Ως «σκαμπίλι» στην κυβέρνηση «μετέφρασε» ο Αλέξης Τσίπρας χθες την απόφαση της Alter Ego να επιστρέψει τα χρήματα της καμπάνιας «Μένουμε Σπίτι» που της είχαν επιμεριστεί (κάτω από άγνωστες διαδικασίες) και να προτείνει για λόγους κοινωνικής ευαισθησίας και αλληλεγγύης τα χρήματα αυτά να μοιραστούν στις οικογένειες των εκατοντάδων άνεργων δημοσιογράφων και τεχνικών στα ΜΜΕ. Αλλά, φευ, στη σπουδή του να κερδοσκοπήσει πολιτικά πάνω σε μια απόφαση – σταθμό για τα ελληνικά εκδοτικά χρονικά, δεν αντιλήφθηκε ότι το «σκαμπίλι» ήταν ηχηρό, αλλά για τον… ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιο.

Επί μήνες τώρα, ο κ. Τσίπρας, ο κύκλος των στελεχών που τον περιβάλλει, βουλευτές, κομματικά στελέχη, συνεπικουρούμενοι από άθλιους σχολιαστές προσκείμενους στον ΣΥΡΙΖΑ, ισχυρίζονταν ότι τα περισσότερα των χρημάτων της καμπάνιας «θα δοθούν» στην Alter Ego για τις δήθεν «καλές υπηρεσίες» που προσφέρει στην κυβέρνηση.

Ακόμη και χθες, ένοικος των δυσωδών υπογείων του Μεγάρου Μαξίμου επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ισχυρίστηκε σε ελεεινής μορφής πόνημά του ότι η Alter Ego, η οποία διαθέτει στους κόλπους της τις ιστορικότερες εφημερίδες της δημοκρατικής παράταξης, «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ», αλλά και το Mega, το in.gr κ.λπ., πρωταγωνίστησε στην κυβερνητική προπαγάνδα, μη αντιλαμβανόμενος ο αφελής ότι αυτά περί τα οποία τυρβάζει δεν αγγίζουν τους εκατοντάδες δημοσιογράφους των μέσων αυτών που λειτουργούν με τους κανόνες, τις αρχές και τις αξίες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Οτι δεν διστάζουν να επικροτήσουν το θετικό για τη χώρα και αντιθέτως να καταγγείλουν με τον πιο σκληρό και ευθύ τρόπο τα κακώς κείμενα.

Προφανώς κρίνει εξ ιδίων – τον ζήσαμε άλλωστε και αυτόν, την περίοδο της διακυβέρνησης Τσίπρα, όταν επιδόθηκε μετά πάθους στη θεοποίηση του χειρότερου πρωθυπουργού που γνώρισε ποτέ η χώρα από την περίοδο της χούντας και εντεύθεν.

Για να επανέλθω, δε, στα αρχικά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάλαβε – και το απέδειξε στη Βουλή χθες ο Αλέξης Τσίπρας – ότι αν εξευτελίστηκαν κάποιοι, ήταν όσοι διακίνησαν (του ιδίου και του Νίκου Παππά προεξαρχόντων) έωλες συκοφαντίες περί «ιδιαίτερων σχέσεων» με το Μέγαρο Μαξίμου, κάνοντας λόγο για «ύποπτες συναλλαγές», «επιλεκτικές συγγένειες», «υπόγειες διαδρομές» και «χρηματοδοτήσεις από το κρατικό χρήμα» με αντάλλαγμα «δουλειές με το Δημόσιο» και τόσα άλλα. Ο κ. Τσίπρας, δε, ακόμη και χθες, μη αντιλαμβανόμενος ότι αυτοεξευτελίζεται με τα όσα υποστηρίζει, απευθυνόμενος στον Πρωθυπουργό ισχυριζόταν τα ακόλουθα: «Μοιράσατε τα εκατομμύρια στο πίσω μέρος του Μαξίμου, λες και ήταν λεφτά της οικογενείας σας… Τα μοιράσατε σε όποιον σας αρέσει χωρίς κριτήριο»!!

