Οι ταινίες της εβδομάδας: Κυνηγωντας το όνειρο
Η ανάγκη για μια καλύτερη ζωή είναι η ιδέα που συνδέει τις περισσότερες από τις αρκετές νέες ταινίες της εβδομάδας στην οποία θα βρούμε και πάλι δύο διαμάντια σε επανέκδοση
- Ο καλλιτέχνης που απείλησε ότι θα κατέστρεφε πολύτιμα έργα τέχνης αν ο Τζούλιαν Ασάνζ πέθαινε στη φυλακή
- Για ποια εγκλήματα κατηγορούνται οι Νετανιάχου, Γκάλαντ και Ντέιφ
- Να απομονώσει τους αποστάτες καλούν οι 87+ τον πολιτικό κόσμο - «Να μην αποδεχτούν έδρες προϊόν συνωμοσίας»
- Οι καταναλωτικές συνήθειες των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της Black Friday
Βαθμολογία
5: εξαιρετική
4: πολύ καλή
3: καλή
2: ενδιαφέρουσα
1: μέτρια
0: απαράδεκτη
«Made in Italy» (Ιταλία/ Αγγλία, 2020) του Τζέιμς Ντάρσι.
Οικογενειακό δράμα με δροσερές πινελιές χούμορ και την ομορφιά της Τοσκάνης διαρκώς σε πρώτο πλάνο αυτή η ταινία είναι συγχρόνως μια ενδιαφέρουσα «συνάντηση» επί της οθόνης του Ιρλανδού ηθοποιού Λίαμ Νίσον με τον γιό του Μάικλ Ρίτσαρντσον σε ρόλους πατέρα και γιού. Ο πρώτος υποδύεται τον μπέμ ζωγράφο και ο δεύτερος έναν γκαλερίστα με ταλέντο που προσπαθεί να βρει χρήματα για να αποκτήσει την γκαλερί των ονείρων του αγοράζοντάς την από την πρώην γυναίκα του. Μια λύση είναι να πουληθεί το σπίτι τους στην Τοσκάνη όπου θα περάσουν κάποιες μέρες ανακαινιζοντας το.
Η Τοσκάνη είναι μια τοποθεσία που από μόνη της «μιλά» στον κινηματογράφο σινεμά, αρκεί να θυμηθούμε δεκάδες ταινίες όλων των ειδών, από το «Μπόμπι Ντίρφιλντ» ως το «Γνήσιο αντίγραφο» και από το «Να με φωνάζεις με το όνομά μου» ως τα «Γράμματα στην Ιουλιέτα». Το ίδιο συμβαίνει και εδώ, η φύση σε «ρουφά», όπως ακριβώς ρουφά το ντουέτο που κατά μία έννοια κάνει και την ψυχοθεραπεία του αφού ο Νίσον έχασε την γυναίκα του Νατάσα Ρίτσαρντσον που ήταν μητερα του Ρίτσαρντσον. Θα έλεγες ότι ο σκηνοθέτης Τζέιμς Ντ’ Αρσι, απλώς τους κινηματογραφεί…
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: ΘΗΣΕΙΟ – ΑΙΓΛΗ ΖΑΠΠΕΙΟ – ΕΛΛΗΝΙΣ – ΣΤΕΛΛΑ – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ – VILLAGE MALL – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ – ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ – TOWN CINEMAS – ΦΛΟΙΣΒΟΣ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΝΑΤΑΛΙ – ODEON ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ κ.α.
———————————–
«Wild Rose» (Αγγλία, 2018) του Τομ Χάρπερ.
