν γυναίκες με δική τους αυτεξούσια παρουσία, υπάρχουν γυναίκες οι οποίες είναι παρακολουθήματα του ανδρός τους, να περπατάει ένα μέτρο μπροστά αυτός και εκείνες να ακολουθούν πίσω με σκυφτό το κεφάλι – μπράβο, κυρία Μπαζιάνα μου, που κάθεστε και τα ακούτε όλα αυτά, και δεν κάνετε κάτι να σταματήσει η ντροπή. Και μπράβο και στο Τμήμα Ισότητας του ΣΥΡΙΖΑ που καταπίνει αμάσητες αυτές τις αθλιότητες και δεν παρεμβαίνει!).

Αλλά προσφυγή στη Δικαιοσύνη ούτε σκέφτηκαν ούτε σκέφτονται να κάνουν. Γιατί φοβούνται, εκτιμώ. Προφανώς έχουν φτάσει και στα δικά τους αφτιά ότι ο κυρ Χρήστος «σπέρνει» με τη σειρά του τρομερά πράγματα στην πιάτσα, τα οποία έχουν την κατάληξη «μη με προκαλούν» και «μην τολμήσουν να αμφισβητήσουν έστω και ένα κόμμα από όσα αναφέρω στη μήνυσή μου, διότι η αντίδρασή μου θα είναι εκρηκτική».

Και το εννοεί. Αλλωστε εδώ που έχει φτάσει, όπως λέει, δεν έχει να χάσει τίποτε…

Ο άφαντος Σπίρτζης

Εκτιμώ λοιπόν ότι οι κεραίες Τσίπρα – Παππά έχουν πιάσει κάτι εξ όσων λέει ο κυρ Χρήστος Καλογρίτσας στη μικρή κοινωνία των Αθηνών, και επειδή τον γνωρίζουν καλά, πολύ καλά, έχουν επιλέξει να μην τον προκαλέσουν. Πράξη σοφή, θα αναφέρω, διότι ανάμεσα στα πολλά και διάφορα που αναφέρει ο άνθρωπος διατείνεται ότι δεν έχει μόνο μαγνητοφωνημένες συνομιλίες με όλους αυτούς, αλλά διαθέτει και μερικά «ενδιαφέροντα» βίντεο.

Εγώ να τον διαψεύσω, προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, δεν μπορώ. Ασε που δεν ξέρω κι αν θέλω δηλαδή. Εκείνος τα λέει, εκείνος έχει και το βάρος των αποδείξεων των όσων δηλώνει. Εγώ από την πλευρά μου έχω να επισημάνω μια… ηχηρή απουσία από όλο αυτό το σκηνικό. Την απουσία ενός προσώπου το οποίο με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχει μια γνώση των προσώπων τουλάχιστον, και του κυρ Χρήστου Καλογρίτσα ιδιαίτερα. Σπίρτζη τον λένε, Χρήστο Σπίρτζη. Υπουργός Υποδομών του Τσίπρα ήταν. Λαλίστατος κατά τα άλλα, αλλά τώρα βουβός. Δεν λέει κουβέντα. «Κρατάει κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα;». Ποιος ξέρει. Αφαντος. Εχει προφανώς κρυφτεί σε κάποιο λαγούμι και περιμένει να περάσει η μπόρα. Θα περάσει; Εγώ λέω, δύσκολα. Αυτό λέει η εμπειρία μου. Διότι να βγει και να μιλήσει – πολύ περισσότερο να επιτεθεί στον Καλογρίτσα – είναι παρακινδυνευμένο. Με τα νεύρα δε που έχει ο κυρ Χρήστος Καλογρίτσας, έως και καταστροφικό…

Η «ζωντανή» πληγή

Επειτα, μην τα ξεχνάμε αυτά, υπάρχει μια «ζωντανή» πληγή, ένα σύγχρονο γεφύρι της Αρτας. Πρόκειται για την εθνική οδό Πάτρας – Πύργου, την οποία ο Σπίρτζης αναλαμβάνοντας το 2015 υπουργός Υποδομών την παρέλαβε ως ώριμο έργο, και αφού κατήργησε κάθε προηγούμενη διαδικασία, την τεμάχισε σε οκτώ κομμάτια (τι σύλληψη!) και ξεκίνησε διαγωνισμούς ένα ένα κομμάτι. Ποιος πήρε – με διαγωνισμό φυσικά, με διαγωνισμό «καθαρό» σαν το πιο λευκό της νοικοκυράς… – τα μισά από τα οκτώ τμήματα του έργου; Η εταιρεία «Τοξότης» του κ. Καλογρίτσα με εκπτώσεις της τάξεως του 53% και του 55% – εκπτώσεις που θα είχαν δύο ενδεχόμενα αποτελέσματα: ή δεν θα τελείωνε ποτέ το έργο ή θα ολοκληρωνόταν με συνεχείς αναπροσαρμογές του κόστους του. Ποια τράπεζα παρείχε αφειδώς εγγυητικές επιστολές στον Καλογρίτσα προκειμένου να συμμετάσχει στους διαγωνισμούς; Η Τράπεζα Αττικής, η τράπεζα των μηχανικών, η τράπεζα στην οποία το μεγαλύτερο πακέτο μετοχών κατέχει (κατέχει;) το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, και στο οποίο ο Σπίρτζης ήταν αρχηγός.

Αυτό το σκανδαλώδες έργο, και ειδικότερα η εντελώς παράδοξη έως και τρελή ως απόφαση κατάτμησής του, εξαιτίας της οποίας δεν έγινε ποτέ, και θα πάει άλλα πέντε-έξι χρόνια πίσω, θα απασχολήσει ποτέ κάποιον εισαγγελέα; αναρωτιέμαι με τη σειρά μου…

Κόσμος σκοτώνεται. Χάνονται αθώες ψυχές…