Μια συγκλονιστική εξομολόγηση, μια αφήγηση που ματώνει την καρδιά, κάνει ένας κάτοικος στο Μάτι, από εκείνους που έζησαν την τραγωδία και υπέστησαν βαριές απώλειες.

Ο Γιάννης Οικονομίδης έχασε τα πάντα, κυρίως έχασε τον ύπνο του. Ζητά δικαίωση, ζητά να υπάρξει διαλεύκανση της υπόθεσης. Γιατί κάηκε το Μάτι; Γιατί έχασαν τη ζωή τους 102 άνθρωποι.

Ας διαβάσουμε με προσοχή όσα λέει:

Αλήθεια, 2 χρόνια μετά Μάτι, Ιούλιος 2020, Δεν κοιμάμαι τα βράδια.

Πολύ καιρό τώρα. Σε λίγες ώρες κλείνουμε 2 χρόνια από τότε που έχω να κοιμηθώ σαν άνθρωπος. Θυμάμαι σκέφτομαι θυμώνω και απελπίζομαι. Κλαίω σχεδόν κάθε μέρα.Θυμώνω όταν ο ρεαλιστής εαυτός μου πνίγει το Θέλω.Θυμώνω όταν μου θυμίζει με ιστορική αλάνθαστη ακρίβεια : Στην Ελλάδα ζεις καημένε.

Τίποτα δεν θα γίνει, όπως πάντα…Όλοι λάδι θα την βγάλουν, στη χειρότερη θα φάνε δέκα χρονάκια, θα πληρώσουν 15 χιλιάρικα και θα είναι κύριοι. Θα πάρουνε όμως την παχιά σύνταξη τουαξιώματος που δεν τίμησαν, και θα ρεφάρουν και με το παραπάνω.

Αυτή είναι η ουσία. Αυτό είναι το παιχνίδι. Όλα για την καρέκλα που θα τους συνταξιοδοτήσει. Όλα για την υψηλότερη, πιο καλοπληρωμένη καρέκλα.

Ότι και να γίνει στη βάρδια, ότι και να μην γίνει, αυτή θα περάσει έτσι κι αλλιώς,και η σύνταξη θα είναι εκεί και θα περιμένει…Θέλεις να λάμψει η αλήθεια?

Θέλεις να τη μάθει όλος ο κόσμος? Γιατί? Φωνάζει ο ρεαλιστής κριτής μου.Αφού εσύ και όλοι οι άλλοι Ματιώτες που την έζησαν λεπτό προς λεπτό αυτή τη μαύρη αλήθεια, τηνξέρετε καλά. Ξέρετε πολύ καλά τι έγινε.

Ποιος ήρθε ποιος δεν ήρθε, ποιος ειδοποίησε ποιος δεν ειδοποίησε. Ξέρετε πολύ καλά τι έλεγε και τι έδειχνε ή τηλεόραση, 2 λεπτά πριν σας ζώσουν οι φλόγες.

Ξέρετε πολύ καλά ότι ήσασταν μόνοι, ξέρετε πολύ καλά ότι όλα έγιναν μες την απόλυτη σιωπή και το σκοτάδι της μαυρίλας. Ξέρετε πολύ καλά ότι δεν μπορούσατε να πάρετε ανάσα, ξέρετε πολύ καλά τί μυρίζατε τι ακούγατε και τι βλέπατε. Ξέρετε πολύ καλά τι σημαίνει θερμικό κύμα, και αν υπήρχε χρόνος αντίδρασης. Ξέρετε πολύ καλά πόσο πολύτιμα θα ήταν πέντε-δέκα λεπτά παραπάνω. Ξέρετε πολύ καλά τι είναι να είσαι ώρες στη θάλασσα αλλά να μην καταλαβαίνεις Χριστό.

Ξέρετε πολύ καλά του χάρου τα δόντια, τα έχετε δει από τη μέσα μεριά.

Ότι και να λένε, όποιοι κι αν είναι αυτοί, εκ των υστέρων, ξέρετε πολύ καλά αν λένε την αλήθεια ή όχι. Η Αλήθεια είναι στο πετσί σας, στο μυαλό σας, σε κάθε κύτταρο σας.

Η Αλήθεια αυτή είναι Άχαστη. Αξέχαστη και μία. Είναι τόσο αληθινή, τόσο δυνατή, όσο ο θάνατος 102 ανθρώπων, το καμένο πετσί άλλων τόσων ζωντανών νεκρών και οι ζωές των χιλιάδων που μείναμε πίσω.Δεν θα σταματήσω το θέλω μου, ρεαλιστή εαυτέ μου και ας ξαναχτίσω το σπίτι μου και την ζωή μου κάποια στιγμή. Και ας “βολευτώ”…Και ας δω το Μάτι να ξαναπρασινίζει. Και ας ξαναγίνει παράδεισος.

