Είχαμε ξεχάσει τι σημαίνει σκληρή καταστολή, την περιμέναμε, βεβαίως, αλλά είχαμε ξεχάσει. Ήταν κάποτε μια εποχή, από το 2006 έως το 2014 που θυμάμαι ότι βρισκόμασταν στον δρόμο, μόνο. Τρέχαμε, εισπνέαμε χημικά, ρίξαμε δυο-τρεις κυβερνήσεις, αυτά έκανε η γενιά των σημερινών τριαντάρηδων. Και μετά, κάπως όλα αυτά μειώθηκαν, σίγουρα υπήρξαν πολύ λιγότερα τα ανοιγμένα κεφάλια.

Ποιος ξεχνά, άραγε, το αίμα στα πεζοδρόμια; Τα ΜΑΤ που έκλεψαν μπουκάλια νερό εκείνη τη μαύρη 17η του Νοέμβρη, όταν ξένοι ανταποκριτές είπαν πως τα Εξάρχεια θυμίζουν Γάζα; Το Μάριο Λώλο, αγαπητό συνάδελφο, που τραυματίστηκε πολύ σοβαρά από κρότου -λάμψης; Θυμάμαι με γλαφυρότητα τι έλεγαν τότε: Ότι είμαστε ταραξίες και ότι μας αξίζει. Όμως, τελικά, κερδίσαμε. Δεν εννοώ, φυσικά, την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, αν μη τι άλλο δεν παλεύαμε να αλλάξουμε την κυβέρνηση, παλεύαμε να σταματήσουμε την παντελή διάλυση του κοινωνικού ιστού και τότε, ναι, κερδίσαμε.

Ήρθε, ωστόσο, κάποια στιγμή που τα Μέσα αποφάσισαν να αναδείξουν αυτό που χρόνια πριν φωνάζαμε: Πόσο τοξικά και παράνομα είναι τα χημικά και πόσο άδικη είναι η καταστολή, όταν κάποιος διαμαρτύρεται. Ήταν η περίοδος των συγκεντρώσεων για το μακεδονικό, που δυστυχώς επέτρεψαν σε ναζιστικούς και ακροδεξιούς θύλακες να δράσουν βεβηλώνοντας εβραϊκά μνημεία, βάζοντας φωτιά σε μία κατάληψη στη Θεσσαλονίκη.

Ωστόσο, επρόκειτο για μεγάλες διαδηλώσεις, είχαν κάθε δικαίωμα, όπως το παραχωρεί η δημοκρατία και η καταστολή που δέχτηκαν σε σχέση με την πρόσφατη ιστορία των κατασταλτικών μηχανισμών, ήταν μόλις το 1/100. Αλλά ακόμα και έτσι, γράψαμε για πρώτη φορά λίβελους κατά των δακρυγόνων και της καταστολής.

Χθες, όμως, ήρθε εκείνη η ώρα που οι παλιοί θυμήθηκαν κι οι νέοι το έζησαν για πρώτη φορά. Οι σταθμοί του μετρό στο Σύνταγμα και το Πανεπιστήμιο ήταν κλειστοί, η διαδήλωση είχε ειρηνικά χαρακτηριστικά. Μάλιστα, ο βουλευτής του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, τόνισε πως το κατασταλτικό σχέδιο δεν στόχευε στους «μπαχαλάκηδες», που εξάλλου είναι ένα τμήμα εκτός του όγκου των διαδηλώσεων. Χημικά έπεσαν στους διαδηλωτές.

Χημικά και ξύλο. Και μηχανές. Βλέπουμε σε βίντεο μηχανές της πρώην καταργημένης ομάδας Δέλτα, που επανασυγκροτήθηκε από το Μιχάλη Χρυσοχοϊδη ως ομάδα «Δράση» να καταδιώκει τους διαδηλωτές, χωρίς να δημιουργούν επεισόδια, χωρίς να πετούν μολότοφ.

Η διαδήλωση αφορούσε το νομοσχέδιο Χρυσοχοϊδη για την επί της ουσίας απαγόρευση των διαδηλώσεων. To νομοσχέδιο ψηφίστηκε, αλλά ποτέ πριν ένα νομοσχέδιο δεν εμπόδισε τον κόσμο να βγει στους δρόμους και να το καταργήσει. Ήταν πρόβα τζενεράλε και για τις δύο πλευρές. Με πάσα βεβαιότητα πιστεύω ότι η παράσταση τώρα ξεκινά. Εξάλλου, τα έχουμε ξαναπεράσει και μάλιστα, επιτυχώς.

Headlines