Σικελική συμμορία

Αφωνη παρακολουθεί η χώρα τις αποκαλύψεις για την απόπειρα να κουκουλωθούν οι εγκληματικές ευθύνες των κρατικών λειτουργών και των κυβερνητικών στελεχών αναφορικά με τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι που κόστισε τη ζωή σε 102 ανθρώπους. Δεν χωράει ο ανθρώπινος νους ότι οι άνθρωποι αυτοί, που κανονικά θα έπρεπε να πνίγονται από τις τύψεις γιατί με πράξεις και παραλείψεις οδήγησαν στον θάνατο τόσους ανθρώπους, όχι μόνο δεν αισθάνονται καμία τύψη για ό,τι έγινε αλλά επιχειρούν να αποσείσουν και κάθε ευθύνη έναντι του νόμου.

Απίστευτοι. Πρόκειται για πρωτοφανείς καταστάσεις τις οποίες ουδέποτε στο παρελθόν αντιμετώπισε η χώρα σε περιόδους δημοκρατίας. Με μεθόδους που προσιδιάζουν σε συμμορία μιας οποιασδήποτε λατινοαμερικανικής χώρας, και με πρακτικές που θυμίζουν ανθρώπους της νύχτας εν δράσει, οι άνθρωποι αυτοί κατάφεραν να κυβερνήσουν για τεσσεράμισι χρόνια τη χώρα, με τα γνωστά αποτελέσματα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά φιλοδοξούν και να επανέλθουν! Γι’ αυτό κάθε φορά που ακούτε καθέναν τους να μιλάει εσείς να ανατρέχετε στις αποκαλύψεις για τους παρακρατικούς μηχανισμούς, στη χρήση του κράτους για την εξόντωση των πολιτικών τους αντιπάλων, στο «θάψ’ τα τα στοιχεία».

Γιατί αυτή δεν ήταν κυβέρνηση – μια σικελική συμμορία ήταν…

Ο ερασιτέχνης ηθοποιός…

Και κάθε φορά που θα νιώθετε κάτι να σπάει μέσα σας για τον Τσίπρα («έλα μωρέ, εντάξει, τώρα έμαθε στην αντιπολίτευση») και νιώσετε έτοιμοι να του δώσετε μια δεύτερη ευκαιρία, να θυμηθείτε ας πούμε – μέρες που είναι – τι έκανε τη νύχτα που κάηκε ο κόσμος στο Μάτι.

Οχι μόνο δεν διέκοψε την επίσκεψή του στο Μόσταρ της Βοσνίας για να πάρει ένα βραβείο της πλάκας, και να γυρίσει πίσω, παρότι τον ειδοποίησαν πως μπορεί να υπάρχουν και νεκροί από την πυρκαγιά, αλλά όταν αργά το βράδυ έφτασε στην Αθήνα και πήγε στο συντονιστικό, ενώ τα συνεργεία ανακάλυπταν συνεχώς αποτεφρωμένα πτώματα ανθρώπων, αυτός υποδυόταν τον ανήξερο. Ρωτούσε από πού θα… φυσάει την επόμενη ημέρα και τι ώρα θα σηκωθούν τα πυροσβεστικά, όταν ήταν γνωστό σε όλους τους – και στον ίδιο (!) – ότι εκείνη την ώρα το Μάτι και οι γύρω περιοχές είχαν καεί ολοσχερώς και ότι από τις 7.10 το απόγευμα είχε βρεθεί ο πρώτος νεκρός.

Και συνέχισε το κακοστημένο θέατρο μπροστά στις κάμερες, αυτός ο ερασιτέχνης ηθοποιός, προκειμένου να μην εξαναγκαστεί να απολογηθεί για την ολιγωρία της κρατικής μηχανής και τα τραγικά λάθη που έγιναν στην αντιμετώπιση της πυρκαγιάς. Υστερα, αφού πέρασαν οι μέρες, ανέλαβαν οι από κάτω να «τακτοποιήσουν» τα υπόλοιπα – να σβήσουν ευθύνες, να θάψουν στοιχεία, να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα, να κατασκευάσουν άλλοθι, να αθωώσουν ενόχους που κανονικά θα έπρεπε να είναι ήδη στη φυλακή!

…και ο μεγάλος θίασος

Ο Τσίπρας που έκανε τον ανήξερο, και από κοντά όλος ο θίασος επί σκηνής με ύφος περισπούδαστο – από Σκουρλέτη και Πολάκη μέχρι Δούρου, Σπίρτζη και Τόσκα, που όλοι τους γνώριζαν τι είχε συμβεί (ότι δηλαδή είχαν καεί δεκάδες άνθρωποι), να τον περιστοιχίζουν για τις κάμερες, στο συντονιστικό της Πυροσβεστικής. Απίθανες εικόνες. Μου έρχονται στο μυαλό μία μία. Το Μάτι να έχει καεί ολοσχερώς και ο μετέπειτα αρχηγός της Πυροσβεστικής (και πρωταγωνιστής του φρικτού ηχητικού που αποκάλυψε η «Καθημερινή της Κυριακής») Ματθαιόπουλος να τον ενημερώνει για τη φωτιά στην… Κινέτα!!!

