Λίστα

Τώρα που δόθηκε στη δημοσιότητα η «λίστα Πέτσα» με όλες τις υποχθόνιες υποψίες που κουβαλούσε, χρήσιμο ειναι να συνεννοηθούμε για τι μιλάμε.

Ούτως  Ή άλλως, οι διαφημιστικές καταχωρίσεις στα μέσα ενημέρωσης είναι μια παλαιά και συνηθισμένη εμπορική συναλλαγή.

Οποια επιχείρηση θέλει ή κρίνει ότι τη συμφέρει την κάνει. Οποια δεν θέλει ή κρίνει ότι δεν τη συμφέρει δεν την κάνει.

Δεν αφορούν δημοσιογράφους κι ούτε είναι δουλειά των δημοσιογράφων.

Αλλά η φασαρία φυσικά δεν αφορούσε μια δημόσια ενημερωτική εκστρατεία για τον κορωνοϊό, την εθελοντική αιμοδοσία ή την παιδική παραβατικότητα. Αφορούσε τρεις παραδοχές που στοιχειώνουν το «σύστημα ΣΥΡΙΖΑ» – και δυστυχώς όχι μόνο.

Πρώτον, ότι δεν υπάρχει πραγματικότητα αλλά μια κατασκευή της πραγματικότητας από τα μίντια.

Προχθές ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για «χούντα», «χάσμα ανάμεσα στην αλήθεια και στην εικόνα της μαζικής προπαγάνδας», «ανατριχιαστική εικονική πραγματικότητα», «ολοκληρωτικά καθεστώτα».

Και όλα αυτά τα κατασκευάζουν «παπαγαλάκια υπόδικων επιχειρηματιών» (ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ, 7/7).

Είναι πιο εύκολο από το να κοιτάς τα χάλια σου.

Δεύτερον, ότι τα μίντια λειτουργούν περίπου συντονισμένα και αντιδημοκρατικά για να κατασκευάσουν αυτή την πραγματικότητα.

Οτι δηλαδή «διανύουμε μια περίοδο δραματικής συρρίκνωσης του ραδιοτηλεοπτικού πλουραλισμού, η οποία όχι μόνο νοθεύει κατάφωρα τον πολιτικό ανταγωνισμό αλλά και υπονομεύει εντέλει πλήρως τη λογική μιας ανοιχτής και δημοκρατικής κοινωνίας» (Γ. Σωτηρέλης, «ΤΑ ΝΕΑ», 4/7).

Τρίτον, ότι αυτή η αντιδημοκρατική λειτουργία των μίντια είναι προϊόν εξαγοράς τους από την κυβέρνηση μέσω δημόσιων διαφημιστικών καταχωρίσεων.

Φυσικά κρατικές διαφημίσεις υπάρχουν από τότε που υπάρχει διαφήμιση. Αλλά στον κανονικό κόσμο κανείς δεν συνδέει την κρατική ή ιδιωτική διαφήμιση σε ένα μέσο με το δημοσιογραφικό περιεχόμενο του μέσου.

Δηλαδή αν βάλει στα «ΝΕΑ» διαφήμιση η L’ Oreal, θα βάψουμε όλοι τα μαλλιά μας σε απόχρωση Τζουμάκα;

Οι τρεις αυτές παρανοϊκές παραδοχές έχουν μια κοινή βάση: την υποταγή της ελευθερίας και της λειτουργίας του Τύπου σε μια ιδιοτελή σκοπιμότητα.

Επειδή στο μυαλό τους το σύμπαν είναι αντικείμενο συναλλαγής και προϊόν σκοπιμότητας, αυτό θέλουν να επιβάλουν ως ανάγνωση του σύμπαντος. Το επιδίωξαν φανατικά όσο κυβερνούσαν διότι πίστευαν ότι «έτσι γίνονται τα πράγματα».

Φυσικά αποδείχτηκε ότι τα πράγματα δεν γίνονται έτσι.

Κι αν θεωρούν ότι έχουν σήμερα μια δυσμενή μεταχείριση από τη μεγάλη πλειονότητα του μιντιακού συστήματος, θα ήταν καλύτερα, αντί να αναμασούν βλακώδεις συνωμοσίες, να κοιταχτούν στον καθρέφτη.

Εκείνοι κατασκεύασαν εχθρούς. Εκείνοι πολιτεύτηκαν διώκοντας, διαβάλλοντας, πληρώνοντας και προσπαθώντας να καθυποτάξουν ό,τι ξέφευγε από την επιρροή τους.

Με άλλα λόγια, ο Παππάς υπουργός ήταν. Οχι δημοσιογράφος.