Ο Γιαζίν είναι ένα αγόρι 9 ετών από το Αφγανιστάν, το οποίο επισκέπτεται την παιδιατρική κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έξω από τη Μόρια στη Λέσβο, μία φορά την εβδομάδα με τον πατέρα του Μοχτάρ, για να συμβουλευτεί ψυχολόγο. Υποφέρει από εφιάλτες και φοβάται συνεχώς ότι θα του συμβεί κάτι κακό στη Μόρια. Η κατάσταση στον καταυλισμό έγινε αφόρητη μετά τον περιορισμό της κυκλοφορίας που επιβλήθηκε λόγω του κοροναϊού και τη συνεχή παράταση του μέτρου. Αυτός ο εγκλωβισμός των ανθρώπων που ζουν σε εντελώς ακατάλληλες συνθήκες έχει επηρεάσει ακόμη περισσότερο τη σωματική και ψυχική τους υγεία.

Ο Γιαζίν όταν μεγαλώσει, «θέλει να βοηθήσει τα παιδιά όπως κάνει ο ψυχολόγος του» στην παιδιατρική κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τη Μόρια, λέει ο 31χρονος πατέρας του, Μοχτάρ στο in.gr. Ο Γιαζίν ζει σε μία πρόχειρη σκηνή στον ελαιώνα, με τον 3χρονο αδερφό του και τους γονείς τους.

«Φτάσαμε στη Λέσβο τον Οκτώβριο του 2019», λέει ο Μοχτάρ. «Τις δύο πρώτες εβδομάδες από τη διαμονή μας στη Μόρια άρχισα να παρατηρώ μια αλλαγή στη συμπεριφορά του Γιαζίν. Υπέφερε από εφιάλτες και κάθε βράδυ ξυπνούσε στη μέση της νύχτας ουρλιάζοντας. Ο χειρότερος εφιάλτης του είναι ότι κάποιος τον κυνηγά και του επιτίθεται.

Με το πέρασμα του χρόνου, άρχισε να κάνει πράγματα που δεν μπορώ να εξηγήσω. Πρόσφατα έκλεψε κάτι από τους γείτονές μας και όταν του εξήγησα ότι αυτό δεν είναι σωστό και δεν πρέπει να το ξανακάνει, απάντησε ότι «όλοι εδώ κλέβουν». Τον τελευταίο καιρό, έχει έμμονη ιδέα ότι πρέπει να κουβαλάει πάνω του ένα μαχαίρι. Πιστεύει ότι μπορεί να είναι ασφαλής μόνο εάν έχει μαχαίρι. Με ρωτάει γιατί όλοι σε αυτό το μέρος προσπαθούν να βλάψουν ο ένας τον άλλον.»

Σύμφωνα με τον Μοχτάρ, η κατάσταση στον καταυλισμό έγινε αφόρητη μετά τον περιορισμό της κυκλοφορίας που επιβλήθηκε λόγω του κορωνοϊού. «Οι εντάσεις έχουν αυξηθεί δραματικά και υπάρχει πολύ περισσότερη βία. Το χειρότερο είναι ότι ακόμη και τα παιδιά δεν μπορούν πλέον να ξεφύγουν από αυτό. Το μόνο πράγμα που μπορούσα να κάνω στο παρελθόν για να βοηθήσω τον γιο μου ήταν να τον πάρω μακριά από τη Μόρια. Για μια βόλτα ή για κολύμπι στη θάλασσα, σε ένα ήσυχο μέρος. Τώρα έχουμε παγιδευτεί. Το μόνο πράγμα που τον κάνει να νιώθει ασφαλής είναι όταν είμαστε στην κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, αλλά μετά τη συνεδρία του όταν επιστρέφουμε στον καταυλισμό, η συμπεριφορά του αλλάζει ξανά. Για εμάς, η Μόρια είναι ο χειρότερος ιός, όχι ο κοροναϊός».

