Η υπόθεση Παπαγγελόπουλου πήρε πλέον τον δρόμο της νομιμότητας και της διαλεύκανσης. Είναι ένας δρόμος ανακουφιστικός για τη δημοκρατία, όποιο κι αν είναι τελικά το αποτέλεσμα.

Το πόρισμα της Προανακριτικής χρεώνει στον πρώην αναπληρωτή υπουργό οκτώ αδικήματα κι οδεύει στην Ολομέλεια της Βουλής. Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών άσκησε δίωξη στην Τουλουπάκη για ένα κακούργημα και πέντε πλημμελήματα.

Δεν μπορούσε φυσικά να γίνει διαφορετικά. Ούτε υπήρχαν στην περίπτωσή της δυο αντικρουόμενα πορίσματα όπως ισχυρίζονταν διάφοροι αστοιχείωτοι.

Ο καθηγητής Χρ. Μυλωνόπουλος εξήγησε χθες ότι η προκαταρκτική εξέταση είναι μία και διενεργείται από τον αρχαιότερο εισαγγελικό λειτουργό, ο οποίος επικουρείται από τον ομοιόβαθμο αλλά νεότερο συνάδελφό του.

Κι ότι τελική κρίση είναι εκείνη που διατυπώνει ο εισαγγελικός λειτουργός που διενεργεί την προκαταρκτική εξέταση. Αυτή είναι δεσμευτική για τον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών που λαμβάνει την παραγγελία.

Στην προκειμένη περίπτωση δηλαδή την παραγγελία δίωξης της Τουλουπάκη (Χ. Μυλωνόπουλος, «Νοείται αντιφατική εισαγγελική παραγγελία;», «ΤΑ ΝΕΑ», 16/7).

Τα υπόλοιπα θα τα βρει το δικαστικό συμβούλιο μετά και την παραπομπή του Παπαγγελόπουλου.

Οι αναγνώστες θα θυμούνται ίσως πως από την αρχή τους είχα προϊδεάσει ότι η υπόθεση θα πάει μέχρι τέλους. Οχι επειδή το είπε ο Σαμαράς αλλά επειδή είναι μια πολύ χοντρή κατασκευή για να την καταπιεί μια δημοκρατία.

Διότι το ζουμί της υπόθεσης δεν είναι η Novartis, ούτε τα φάρμακα, ούτε η «ερευνητική δημοσιογραφία» (Παπαδάκου), ούτε «το ρεπορτάζ» (Βαξεβάνης), ούτε «όσοι δεν συμβιβάζονται και δεν συνεργάζονται» (Φιλιππάκης), ούτε «η ποινικοποίηση της εισαγγελικής έρευνας» («Εφημερίδα των Συντακτών», 16/7).

Είναι η ύπαρξη ενός κυκλώματος που με αμφιλεγόμενες μεθόδους προσπάθησε να ελέγξει την πολιτική ζωή του τόπου, να κρεμάσει αθώους ανθρώπους στα μανταλάκια ή να τους στείλει στη φυλακή υπηρετώντας ένα σχέδιο.

Οσοι πόνταραν στο σχέδιο την ρούφηξαν και τώρα κλαίγονται. Λογικό.

Οσοι τους πήραν χαμπάρι μπορούν να είναι υπερήφανοι για τη δημοκρατική συνείδησή τους.

Φυσικά δεν θα καταργήσουμε το τεκμήριο της αθωότητας όπως έκαναν εκείνοι. Ολα μένει να αποδειχτούν. Κι αυτό είναι αρμοδιότητα του δικαστικού συμβουλίου (το οποίο θα συγκεντρώσει όλες τις δικογραφίες) και στη συνέχεια του ειδικού δικαστηρίου (αν φτάσουμε έως εκεί).

Η μεγάλη επιτυχία της υπόθεσης όμως είναι ότι η έως τώρα εξέλιξη διέψευσε κάθε υπόνοια για συμβιβασμούς, σκοπιμότητες ή συμψηφισμούς που καλλιεργούσαν ορισμένοι.

Γι’ αυτό είναι άξιοι επαίνου όσοι συνέπραξαν στην έρευνα, πολιτικοί και δικαστικοί. Ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις και τα συμπεράσματα του καθενός, όλοι μαζί έκαναν καλά τη δουλειά τους απέναντι στη δημοκρατία.

Κι αυτό είναι το ζουμί.

Headlines