Πολυκαιρισμένος διχασμός

Σε ένα μόνον πέσαμε εντελώς έξω σχετικά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αναφέρομαι στη γητειά του «Διχασμού» που με τόση μαεστρία προσπάθησε να νεκραναστήσει και να ξαναφέρει στη μόδα. Και είναι αλήθεια πως παρέες σκίστηκαν στα δυο, φιλίες έκαναν κρακ μέχρι τα τρίσβαθα και για όσα κάναμε τα στραβά μάτια έφτασε η ώρα που είπαμε «ως εδώ και μη παρέκει». Εχουμε το λοιπόν διχαστεί; Εχουμε γίνει δυο χωριών χωριάτες;

Εχουμε πατήσει την εμφυλιακή πεπονόφλουδα που μας έριξαν αυτοί οι εξοργιστικά ράθυμοι τύποι; Οχι και πάλι όχι, ισχυρίζονται οι δημοσκοπήσεις ιχνηλατώντας κάθε μέρα και μεγαλύτερα πλειοψηφικά ποσοστά τα οποία αποδεικνύουν ότι οι διαθέσεις του λαού είναι κύμα βουβό, είτε αυτός επιθυμεί να μετακινηθεί προς άλλη πλειοψηφία είτε να τα στηλώσει στην ίδια. Δεν μας είχαν μετρήσει καλά οι συριζαίοι επιλαχόντες του ΕΜΠ.

Μας είχαν περάσει για αγκωνάρι, για μονομπλόκ που με την πρώτη πίεση θα έσπαγε στα δυο ενώ η λαϊκή προτίμηση είναι κατά βάσιν ελαστική σαν το κύμα της θαλάσσης. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα καταλήξει στην ακτή και θα τη σαρώσει σαν παιχνιδιάρης αφρός. Το πολύ να ξυπνήσει κανά βότσαλο και να το κάνει μες στον ύπνο του ν’ αλλάξει πλευρό, αλλά και τι έγινε;

Εις τον αφρό της θάλασσας η αγάπη μου κοιμάται. Με κεντρική πολιτική τον πολυκαιρισμένο διχασμό, δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο να δελεάσεις έναν λαό που έχει εντρυφήσει στο συμφέρον του, κοντεύουν κιόλας πενήντα χρόνια. Προσοχή όμως.

Τούτο δεν σε διασφαλίζει από δυσάρεστες ή και ευτράπελες εκπλήξεις οψέποτε γίνουν εκλογές. Ολα παίζονται, κι αν κρίνω από τις μέχρι στιγμής αντιπολιτευτικές επιδόσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ μην εκπλαγείτε καθόλου αν αίφνης βρεθούμε με αξιωματική αντιπολίτευση το ΚΚΕ, ας είναι καρφωμένο στο ιστορικό χαμηλό του. Με ένα 40% να καλπάζει, καμαρωτό και ακατέβατο, όλα είναι πιθανά κι όλα αφήνουν χώρο άπλετο στο εξωφρενικό και το απίθανο, να εκφραστεί, να κάνει κι αυτό για μια θητεία το κομμάτι του. Στην πρόσφατη πολιτική Ιστορία της Ελλάδας, το «μόνον μια φορά», φαντάζει σαν κάτι παραπάνω από το «για πάντα». Αυτά, και γυαλό να πας, γυαλό να ‘ρθεις τα λόγια μου να θυμηθείς.