Κι επειδή είναι τριάντα οχτώ τι έγινε; Σημασία έχει αν μπορεί να παίξει και να προσφέρει. Σημασία έχει πως αντιλαμβάνονται την παρουσία του στο παρκέ και στον πάγκο οι συμπαίκτες του. Σημασία έχει πως αντιλαμβάνονται την παρουσία του οι κάθε φορά αντίπαλοι. Όλα αυτά είναι που μέτρησαν στην απόφαση της διοίκησης να ανανεώσει για ένα χρόνο ακόμα το συμβόλαιο του Βασίλη Σπανούλη. Ένα ακόμα χρόνο και βλέπουμε.
Ο αρχηγός του Ολυμπιακού και εμβληματική προσωπικότητα του ευρωπαϊκού μπάσκετ δεν είναι μηχανή. Είναι ένας αθλητής που πάλεψε με τραυματισμούς σε όλη του την καριέρα. Δεν είναι θαύμα της φύσης όπως πρόχειρα θεωρούν ορισμένοι. Είναι θαύμα της θέλησης. Αλλοι με τις δικές του επιτυχίες και τον λογαριασμό στην τράπεζα θα είχαν αποχαιρετήσει την ενεργό δράση νωρίτερα.

Ο Σπανούλης ζει για το παιχνίδι και μέσα από το παιχνίδι ζει. Εχει περάσει μεγάλες ταλαιπωρίες για να επανέλθει. Αυτό του συμβαίνει μετά από κάθε τραυματισμό. Κι εκεί που όλοι αναρωτιόμαστε τι κίνητρο θα βρει για να επιστρέψει, εκείνος βρίσκει και επιστρέφει. Ο πρώτος σκόρερ της Ευρωλίγκας είναι νικητής στη μάχη που δίνει με τον χρόνο. Κάθε χρονιά του παίρνει κι ένα «μονό». Ολοι το ξέρουμε το ξέρει κι αυτός πως κάποια στιγμή δεν θα μπορέσει να τον νικήσει. Τότε είναι που θα του επιδαψιλεύσουμε τιμές και θα δούμε την φανέλα του να υψώνεται στον ουρανό του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας.

Τώρα που διοίκηση του Ολυμπιακού και Σπανούλης συμφώνησαν και ο αρχηγός θα συνεχίσει την παρουσία του με τα ερυθρόλευκα χρώματα δεν είναι ώρα για απολογισμούς. Είναι ώρα να του ευχηθούμε να είναι υγιής. Κι όσο για τα καύσιμα στο ρεζερβουάρ τα ξέρει ο ίδιος και ο αρχιμηχανικός Μπαρτζώκας. Ένα είναι σίγουρο. Ο Σπανούλης δεν πρόκειται να συνεχίσει απλά για να χειροκροτεί και να παροτρύνει από τον πάγκο. Συνεχίζει για να προσφέρει. Για να είναι ένα επιπλέον όπλο στα χέρια του προπονητή και της ομάδας. Για να το παίρνει πάνω του όταν χρειάζεται και για να είναι η τελευταία καταφυγή όταν ζορίζουν ντα πράγματα.

Πολύ σωστά η διοίκηση έκανε την επιλογή να ανακοινώσει την ανανέωση την ημέρα που έκλεισαν δέκα χρόνια από τότε που άφησε τον Παναθηναϊκό για να έρθει στον Ολυμπιακό. Ορισμένα πράγματα έχουν συμβολική σημασία.

Ο Σπανούλης έγινε πολύ γρήγορα η σημαία του Ολυμπιακού κι ας φόρεσαν την φανέλα του κι άλλοι σπουδαίοι παίκτες. Μαζί με τον Γιώργο Πρίντεζη εξακολουθούν να έχουν φιλοδοξίες όπως είχαν το 2012 και το 2013. Μπορεί να άλλαξαν πολλά πράγματα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ αλλά όσο ο Σπανούλης μπαίνει στο παρκέ η φιλοδοξία δεν πρόκειται να τον εγκαταλείψει. Κι αφού αυτός θα το πιστεύει οι υπόλοιποι δεν θα μπορούν να κάνουν διαφορετικά…

Headlines