Πόλεμος της Βοσνίας : Είκοσι πέντε χρόνια συμπληρώνονται από τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα

Πριν από 25 χρόνια περισσότεροι από 8.000 άνδρες και έφηβοι μουσουλμάνοι της Βοσνίας σφαγιάστηκαν στη Σρεμπρένιτσα, η οποία έπεσε στα χέρια των δυνάμεων των Σέρβων της Βοσνίας στις 11 Ιουλίου 1995.

Η τραγωδία αυτή, η οποία χαρακτηρίστηκε γενοκτονία από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία, ήταν η χειρότερη σφαγή που διαπράχθηκε στην Ευρώπη μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αυτή σηματοδοτεί ένα σημείο καμπής στον εμφύλιο πόλεμο της Βοσνίας μεταξύ μουσουλμάνων, Σέρβων και Κροατών, που διήρκεσε από το 1992 έως το 1995, στοίχισε τη ζωή σε περισσότερους από 100.000 ανθρώπους και προκάλεσε τον ξεριζωμό 2,2 εκατομμυρίων ανθρώπων.

Η πτώση του θύλακα

Από τις αρχές της διακοινοτικής σύγκρουσης που ξέσπασε στη Βοσνία τον Απρίλιο του 1992, οι ένοπλες δυνάμεις των Σέρβων της Βοσνίας ξεκινούν την πολιορκία της Σρεμπρένιτσα, μιας πόλης με μουσουλμάνους στην πλειονότητά τους κατοίκους, στην ανατολική Βοσνία, σε απόσταση 15 χιλιομέτρων από τη Σερβία.

Τον Απρίλιο του 1993, σε μια ύστατη προσπάθεια να αποφευχθεί η πτώση της, ο ΟΗΕ χαρακτηρίζει «ζώνη ασφαλείας» το θύλακα αυτόν των 148 τετραγωνικών χιλιομέτρων και αναπτύσσει εκεί κυανόκρανους, που επιφορτίζονται να εγγυηθούν την ασφάλειά του.

Ωστόσο, στις 11 Ιουλίου 1995 η Σρεμπρένιτσα πέφτει στα χέρια των στρατιωτών του στρατηγού Ράτκο Μλάντιτς, που είναι ο στρατιωτικός διοικητής των Σέρβων της Βοσνίας και υμνητής, όπως και ο Ράντοβαν Κάρατζιτς, το alter ego του στην πολιτική ηγεσία των Σερβοβόσνιων, μιας εθνικά καθαρής «Σερβικής Δημοκρατίας».

Οι ολλανδοί κυανόκρανοι της Δύναμης Προστασίας του ΟΗΕ, με περιορισμένο οπλισμό και χωρίς αεροπορική υποστήριξη, αναδιπλώνονται στη γειτονική βάση τους στο Ποτοτσάρι, όπου κατακλύζονται από τη συρροή χιλιάδων αμάχων, που ελπίζουν στην προστασία τους.

Ωστόσο, οι ολλανδοί κυανόκρανοι θα αποδεχθούν την απομάκρυνση των ανθρώπων αυτών από τη βάση.

Η σφαγή

Τις επόμενες μέρες οι σερβικές δυνάμεις της Βοσνίας χωρίζουν τους μουσουλμάνους άνδρες και εφήβους από τις γυναίκες και στη συνέχεια μεταφέρουν τους πρώτους με φορτηγά και αυτοκίνητα για να τους εκτελέσουν.

Εκατοντάδες άνδρες που διέφυγαν στα γύρω δάση ξαναπιάστηκαν και εκτελέστηκαν.

Μετά έπιασαν δουλειά οι εκσκαφείς για να ταφούν τα πτώματα σε ομαδικούς τάφους.

Οι περισσότεροι από αυτούς ανοίχτηκαν στη συνέχεια με μπουλντόζες, για να μεταφερθούν τα πτώματα με σκοπό τη συγκάλυψη της έκτασης του εγκλήματος.

Μέσα σε μερικές μέρες τα θύματα της σφαγής ξεπέρασαν τις 8.000.