Πόσες άραγε σύγχρονες νέες Σκοτσεζες θα μπορούσαν να έχουν τόσο μεγάλο «κόλλημα» με την αμερικανική country μουσική όσο η Ρόουζ Λιν αυτής της ταινίας; Από μόνο του αυτό είναι κάτι που σου φτιάχνει την διάθεση και ένας λόγος παραπάνω η καλή ερμηνεία της Τζέσι Μπάκλει πάνω στην οποία δομείται όλο το σενάριο της ταινίας. Ως χαρακτήρας κινεί την περιέργεια: είναι πρώην κατάδικος, αναγκασμένη να φορά ηλεκτρονικό βραχιόλι στο πόδι, έχει δύο ανήλικα παιδιά να μεγαλώσει, εργάζεται ως καθαρίστρια υπερπολυτελούς σπιτιού και μέσα σ’ όλα θέλει να γίνει και τραγουδίστρια της country.
Aν δεν είχε την στήριξη της απολύτως προσγειωμένης μητέρας της (θαυμάσα όπως πάντα η Τζούλι Γουόλτερς) θα είχε χάσει κάθε ελπίδα. Η ταινία πατά καλά στην γνωστή συνταγή που λέει ότι το γνήσιο πάθος μπορεί ν’ ανοίξει τα φτερά μας. Η αισιοδοξία της Ρόουζ Λιν που υπερασπίζεται χωρίς κανέναν ενδοιασμο αυτό το πάθος της για την μουσική country μας παρασύρει σε ένα ευχάριστο ταξίδι που καταφέρνει) να ισορροπήσει ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα, έστω και αν η εξέλιξη της ιστορίας είναι πέρα για πέρα προβλέψιμη.
Βαθμολογία: 2.
AΘΗΝΑ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΕΚΡΑΝ ΦΛΕΡΥ ΘΕΣ/ΚΗ: ΑΠΟΛΛΩΝ
———————————–
«Ονειρα στην Καλιφόρνια» («The high note», ΗΠΑ, 2020) της Νίσα Γκενάτρα
Η Ντακότα Τζόνσον των «50 αποχρώσεων του γκρι» και της «Σουσπίρια» υποδύεται την Μάγκι, μια «αόρατη», σύγχρονη νέα, που εργάζεται ως προσωπική βοηθό μιας επιτυχημένης μαύρης τραγουδίστριας (η Τρέισι Έλις Ρος, κόρη της Νταϊάνα Ρος). Η τελευταία την εκτιμά μεν, όχι τόσο όμως ώστε να της δώσει «βήμα» για να πάει μπροστά. Δεν πειράζει, η Μάγκι θα το κατακτήσει μόνη της πηγαίνοντας κόντρα σε όλα και όλους, εκφράζοντας με σθένος την άποψή της ακόμα και σε εναν «killer» παραγωγό που δεν την χωνεύει (ο ράπερ Ice Cube σε έναν ακόμη λιγάκι «λοξό» β’ ρόλο).
Η ταινία αποκτά διπλό ενδιαφέρον, από την μια πλευρά το ανθρώπινο και από την άλλη το μουσικολογικό – η Μάγκι είναι εξπέρ της μουσικής Ιστορίας, εξού και το αυτί της είναι ένα από τα πιο πολύτιμα εργαλεία για το μέλλον της.Με άλλα λόγια περνάς και σε αυτήν την ταινία καλά, χωρίς βέβαια να πετάς ποτέ την σκούφια σου. Απλώς η ώρα κυλά χωρίς να το καταλαβαίνεις και πολύ πιθανόν λίγο μετά το τέλος της ταινίας να την έχεις ξεχάσει.