Οτι και καλά «έχουμε ένα ενεργό μέτωπο, στη θέση Σουσάκι, αλλά τα υπόλοιπα μέτωπα ελέγχονται» κ.λπ. κ.λπ. Θεωρούσε ο άνθρωπος ότι αυτό που θα ενδιέφερε πρωτίστως τον Τσίπρα θα ήταν το πώς εξελίσσεται η συγκεκριμένη πυρκαγιά και αν έχει αντιμετωπιστεί! Οχι το Μάτι και οι δεκάδες απανθρακωμένοι. Η φωτιά στην Κινέτα. Το «γιατί» είναι μια άλλη φρικτή ιστορία περί της οποίας, περιέργως, ουδείς ομιλεί, και είναι ένα κίνητρο για έναν καθαρό, σοβαρό και άξιο εισαγγελέα, διαθέτοντα βαριά «καρύδια», να την αποκαλύψει. Να αναζητήσει εξονυχιστικά αν η ολιγωρία στην αντιμετώπιση της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι έχει να κάνει με το ποιος και γιατί κατηύθυνε τα εναέρια πυροσβεστικά μέσα στην αντιμετώπιση της φωτιάς στην Κινέτα και όχι στο Μάτι. Υπάρχει τέτοιος εισαγγελέας; Κύριε Πλειώτα, Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν!..

(Εσείς απ’ ό,τι πληροφορούμαι δεν είστε ούτε Ξένη Δημητρίου ούτε Μάρη Παπασπύρου…)

Η μήνυση και ο κίνδυνος

Και μέσα σε όλο αυτό, η υπουργός Τσίπρα, Γεροβασίλη. Την οποία ο αρχηγός της Πυροσβεστικής επικαλέστηκε ότι αυτή τού έδωσε τις σχετικές εντολές για να στριμώξει τον πραγματογνώμονα και να του ζητήσει να «θάψει» τα στοιχεία γιατί αλλιώς θα τον έσκιζαν. Μόνος του ο αρχηγός, προφανώς όχι. Ολοι μαζί. Ποιοι όμως θα έπαιρναν μέρος στο… σκίσιμο του πραγματογνώμονα; Απορία το έχω. Θα ήταν μόνο… πυροσβέστες ας πούμε; ΄Η θα ήταν και κυβερνητικά στελέχη ΣΥΡΙΖΑ από κοντά να βοηθούν; Κι αυτός ο Ματθαιόπουλος, χρησιμοποιεί πρώτο πληθυντικό με τόση αυτοπεποίθηση που είναι να αναρωτιέσαι για τις πλάτες που έχει…

Η ίδια η Γεροβασίλη πάντως αρνείται ότι έδωσε τέτοιες εντολές και υπέβαλε… μήνυση κατά της «Καθημερινής της Κυριακής» που αποκάλυψε το ηχητικό ντοκουμέντο. Οχι κατά του αρχηγού της Πυροσβεστικής που την ενέπλεξε, αλλά κατά της εφημερίδας. Σοφόν από μέρους της. Τον Ματθαιόπουλο δεν τον μηνύεις. Γιατί άμα τον μηνύσεις, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να ανοίξει το στόμα του. Και άμα ανοίξει το στόμα του, ποιος ξέρει τι (άλλο) θα εκστομίσει…

Το παράδοξο

Κάτι γίνεται εδώ, και αυτό που γίνεται δεν είναι ούτε σωστό ούτε ευοίωνο για τη χώρα, που ανάπτυξη ακούει και ανάπτυξη δεν βλέπει. Εγκύρως πληροφορούμαι για το ακόλουθο παράδοξο, το οποίο παρατηρείται στον χώρο του φαρμάκου, και για το οποίο ουδείς εκ των (συν)αρμοδίων αποπειράται να κάνει κάτι για να το διορθώσει:

Κατά την πρόσφατη επενδυτική πρόσκληση που απηύθυνε ο πρόεδρος Κυριάκος προς τη φαρμακοβιομηχανία, πρόσκληση μετά κινήτρων πρέπει να επισημάνω, σημειώθηκαν τα ακόλουθα αποτελέσματα, τα οποία φαντάζουν ωστόσο με κακόγουστο αστείο.

Οι πολυεθνικές του φαρμάκου, που δεν παράγουν τίποτε εδώ, οι περισσότερες, αλλά λειτουργούν ως εμπορικές εταιρείες και έχουν καταφέρει να ελέγχουν το 80% της αγοράς (κατά τη δεκαετία μετά το 2000 αποκόμισαν πολλά δισεκατομμύρια…), υπέβαλαν επενδυτικές προτάσεις οι οποίες ανέρχονται εν συνόλω στο… ιλιγγιώδες ποσό των 22 εκατ. ευρώ!

Αντιθέτως, οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες, οι οποίες έχουν πληγεί πολλαπλά από την κρίση και κατέχουν μόλις το 20% της αγοράς του φαρμάκου, υπέβαλαν προς έγκριση επενδυτικά προγράμματα ύψους 65 εκατ. ευρώ.

Η πλάκα είναι ότι μια ένωση πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιρειών απέστειλε προ ημερών επιστολή στον πρωθυπουργό Κυριάκο διαμαρτυρόμενη για το ανεπαρκές των… κυβερνητικών προτάσεων – λες και αν ήταν καλύτερες θα έκαναν επενδύσεις. Βρε, τι ανέχεται αυτή η χώρα. Και για πόσο ακόμη θα ανέχεται…