Ευτυχώς, όμως, στον αντίποδα των συκοφαντών βρίσκονται οι πιστοί αναγνώστες των εντύπων και των sites και οι τηλεθεατές που εμπιστεύονται το Mega, οι οποίοι γνωρίζουν ότι οι δημοσιογράφοι που εργάζονται εδώ μοχθούν να τους προσφέρουν καθημερινά σοβαρή και υπεύθυνη ενημέρωση, με αντικειμενικότητα, με στοιχεία, με αποκαλύψεις και με αρθρογραφία παρέμβασης υψηλού επιπέδου.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Τσίπρα, τον Παππά και τους υπολοίπους, όλα αυτά είναι, φυσικά, «ψιλά γράμματα». Γιατί ο δικός τους στόχος ήταν – και παραμένει – η κομματική, «γραμμιτζίδικη» δημοσιογραφία της αποθέωσης του κάθε White Porscha που ονειρεύεται να καταργήσει τους δημοκρατικούς θεσμούς και να εγκαταστήσει στη χώρα ένα καθεστώς λατινοαμερικάνικου τύπου. Ας γνωρίζουν όμως ότι δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να συναινέσουμε σε αυτό – θα μας βρουν απέναντι!

Το άτιμο το πολιτικό κόστος

Ημουν εξ αυτών που παρακολούθησαν ένα μεγάλο μέρος της χθεσινής συζήτησης στη Βουλή – δεν είχες άλλη δουλειά να κάνεις, θα ρωτήσει κάποιος. Είχα, αλλά ένεκα η επαγγελματική διαστροφή, η λεγόμενη, με κράτησε μπροστά στην τηλεόραση κανένα τρίωρο. Τι κατάλαβα; Οτι βαθαίνει το χάσμα μεταξύ του πολιτικού κόσμου και της κοινωνίας. Οτι η κοινωνία βλέπει να σκοτώνονται για ένα νομοσχέδιο για το οποίο είμαι βέβαιος πως συμφωνούν όλοι (του ΣΥΡΙΖΑ κυρίως), αλλά για τα μάτια του κόσμου και για «ένα αδειανό πουκάμισο, για μιαν Ελένη» σκοτώνονται σαν να μην υπάρχει αύριο. Υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ μου είχαν δηλώσει τον καιρό της υπουργίας τους ότι «δεν πάει άλλο» με τις διαδηλώσεις, ότι «έχει ξεφύγει η κατάσταση» και τέτοια. Πάνω από 1.800 διαδηλώσεις είχαν πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, αν δεν κάνω λάθος, μέσα στο 2018, μέσα σε έναν χρόνο δηλαδή, και η Αστυνομία είχε σηκώσει ψηλά τα χέρια, διότι δεν μπορούσε να κινητοποιεί συνεχώς δυνάμεις. Ε, αυτοί οι τύποι χθες καταψήφισαν το νομοσχέδιο και έβαλαν κι εκείνον τον εξωμότη της δημοκρατικής παράταξης, τον Γιάννη Ραγκούση, να το καταγγείλει ότι τάχα μου είναι χουντικής έμπνευσης, γύψος κ.λπ.

Ενώ όλοι συμφωνούν πως οι διαδηλώσεις, έτσι ανεξέλεγκτα όπως γίνονται, σκοτώνουν ό,τι έχει απομείνει από την οικονομική και κοινωνική ζωή της πρωτεύουσας (αλλά και της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, των Ιωαννίνων, της Λάρισας κ.λπ.).

Αυτό το άτιμο το πολιτικό κόστος τα κάνει όλα. Συγγνώμη, δεν διαβάζουν δημοσκοπήσεις να δουν τι λέει και ο κόσμος;

«Ν’ αγιάσει το στόμα σου»

Και ο Γιάννης ο Ραγκούσης, ρε παιδί μου, τι γλώσσα είναι αυτή; Τι χαρακτηρισμοί; Και τι πάθος; Και εναντίον ποιου τώρα; Του πρώην συντρόφου του στο ΠΑΣΟΚ Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Ο οποίος έδωσε, πρέπει να το πω, ρεσιτάλ μειλιχιότητας. Ακόμη και όταν ο άλλος τον έλεγε περίπου χουντικό. Αλλά εκεί που πραγματικά είπα ένα «ν’ αγιάσει το στόμα σου» ήταν όταν η πρόεδρος Φώφη πλάκωσε στις… τσαντιές τον Τσίπρα και δεν ήξερε το παλικάρι από πού να φύγει. Τόλμησε ο άλλος να της πει ντροπή που ψήφισε το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις και, εντάξει, έπρεπε να το δεις: «Αν είναι κάτι ντροπή σήμερα, είναι να προσπαθεί κάποιος να οικειοποιηθεί την ιστορία ενός άλλου χώρου, όταν μάλιστα τον πολέμησε λυσσαλέα όλα τα προηγούμενα χρόνια και ακόμα και σήμερα. Θα σας πω εγώ, κ. Τσίπρα, τι είναι ντροπή γιατί δεν έχετε το πολιτικό και το ηθικό ανάστημα να μου κουνάτε το δάχτυλο (…) Ντροπή, κύριε Τσίπρα, είναι να καλύπτεις τα μαγαζιά, τα παραμάγαζα, το παραδικαστικό, τους κοριούς στο παρακράτος της παρακολούθησης, την ξεφτίλα, γιατί ή τα γνωρίζατε και τα καθοδηγούσατε ή δεν είχατε τη δύναμη και το σθένος να τα αντιμετωπίσετε, να τα σταματήσετε. Με όλα αυτά έχετε βάλει ένα μεγάλο στίγμα στην Αριστερά που θα κάνει πάρα πολλά χρόνια να φύγει πάνω από αυτόν τον χώρο».

Επιτέλους, θα πω μόνο…

Επιστολή Βαξεβάνη

Ελαβα ευγενική, πρέπει να πω, επιστολή του συναδέλφου μου Κώστα Βαξεβάνη αναφορικά με τα όσα ανέφερα για τη συνεργασία του με τον Χρήστο Καλογρίτσα, και ειδικότερα με τον Γιάννη Καλογρίτσα, τον γιο του κυρίου Χρήστου. Ο Κώστας επικεντρώνεται κυρίως στο σημείο του ρεπορτάζ μου, ότι αποχωρώντας από τη Media Doc AE o I. Καλογρίτσας κατέλιπε στα ταμεία της εταιρείας 5 εκατ. ευρώ, και διαβεβαιώνει ότι δεν μετείχε της μετοχικής της σύνθεσης, αλλά η συνεισφορά του στο εκδοτικό εγχείρημα του «Documento» αφορούσε εξαρχής την παροχή του τίτλου και τη δημοσιογραφική οργάνωση της εφημερίδας. Εφημερίδας την οποία, ως γνωστόν, επανέκδωσε τον Μάρτιο του 2017 με την εταιρεία Documento Media, η οποία δημιουργήθηκε γι’ αυτόν τον σκοπό. «Τα περί ταμείων και τι διέθεταν δεν τα γνωρίζω, γιατί ήταν ταμεία του Καλογρίτσα», μου γράφει, αλλά με τη σειρά μου πρέπει να (τον) ενημερώσω ότι τα περί 5 εκατ. δεν ήταν αποκύημα κάποιας φαντασίας προκειμένου να τον πλήξει – αναφέρονται σαφώς (είναι δημοσιευμένα) στο ΓΕΜΗ. Μπορεί να ανατρέξει σχετικά. Από εκεί και πέρα, είναι ένα ζητούμενο τι έγιναν αυτά τα χρήματα, προς τα πού κατευθύνθηκαν. Εκτιμώ ότι στη γενικότερη έρευνα που θα πραγματοποιηθεί το επόμενο διάστημα από τις εισαγγελικές Αρχές μία πτυχή της θα αποτελέσει και η τύχη τους.

ΥΓ: Υποθέτω ότι θα ερευνηθεί επίσης και κάτι άλλο που μου αναφέρει στην επιστολή: ότι μετά την αποχώρηση του Ι. Καλογρίτσα από την εταιρεία Media Doc AE και την προσωρινή διακοπή της έκδοσης του «Documento» η Τράπεζα Αττικής δανειοδότησε τον όμιλο Καλογρίτσα με 5 εκατ. αρχικά και εν συνεχεία με άλλα 2,5 εκατ., εν συνόλω 7,5 εκατ. – προφανέστατα χωρίς εγγυήσεις…

Εκείνο το πόρισμα του ελέγχου για τα όργια στην Τράπεζα Αττικής τι έχει γίνει; Ποιος εισαγγελέας το έχει; Και γιατί δεν ασχολείται;

Headlines