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: ODEON ESCAPE – TOWN CINEMAS – VILLAGE MALL – VILLAGE METRO MALL- ΑΕΛΛΩ – ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΑΡΙΑΝ ΓΛΥΦΑΔΑ – ΣΙΝΕ ΝΙΚΑΙΑ- ΒΟΞ – ΧΛΟΗ ΚΗΦΙΣΙΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ODEON MACEDONIA – VILLAGE COSMOS – ΕΛΛΗΝΙΣ
——————————————
«Το κόλπο του αιώνα» («El robo del siglo», Αργεντινή 2020) του Αριέλ Γουίγκερμαν
Η τέλεια ληστεία δεν έπαψε ποτέ να τροφοδοτεί με ιδέες σινεμά και τηλεόραση, αν και στις μέρες μας ο πήχης έχει πιάσει ταβάνι μετά την επιτυχία της σειράς «Casa del Papel». Στην περίπτωση της αργεντίνικης ταινίας, (που είναι εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα.) πυρήνας της ιστορίας είναι η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον «εγκέφαλό» μιας ληστείας τράπεζας και έναν έμπειρο, επαγγελματία κλέφτη που την έχει ήδη «πατήσει» τρεις φορές.
Ο πρώτος (Ντιέγκο Περέτι) δεν έχει μητρώο, διδάσκει πολεμικές Τέχνες, πιστεύει ότι μπορεί να κάνει focus επειδή παίρνει μαριχουάνα (γι’ αυτό την παίρνει) και θέλει να πιάσει την καλή για ένα ομορφότερο αύριο. Ο άλλος (Γκιγιέρμο Φραντσέλα), είναι μεγαλύτερός του, έχει χιούμορ και κάνει της «σπείρας» που συμβάλλον με τον τρόπο τους στην εξέλιξη αυτής της «μικρής» αλλά ευχάριστης ταινίας, που σου δίνει την εντύπωση ότι οι συντελεστές της την γύρισαν, απλώς για το κέφι τους. Η ώρα περνά χαλαρά, απαιτήσεις ιδιαίτερες δεν υπάρχουν αλλά δεν λείπουν και οι εκπλήξεις που προσθέτουν στο όλο εγχείρημα μια πικάντικη νοστιμιά.
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: ΨΥΧΙΚΟ – ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ – ΦΙΛΟΘΕΗ – ΑΛΣΟΣ – ΑΝΕΣΙΣ – ΑΡΤΕΜΙΣ – ΛΙΛΑ- ΔΙΟΝΥΣΙΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΑΛΕΞ κ.α.
———————————————-
«Ένα γιατρό παρακαλώ» («Docteur?», Γαλλία, 2019) του Τριστάν Σεγκουέλα
Αυτή η επιστροφή του καλού Γάλλου ηθοποιού Μισέλ Μπλαν είναι μια ευχάριστη έκπληξη που όμως δεν αρκεί για να την βοηθήσει να ξεφύγει από αυτό που είναι: τίποτα παραπάνω από μια συμπαθητική αλλά εντελώς επίπεδη δραματική κομεντί με τον Μπλαν σε ρόλο «παραιτημένου από την ζωή» γιατρού SOS που θα αρχίσει να βρίσκει ξανά τον παλιό εαυτό του όταν γνωρίζεται με έναν μετανάστη (Χακίμ Τζεμίλ). Ο γιατρός τον χρησιμοποιεί ως βοηθό γιατί ο ίδιος δεν μπορεί να μετακινηθεί λόγω μέσης και το σχέδιο είναι ο μετανάστης να εμφανίζεται στην θέση του γιατρού και μέσω τηλεφώνου (με τον γιατρό) να ξεπερνιέται ο κίνδυνος. Τα περιστατικά είναι αρκετά, όλα συμβαίνουν σε μια νυχτα και η υπερβολή έχει φυσικά τον πρώτο λόγο σε ένα buddy movie που αλληθωρίζει προς τους «Αθικτους» (το ρατσιστικό ζήτημα πάντα παρόν). Μετά το ξάφνιασμά της αρχής πολύ σύντομα στερεύει από ευρήματα και φουσκώνει από «κοιλιές».