(Φωτό: Enri CANAJ/Magnum Photos for MSF)

Πριν από λίγες μέρες, χορηγήθηκε στην οικογένεια άδεια παραμονής και η Υπηρεσία Ασύλου τους ενημέρωσε ότι πρέπει να φύγουν από τον καταυλισμό και να πάνε στην Αθήνα εντός 30 ημερών. Ο Γιαζίν ρωτά συχνά τους γονείς του πότε θα πάνε στην Αθήνα και πότε μπορεί να πάει στο σχολείο, αλλά ο Μοχτάρ ανησυχεί ότι η κατάσταση εκεί θα είναι ακόμη χειρότερη.

«Οι φίλοι και οι συγγενείς μου που έχουν ήδη μετακομίσει στη μεγάλη πόλη μου λένε ότι είναι χειρότερα από τη Μόρια. Δεν έχουμε πού να μείνουμε και δεν λαμβάνω πια οικονομική βοήθεια. Πώς μπορώ να πάω στην Αθήνα; Θα ζήσουμε στο δρόμο. Μου έχουν πει ότι κοιμούνται στην πλατεία Βικτωρίας και ότι συχνά η αστυνομία τους διώχνει».

Ο Μοχτάρ προσπάθησε να ξεκινήσει μαθήματα αγγλικών και ελληνικών στη Λέσβο, καθώς ξέρει ότι χωρίς τη γλώσσα, θα είναι αδύνατο να βρει δουλειά. Ωστόσο, μέχρι τώρα δεν μπόρεσε να βρει μαθήματα.

«Δεν έχω ιδέα τι πρέπει να κάνω τώρα. Δεν έχω τίποτα εδώ. Θέλω να πω στην ελληνική κυβέρνηση και την Ευρώπη ότι ο λόγος για τον οποίο είμαι εδώ είναι επειδή η χώρα μου απέτυχε να προστατεύσει εμένα και τα παιδιά μου. Εάν παρακολουθήσετε τις ειδήσεις τώρα για το τι συμβαίνει στο Αφγανιστάν, θα δείτε ότι η χώρα μου δεν είναι ασφαλής – παιδιά και οικογένειες σκοτώνονται συνεχώς σε βομβιστικές επιθέσεις. Ήρθαμε εδώ για να σώσουμε τα παιδιά μας και να τους προσφέρουμε ένα καλύτερο μέλλον, αλλά χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας».

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δεν μπορούν να παραμείνουν σιωπηλοί μπροστά σε αυτή την κατάφωρη διάκριση, καθώς ο περιορισμός της κυκλοφορίας που επιβάλλεται στους αιτούντες άσυλο μειώνει δραματικά την ήδη περιορισμένη πρόσβασή τους σε βασικές υπηρεσίες και ιατρική περίθαλψη. Στην παρούσα φάση της επιδημίας COVID-19 στη χώρα, αυτό το μέτρο είναι απολύτως αδικαιολόγητο από άποψη δημόσιας υγείας – είναι διάκριση για τα άτομα που δεν αποτελούν τα ίδια κίνδυνο και συμβάλλει στον στιγματισμό τους, ενώ τα εκθέτει σε περισσότερους κινδύνους.

Η COVID-19 δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως εργαλείο για την κράτηση μεταναστών και προσφύγων. Οι Γιατροί Χωρίς σύνορα συνεχίζουν να ζητούν τη μεταφορά ανθρώπων, ειδικά εκείνων που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου για την COVID-19, από τα κέντρα υποδοχής σε ασφαλή καταλύματα. Η κατάσταση σε αυτά τα κέντρα δεν είναι αποδεκτή υπό κανονικές συνθήκες, και έχουν γίνει ακόμη πιο επικίνδυνες εστίες βίας, νοσηρότητας και δυστυχίας όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να μετακινηθούν λόγω αυθαίρετων περιορισμών.

Headlines