Ονειρα

Δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω τον πρόεδρο Ερντογάν όταν λέει ότι «ήταν το μεγαλύτερο νεανικό μου όνειρο η απελευθέρωση της Αγίας Σοφίας» (17/6).

Τον πιστεύω. Από ανισόρροπους κι αλλοπαρμένους είναι γεμάτος ο πλανήτης.

Η Ιωάννα της Λωρραίνης άκουγε φωνές. Ο Καμμένος φώναζε ότι μας ψεκάζουν. Κι ο Ραγκούσης κυνηγάει κάτι μοτοσικλετιστές στη Μιχαλακοπούλου.

Ετσι κι ο Ερντογάν. Του έλεγαν οι κολλητοί στα νεανικά του χρόνια να παίξουν καμία μπάλα, να πάνε σινεμά ή να την πέσουν σε κανένα κορίτσι, αλλά εκείνος τίποτα.

– Παιδιά, αφήστε καλύτερα γιατί εγώ ονειρεύομαι να απελευθερώσω την Αγία Σοφία!

Καμία αντίρρηση, αλλά να την απελευθερώσει από τι κι από ποιον; Από ό,τι έχουμε μάθει όλοι στην Ιστορία, η Αγία Σοφία πέρασε σε τουρκικά χέρια με την Αλωση της Πόλης. Το 1453.

Εκτοτε κατέχεται αδιαλείπτως από Τούρκους και τελούσε υπό την κατοχή τους σε όλες τις μετέπειτα εκδοχές της Τουρκίας.

Από ποιον λοιπόν ονειρευόταν να την απελευθερώσει ο Ερντογάν; Από τους Λαιστρυγόνες;

Παρά τη μικρή αυτή ασάφεια ως προς τους κατόχους της κατοχής, ο Ερντογάν επέμεινε για την Αγία Σοφία ότι σήμερα «είναι η απελευθέρωσή της από τις αλυσίδες της αιχμαλωσίας, αλυσίδες που έσπασαν επιτέλους».

Δεν υποτιμώ το κατόρθωμά του (πόσω μάλλον που το έβλεπε στον ύπνο του από μικρό παιδί…), αλλά μάλλον εύκολα έσπασαν αυτές οι αλυσίδες. Μόνος το αποφάσισε, μόνος το επέβαλε, μόνος του το πανηγυρίζει.

Και φυσικά τώρα που το κατάφερε δεν πρόκειται να κάνει πίσω.

Αλλά έτσι είναι με τα νεανικά όνειρα. Ολοι το έχουμε ζήσει.

Στην Ελλάδα υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν από τα μικρά τους χρόνια ότι η Αστυνομία βασανίζει και σκοτώνει φιλήσυχους κοινωνικούς αγωνιστές.

Ή ότι επέστρεψε η χούντα έπειτα από μισό αιώνα για να εμποδίσει τους «αλληλέγγυους» να διαδηλώνουν.

Ή Ή ότι ο Παππάς δρούσε αφιλοκερδώς στο όνομα «μιας παράταξης και μιας πολιτικής» κι ότι «θα απολογηθούν όσοι τον λάσπωσαν» (15/7) – προς το παρόν πάντως απολογούνται οι φίλοι του.

Κακά τα ψέματα, ο καθένας ζει ένα νεανικό όνειρο. Αλλος ονειρεύεται να γίνει πρωθυπουργός ή φίλος πρωθυπουργού. Αλλος να εξελιχθεί σε ποπ τραγουδιστή ή ροκ σταρ. Αλλος να παίξει σέντερ φορ στην Μπαρτσελόνα.

Αλλος να τα φτιάξει με τη Σαρλίζ Θέρον ή με την Κατερίνα στο διπλανό θρανίο. Κι άλλος να συμμετάσχει στο «αγωνιστικό αντιιμπεριαλιστικό συναπάντημα της ΚΝΕ».

Εμάς όμως μας έλαχε ο απελευθερωτής με τις αλυσίδες.

Μπορεί να γλιτώσαμε το συναπάντημα, αλλά δεν το λες και καλή κλήρωση!