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: ΦΙΛΟΘΕΗ – ΦΙΛΙΠ – ΑΛΙΚΗ – ΑΛΟΜΑ – ΚΟΡΑΛΙ – ΡΙΑ ΒΑΡΚΙΖΑ – ΑΛΕΚΑ – ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ – ΛΑΟΥΡΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΕΛΛΗΝΙΣ
ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ
«Η νύχτα του κυνηγού» («The night of the hunter», ΗΠΑ, 1955). Ένα τεράστιο σκηνοθετικό επίτευγμα του ηθοποιού Τσαρλς Λότον που γύρισε την ταινία λίγα χρόνια πριν πεθάνει από την επάρατη νόσο (1962). Σε αυτό το ασπρόμαυρο νουάρ αριστούργημα ο Ρόμπερτ Μίτσαμ, στην πιο μεγαλειώδη (και πιο απειλητική) στιγμή της υποκριτικής καριέρας του, υποδύεται τον ψευδοπάστορα που καταδιώκει δύο παιδιά (Μπίλι Τσάπιν, Σάλι Τζέιν Μπρους) προκειμένου να αποκτήσει τον κρυμμένο θησαυρό που εκείνα μόνο γνωρίζουν που βρίσκεται. Μιια τρομερά παρεξηγημένη στην εποχή της ταινία, η οποία όμως στο πέρασμα του χρόνου επανεκτιμήθηκε βρίσκοντας την θέση που της αξίζει. Ο Μίτσαμ που είχε δουλέψει με όλους τους μεγάλους σκηνοθέτες του Χόλιγουντ, είπε κάποια στιγμή ότι ο καλύτερος όλων ήταν ο Τσαρλς Λότον ο οποίος εμπνευσμένος από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό (αλλόκοτες σκιές, σουρεαλιστικά σετ και παράξενες γωνίες λήψης) δημιουργεί ένα γνήσια τρομακτικό κλίμα το οποίο αντανακλά στην ψυχοσύνθεση και την προσωπικότητα του πάστορα.
Βαθμολογία: 4 ½
ΑΘΗΝΑ: ΙΒΙΕΡΑ – ΑΜΙΚΟ – ΟΑΣΙΣ κ.α.
«Η δίκη» («La proces», Γαλλία/ Ιταλία/ Δυτική Γερμανία, 1962). Ακόμα μια άκρως ατμοσφαιρική επανέκδοση, επίσης ασπρόμαυρη, μια κινηματογραφική μεταφορά του αριστουργήματος του Φραντς Κάφκα, η οποία δεν θα μπορούσε να το τιμήσει καλύτερα. Με καθοδηγητή τον ιδιοφυή Ορσον Γουέλς, ο Αντονι Πέρκινς ταιριάζει τέλεια στον ρόλο του ασκητικού, μονίμως καθιδρου και αγχωμένου Κ. που δεν μπορεί να καταλάβει τον λόγο για τον οποίο οι «Αρχές» τον συλλαμβάνουν. Όπως και στο μυθιστόρημα ελάχιστα εξηγούνται στην ταινία και τα πάντα λέγονται κάτω από τις γραμμές – η απειλή πλανάται μονίμως στον αέρα και ο «κατηγορούμενος» έχει εκ των προτέρων κριθεί ένοχος χωρίς να ξέρει καν την κατηγορία. Όλα λειτουργούν υπέροχα από την «λοξή» και όπως πάντα άκρως ενδιαφέρουσα πλανοθεσία (χαρακτηριστικό του σκηνοθέτη) μέχρι τους αρκετούς β’ ρόλους ηθοποιών όπως η Ζαν Μορό, η Ελσα Μαρτινέλι, ο Ακίμ Ταμίροφ, o Μισέλ Λονστάλ, η Ρόμι Σνάιντερ αλλά και ο ίδιος ο θηριωδης Γουέλς στον ρόλο του δικηγόρου.
Βαθμολογία: 4
(δεν υπήρξε ενημέρωση για τις αίθουσες προβολής της ταινίας)
>Προβάλλεται επίσης και η ταινία κινουμένων σχεδίων «Ο πειρατής Μαυροδόντης και το μαγικό διαμάντι»
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις