Λεφτά

Οι μεμψιμοιρίες είναι περιττές και ανόητες. Η Ελλάδα πήρε (για τα μέτρα της) ένα τεράστιο πακέτο από τη διαπραγμάτευση των Βρυξελλών.

Εβδομήντα δυο δισ. για επτά χρόνια είναι πολύ περισσότερα από όσα προσδοκούσαν προ τριμήνου κι οι πιο αισιόδοξοι.

Σύμφωνα με την αντιπολίτευση, ο Μητσοτάκης τα πήρε χωρίς να μετέχει καν της διαπραγμάτευσης. Μόνο κάτι φωτό έβγαλε.

Μπράβο του, λοιπόν. Αν έχουμε Πρωθυπουργό που παίρνει 72 δισ. με το βλέμμα είμαστε η πιο τυχερή χώρα του πλανήτη. Βρήκαμε Μωυσή και Μίδα ταυτοχρόνως!

Αν θελουμε όμως να μιλήσουμε σοβαρά (και μακάρι να το κάνει κι η αντιπολίτευση…) ο Μητσοτάκης είναι δέσμιος μιας αδιαμφισβήτητης επιτυχίας.

Αυτά τα χρήματα είναι η ευκαιρία της χώρας για τα επόμενα πενήντα χρόνια.

Αν ξοδευτούν σωστά και παραγωγικά, η Ελλάδα θα αλλάξει πρόσωπο και κατηγορία. Αν τα φάμε σε καμπαρετζούδες, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Και σε αυτό, στο ένα ή στο άλλο, ο Μητσοτάκης θα φέρει την κύρια ευθύνη. Και θα κριθεί. Αυστηρά.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η γαλαντομία των Ευρωπαίων στηρίζεται στην υπόθεση ότι πάθαμε και μάθαμε.

Οτι δηλαδή δεν θα αρχίσουμε πάλι να ξοδεύουμε σε επιδόματα υπεράριθμων δημοσίων υπαλλήλων. Ούτε σε επιδοτήσεις μαϊμού. Ούτε σε επενδυτικές αρπαχτές λαμογιών.

Η μεγαλύτερη δυσκολία του Μητσοτάκη θα είναι να βάλει φρένο στις ορέξεις.

Από τις ορεξεις των συνδικαλιστών (της ΠΟΕΔΗΝ, της ΟΛΜΕ, της ΑΔΕΔΥ ή δεν ξέρω ποιου άλλου) έως τις ορέξεις των νταραβεριτζήδων που νομίζουν ότι θα πιάσουν την καλή.

Για να μην ξεχάσω και τα όνειρα των κομματαρχών που ελπίζουν πως με τα χρήματα αυτά θα εξαγοράσουν την παραμονή τους στην εξουσία.

Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει. Θέλω να ελπίζω ότι θα το προσπαθήσει. Κι ο Θεός βοηθός.

Εχει την τύχη να διαδεχτεί μια αποτυχημένη κι ανυπόφορη διακυβέρνηση. Συνεπώς να μη λειτουργεί υπό το βάρος των συγκρίσεων.

Εχει τη μεγαλύτερη τύχη να σηκώσει το βάρος της επιστροφής στην κανονικότητα. Μια επαγγελία που του έχει χαρίσει όλο το πολιτικό γήπεδο.

Εχει την ανέλπιστη τύχη να τον αντιμετωπίζει μια αναξιόπιστη και ξεπερασμένη αντιπολίτευση. Το σκιάχτρο της θα τον προστατεύει για πολύ.

Είμαι βέβαιος πως και τα τρία μέτρησαν στη διαπραγμάτευση των Βρυξελλών. Ο Μητσοτάκης έχει το πλεονέκτημα ότι κανείς δεν θέλει να ξαναμπλέξει με τους άλλους.

Από εκεί και πέρα φυσικά «συν Αθηνά και χείρα κίνει». Πρέπει κι αυτός να αφήσει τα χειροκροτήματα και τους εορτασμούς για να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά.

Ξεκινώντας από τις εκλογές. Πότε θα τις κάνει;