Γελάνε οι Τούρκοι

Οι Τούρκοι έχουν πλέον κάθε λόγο να γελάνε με την επόμενη μέρα της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Τόσο από την πλήρη ανυπαρξία πραγματικής διεθνούς αντίδρασης, όσο και, ειδικά από χθες, από το βαρύ ναυάγιο της προσφυγής της Ελλάδας στην ΕΕ. Γιατί ναυάγιο; Επειδή, όπως ήταν αναμενόμενο για όποιον δεν εθελοτυφλεί, η ΕΕ ουσιαστικά ένιψε τας χείρας της. Είπε ότι θα εξετάσει ενδεχόμενες κυρώσεις εάν και εφόσον η Τουρκία συνεχίσει να προκαλεί. Πρόκειται περί κωμωδίας, αλλά αυτό το ξέραμε από πριν, όταν πριν από το συμβούλιο ο Μπορέλ δήλωνε ότι δεν επρόκειτο να εισηγηθεί κυρώσεις.

Το «ευρωπαϊκό χαρτί» που κραδαίνει φωνάζοντας η κυβέρνηση κάηκε χθες στις Βρυξέλλες. Οπως νωρίτερα είχε καεί και ένα άλλο: αμέσως μετά το τουρκολιβυκό σύμφωνο, η κυβέρνηση πανηγύριζε ότι θα έστελνε επιστολές-κόλαφο για την Τουρκία στον ΟΗΕ. Οποιος δεν το θυμάται ας ανατρέξει, υπάρχουν παντού και η τότε προπαγάνδα και οι ίδιες οι επιστολές. Ξανακούσατε ποτέ για αυτές; Οχι βέβαια. Γιατί; Επειδή μέσα σε 48 ώρες ο ΟΗΕ είχε απαντήσει επισήμως ότι το ζήτημα δεν είναι της αρμοδιότητάς του και ότι ο ίδιος ο Οργανισμός δεν εμπλέκεται σε θέματα αμφισβήτησης κυριαρχίας. Και συνιστούσε στα δύο μέρη να τα βρουν μεταξύ τους. Αυτή την απάντηση, που την έκανε δώρο το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών στην Αγκυρα, αφού εμείς την προκαλέσαμε ως μη οφείλαμε, από πρωτοφανή αφέλεια, θα τη βρούμε στο αμέσως επόμενο διάστημα μπροστά μας. Η κυβέρνηση μπορεί να την κατάπιε και να κάνει ότι δεν υπήρξε, όμως η Τουρκία τη θυμάται πολύ καλά και θα τη χρησιμοποιήσει.

Οσο για την «ευρωπαϊκή» αντίδραση, στην οποία η Ελλάδα επενδύει τόσο πολλά, καλό θα ήταν να θυμάται και κάτι ακόμα πλην των παραπάνω χθεσινών κακών νέων: η ΕΕ ουδέποτε έχει λάβει πραγματικά θέση για τα ελληνοτουρκικά σύνορα επί των αμφισβητήσεων. Εμείς κοροϊδευόμαστε εδώ ότι τα σύνορά μας είναι ευρωπαϊκά, αλλά κανείς δεν θυμάται ότι επί των συγκεκριμένων αμφισβητήσεων οι Βρυξέλλες ουδέποτε τοποθετήθηκαν. Εχουν μείνει τεχνηέντως έξω από τη συζήτηση. Δεν έχουν μέχρι σήμερα «επικυρώσει» με κανέναν τρόπο τις ελληνικές θέσεις και ούτε πρόκειται να το κάνουν. Οι ευρωπαϊκές θέσεις είναι γενικές και αόριστες, αλλά δεν έχουν αποτυπωθεί με συγκεκριμένο τρόπο ούτε σε κείμενα, ούτε σε δηλώσεις, ούτε σε χάρτες. Οχι τυχαία.

Κάτι επίσης που πρέπει να θυμούνται όσοι τρέφουν ακόμα ελπίδες στις ευρωπαϊκές ψευδαισθήσεις αφορά το είδος των «κυρώσεων» που θα συζητηθούν. Οικονομικές κυρώσεις έχουν απειληθεί ήδη εδώ και πολύ καιρό από τις ΗΠΑ, από τον ίδιο τον Τραμπ. Η Τουρκία δεν ίδρωσε ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Ξέρει πολύ καλά ότι δεν διατρέχει σοβαρό κίνδυνο. Τα επίπεδα των διμερών συναλλαγών της με τα μεγάλα κράτη είναι τέτοια που, αν προχωρήσουν στα σοβαρά σε τέτοιες κινήσεις, τα πλήγματα θα είναι αμφίδρομα. Επίσης ξέρει ότι υπάρχουν ισχυρές δυνάμεις της αγοράς που δεν θα αφήσουν να συμβεί κάτι τέτοιο. Τέλος, ανάξια σχολιασμού είναι τα περί ενδεχόμενης διακοπής των διάφορων διαλόγων με την ΕΕ. Οχι μόνο δεν πτοούν τον Ερντογάν, αλλά, αντιθέτως, θα βοηθήσουν τη ρητορική του. Αδιαφορεί πλήρως για αυτά και ουδέποτε το έκρυψε.

Η Ελλάδα πρέπει να πάψει να κοροϊδεύει τον εαυτό της και να αναζητεί να της λύσουν άλλοι τέτοια προβλήματα, ειδικά όταν αυτοί έχουν πολλάκις αποδειχθεί αποφασισμένοι να μην το πράξουν. Αυτές οι αυταπάτες δεν οδηγούν πουθενά, παρά μόνο σε καταστροφή. Κούφια λόγια, αυταπάτες και φρούδες ελπίδες για δήθεν «παγκόσμια θέματα» δεν θα σώσουν την Ελλάδα.