Jerusalem Post : Όλο και μεγαλύτερη απειλή για το Ισραήλ η Τουρκία

Την τουρκική προκλητικότητα στηλιτεύει άρθρο της ισραηλινής εφημερίδας Jerusalem Post, με τίτλο: «Όλο και μεγαλύτερη απειλή για το Ισραήλ η Τουρκία».

Στο άρθρο, που δημοσιεύτηκε χθες 15 Ιουλίου, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στη στάση της Τουρκίας στη Μεσόγειο, με την εφημερίδα να σημειώνει ότι «η Τουρκία προσπαθεί στην πραγματικότητα να αναλάβει μια μερίδα της Μεσογείου για να αποτρέψει μια Ελληνο-ισραηλινή ενεργειακή συμφωνία που υπογράφηκε νωρίτερα αυτό το έτος».

Η εφημερίδα αναφέρεται στην ανακοίνωση Ερντογάν για μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί και στα σχέδια για το Αλ Ακσά, επισημαίνει ότι η Τουρκία «βομβαρδίζει με ατιμωρησία στη Συρία (…) και έστειλε μισθοφόρους στη Λιβύη», ενώ απαριθμεί  μια σειρά από λόγους  για τους οποίους η στάση της Άγκυρας, μέσω των επαφών με τη Χαμάς τα τελευταία χρόνια μετατρέπεται σταδιακά σε μια πολύ σοβαρή απειλή για το Τελ Αβιβ με τις ευθύνες να βαραίνουν κυρίως τις ΗΠΑ που μέχρι στιγμής σιωπούν.

Το άρθρο της Jerusalem Post

Αναλυτικά, το άρθρο της Jerusalem Post, σύμφωνα με το sigmalive, που το δημοσιεύει μεταφρασμένο, αναφέρει: «Η αυξανόμενη χορωδία των αντι-Ισραηλινών δηλώσεων από την Τουρκία, ιδίως όσον αφορά τον τοξικό συνδυασμό θρησκευτικής και ακραίας εθνικιστικής ρητορικής από το κυβερνών κόμμα, γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη απειλή για το Ισραήλ και την περιφερειακή σταθερότητα.

Αφού η Τουρκία ανακοίνωσε ότι θα μετατρέψει το μουσείο της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είπε ότι η Άγκυρα θα «απελευθερώσει» την Αλ-Άκσα. Τους τελευταίους μήνες, το υπουργείο θρησκευτικών υποθέσεων της Τουρκίας και άλλες φωνές στην κυβέρνηση έδωσαν επανειλημμένα ένα μήνυμα που ισχυρίζεται ότι θέλει να «ενώσει την ισλαμική κοινότητα» ενάντια στο κράτος του Ισραήλ.

Η ρητορική της Άγκυρας είναι όλο και περισσότερο μια υπενθύμιση του πώς ξεκίνησε η αντι-Ισραηλινή ρητορική του Ιράν τη δεκαετία του 1970 και αργότερα μετατράπηκε σε μια πιθανή υπαρξιακή απειλή πυρηνικής φύσης. Η θρησκευτική ηγεσία του Ιράν, όπως η ηγεσία του Κόμματος AKP στην Τουρκία, εμπνευσμένη από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, βλέπει τον κόσμο μέσω δυαδικών φακών. Υπάρχει η «ισλαμική ummah (ενιαία κοινότητα) » και μετά όλοι οι άλλοι. Και για τους σημερινούς ηγέτες του Ιράν και της Τουρκίας, η άνοδος του θρησκευτικού εξτρεμισμού δείχνει την επιθυμία κινητοποίησης της περιοχής ενάντια στο Ισραήλ.

Για χρόνια, η κύρια αφήγηση ήταν ότι ενώ το Ιράν αποτελεί απειλή για το Ισραήλ, η Άγκυρα και η Ιερουσαλήμ έχουν ιστορικές σχέσεις. Αλλά αυτές οι σχέσεις πήραν μια ριζική στροφή προς το χειρότερο μετά τον πόλεμο του 2009 στη Γάζα. Από τότε, που ήταν κάποτε μια ρέουσα σχέση τη δεκαετία του 1990, έγινε όλο και πιο εχθρική σε πολλά επίπεδα. Υπάρχει αντισημιτισμός στην Τουρκία και η ενεργός εξάπλωση των θεωριών συνωμοσίας Εβραίων-Ισραήλ. Υπάρχει επίσης περισσότερη κινητοποίηση των ακροδεξιών θρησκευτικών δικτύων, όπως εκείνων που βρίσκονται πίσω από τον στολίσκο Mavi Marmara που προσπάθησαν να σπάσουν τον επιβαλλόμενο από το Ισραήλ ναυτικό αποκλεισμό στη Λωρίδα της Γάζας.