Γρήγορα, πολλές μαρτυρίες που συνέλεξαν ανθρωπιστικές οργανώσεις από τους ανθρώπους που γλίτωσαν έφεραν στο φως ωμότητες που διέπραξαν οι άνδρες του Μλάντιτς.

Μέχρι σήμερα 6.880 θύματα της σφαγής έχουν αναγνωριστεί και ενταφιαστεί, εκ των οποίων 6.643 στο Μνημείο του Ποτοτσάρι και 237 σε άλλα κοιμητήρια της περιοχής της Σρεμπρένιτσα.

Οι καταδίκες για γενοκτονία

Συνολικά, 51 καταδίκες, οι 20 για γενοκτονία, εκδόθηκαν από τη διεθνή δικαιοσύνη και δικαστήρια στη Βοσνία και τη Σερβία.

Ο πρώην πολιτικός ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας Ράντοβαν Κάρατζιτς, ο πιο υψηλόβαθμος αξιωματούχος που αναγκάστηκε να λογοδοτήσει μετά το θάνατο, κατά τη διάρκεια της δίκης του, του σέρβου πρώην προέδρου Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, το 2006, καταδικάστηκε σε δεύτερο βαθμό το 2019 σε ισόβια κάθειρξη από το αρμόδιο διεθνές δικαστήριο.

Το 2017 η διεθνής δικαιοσύνη είχε ήδη καταδικάσει σε ισόβια τον Μλάντιτς.

Αυτός αναμένεται να δικαστεί σε δεύτερο βαθμό από το Μηχανισμό για τα Διεθνή Ποινικά Δικαστήρια, που πήρε τη σκυτάλη από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία μετά το κλείσιμό του την ίδια χρονιά.

Το «κατηγορώ» προς τη διεθνή κοινότητα

Η διεθνής κοινότητα συχνά κατηγορείται ότι εγκατέλειψε τα θύματα, κυρίως επειδή δεν έδωσε εντολή για αεροπορικά πλήγματα.

Σε έκθεση που δόθηκε στη δημοσιότητα το 2000, ο τότε Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Κόφι Άναν, κατηγορούσε το σύνολο της διεθνούς κοινότητας για την αποτυχία της να εγγυηθεί την προστασία της Σρεμπρένιτσα.

Ένα χρόνο αργότερα, έκθεση της ερευνητικής αποστολής της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης συμπέρανε την ευθύνη των Σέρβων, αλλά και του ΟΗΕ και κρατών, μεταξύ των οποίων η Γαλλία, που μετείχαν στις επιχειρήσεις διατήρησης της ειρήνης στη Βοσνία.

Ανοιχτή πληγή στην Ολλανδία

Ο ρόλος των ολλανδών κυανοκράνων -συχνού στόχου των επικρίσεων- παραμένει ένα ευαίσθητο θέμα στην Ολλανδία, όπου πρώην στρατιώτες δηλώνουν ότι το περιστατικό αυτό τους σημάδεψε για πάντα.

Το 2002 η ολλανδική κυβέρνηση παραιτήθηκε μετά τη δημοσίευση έκθεσης στην οποία κατηγορούνταν για τις ευθύνες της στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα.

Παράλληλα, πολλές υποθέσεις σε σχέση με τη σφαγή ήρθαν ενώπιον της ολλανδικής δικαιοσύνης, κυρίως από τις «Μητέρες της Σρεμπρένιτσα», μια ένωση συγγενών των θυμάτων.

Το 2014 το ολλανδικό κράτος κρίθηκε ότι φέρει αστική ευθύνη για το θάνατο 350 Μουσουλμάνων που είχαν καταφύγει στο Ποτοτσάρι.

Ωστόσο, το 2019 το Ανώτατο Δικαστήριο της Ολλανδίας απήλλαξε εν μέρει το κράτος, κρίνοντας ότι η ευθύνη του δεν μπορεί να αποδειχθεί παρά μόνο σε μικρό βαθμό.

(Πηγή πληροφοριών: ΑΠΕ – ΜΠΕ)