Επιπλέον, η σημερινή κυβέρνηση είναι στενός σύμμαχος της Χαμάς. Το Ιράν και η Τουρκία υποστηρίζουν τη Χαμάς, καθώς τείνουν να βλέπουν τον ρόλο των ΗΠΑ στην ανατολική Συρία μέσω εχθρικών φακών. Η Τουρκία και το Ιράν έχουν επίσης κάνει και οι δύο την Ιερουσαλήμ – ή το «Αλ-Κουντ» όπως το αποκαλούν – κέντρο της εξωτερικής τους πολιτικής. Για παράδειγμα, όταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ μετακόμισε την πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ, η Τουρκία κάλεσε τους μουσουλμάνους ηγέτες στην Κωνσταντινούπολη να καταδικάσουν την κίνηση. Η Τουρκία οδήγησε την αντιπολίτευση στην προσάρτηση και την κίνηση της πρεσβείας.

Αυτό σημαίνει ότι οι απειλές της Τουρκίας προς το Ισραήλ δεν είναι μόνο λεκτικές, είναι επίσης ιδεολογικές και αποτελούν μέρος μιας ολοένα και πιο θρησκευτικής εκστρατείας που συνδυάζει την υποστήριξη ομάδων όπως η Χαμάς με την προθυμία να βάλουν ιδέες δράσης όπως ο στολίσκος. Οι προσπάθειες συμφιλίωσης με την Τουρκία έχουν αποτύχει, και η Άγκυρα τώρα εμποτίζεται όλο και περισσότερο τον μιλιταρισμό και την προθυμία να χρησιμοποιήσει βία για να πάρει αυτό που θέλει.

Η Τουρκία προσπάθησε ήσυχα να διεισδύσει μέσω της Χαμάς στη Γάζα καθώς και μέσω θρησκευτικών ομάδων στην ανατολική Ιερουσαλήμ, για να αυξήσει την επιρροή της. Ο δήμος της Ιερουσαλήμ έπρεπε πρόσφατα να αφαιρέσει μια πινακίδα που έθεσαν οι τουρκικές υποστηρικτικές ομάδες στην ανατολική Ιερουσαλήμ. Ο στόχος της πινακίδας ήταν μια ήσυχη εκστρατεία για να διεκδικήσει τις αξιώσεις της Τουρκίας από την Οθωμανική εποχή στην πρωτεύουσα του Ισραήλ.

Η μεγαλύτερη απειλή γίνεται επίσης αισθητή στην περιοχή. Η Τουρκία βομβαρδίζει με ατιμωρησία στη Συρία και το Ιράκ. Τώρα έστειλε Σύρους μισθοφόρους και  αεροναυτικές δυνάμεις  στη Λιβύη. Ενώ αυτή η εκστρατεία φαίνεται μακριά από την Ιερουσαλήμ, η Τουρκία προσπαθεί στην πραγματικότητα να αναλάβει μια μερίδα της Μεσογείου για να αποτρέψει μια Ελληνο-ισραηλινή ενεργειακή συμφωνία που υπογράφηκε νωρίτερα αυτό το έτος.

Στο εσωτερικό , η Άγκυρα έχει φιμώσει την αντιπολίτευση, καθιστώντας τη χώρα στη μεγαλύτερη φυλακή δημοσιογράφων στον κόσμο και χρησιμοποιεί την έλλειψη διαφωνίας στο εσωτερικό  για να προωθήσει μια ανεξέλεγκτη ατζέντα στην περιοχή.

H αμερικανική κυβέρνηση είχε μέχρι στιγμής κλείσει τα μάτια προς την Τουρκία. Στοιχεία υπέρ της Άγκυρας στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχουν κατευνάσει την ακραία ατζέντα της Τουρκίας, καλύπτοντας τον εναγκαλισμό με τη Χαμάς και άλλων τρομοκρατών. Το Ισραήλ ήταν διστακτικό να πει τίποτα.

Τα δεδομένα δείχνουν ότι μια ανεξέλεγκτη εξτρεμιστική δύναμη στην περιοχή θα έχει πάντα τα μάτια της στραμμένα για να  επιτεθεί στο Ισραήλ. Ο Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσσερ συμπλήρωσε αυτόν τον ρόλο στη δεκαετία του 1950, ο οποίος αργότερα μετατοπίστηκε στους ιρανούς Αγιατολάχ. Μακροπρόθεσμα, αυτό μπορεί να μετατοπιστεί στην Τουρκία – εάν οι αυξανόμενες επιθέσεις εναντίον γειτόνων, η συντριβή της διαφωνίας και η αντι-Ισραηλινή ρητορική δεν ελεγχθούν από τον δυτικό κόσμο».