Η φύση είναι πολύ δυνατό πράγμα. Αναγεννιέται και προχωρεί. Τι και αν γίνει πρότυπος οικισμός, παράδειγμα προς μίμηση και αποφυγή ταυτόχρονα, τι κι αν εξαντληθούν όλοι οι ξεχασμένοι νόμοι αυτού του έρημου κράτους εδώ.

Του κράτους που με την ανυπαρξία του και την ψευδαίσθηση της ασφάλειας που μου παρείχε πήγε να με σκοτώσει.

Του κράτους που κάνει τον Κινέζο γιατί οι κατασκηνώσεις που μας ζώνουν ασφυκτικά με τις μάντρες και τις περιφράξεις τους χιλιόμετρα ολόκληρα είναι no touch top secret στρατόπεδα υψίστης στρατιωτικής σημασίας και σε καιρό πολέμου πρέπει ο στρατηγός να μπορεί να κάνει πέντε βήματα με τη σαγιονάρα για να απολαύσει τη θάλασσα και το martini του. Θέλω και Πρέπει να μπορέσω να κοιμηθώ σαν άνθρωπος δικαιωμένος και ήρεμος στην νέα μου ζωή, στο νέο μου σπίτι. Όταν και αν τα καταφέρω..
Θέλω τα νιάτα ελεύθερα, απαλλαγμένα από τα σκουπίδια τα ψέματα και τα σκατά που με έχρησαν “διπλωματούχο” και έμπειρο Έλληνα “ρεαλιστή” πολίτη. Κότα λυράτη δηλαδή, αλλά και ψευτόμαγκα δήθεν αφέντη του εαυτού μου ταυτόχρονα.

Τελικά δεν ήμουν ελεύθερος ποτέ.. Ήμουν δέσμιος του ρεαλιστή υπερεγώ μου.Τώρα όμως που είδα τα νομίσματα και από τις δύο όψεις, δεν έχω να φοβηθώ τίποτα. Περάσαμε έναν άδικο άνευ λόγου τραυματικό και αιματηρό πόλεμο, μια εκατόμβη για το τίποτα.

Πήγαμε και γυρίσαμε, χάσαμε τα πάντα, κάποιοι το ύψιστο αγαθό όλων τη ζωή τους για το τίποτα? Είναι στο χέρι μας αν το τίποτα γίνει “ποτέ ξανά” ή παραμείνει “τίποτα”. Αν το εννοούμε και το θέλουμε πραγματικά θα γίνει.Αυτά είναι όνειρα φίλε… Λογικέψου … τι έχεις πάθει?

Έχω πάθει πολλά. Η Πολιτεία δείχνει ότι με καταλαβαίνει σου λέω, για κάποιο λόγο πιστεύω ότι ο Κυριάκος έχει την ευαισθησία και μας παρακολουθεί με ενδιαφέρον, φαίνεται πως δείχνει διάθεση για εκ βάθρων αλλαγή, την επανίδρυση του Κράτους αξιών και δικαίου, δείχνει ότι θέλει να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης των πολιτών. Αυτό που θέλεις απαιτεί ξερίζωμα του παρακράτους… Το ξεχνάς όπως είσαι. Δεν παίζει..Μπορεί να κάνω και λάθος, αυτό θα δείξει, αλλά το μόνο βέβαιο είναι ότι χωρίς εμάς δεν θα γίνει τίποτα.

Εμείς οι θεματοφύλακες

Και αυτό γιατί εμείς είμαστε οι ζωντανοί θεματοφύλακες της αλήθειας μας, οι ήρωες, αυτοί που είδαμε το Χριστό φαντάρο. Εμείς δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Οι άλλοι δεν έχουν κάτι να ξεχάσουν, ας μην γελιόμαστε. Είναι άλλη η εικόνα και το τηλεοπτικό σοκ, και άλλο πράγμα η αληθινή, ζωντανή πραγματικότητα. Εμείς, γιατί απλά δεν θέλουμε, κανείς να ξαναζήσει ότι ζήσαμε εκείνο το απόγευμα. Πρέπει το “ποτέ ξανά” να το απαιτήσουμε, και να το δούμε να υλοποιείται. Μόνο τότε ο πόλεμος που περάσαμε θα γίνει πραγματικά νικηφόρος. Μόνο τότε οι νεκροί μας θα δικαιωθούν. Μόνο τότε η άδικη θυσία τους θα πιάσει τόπο. Θέλω να είμαστε αγαπημένοι και ενωμένοι όπως τότε που νικήσαμε το φόβο και το θάνατο. Όλοι μαζί μια αγκαλιά, μια γροθιά. Μόνο έτσι θα τα καταφέρουμε. Αυτό το ξεχνάμε εύκολα, και δεν είναι καλό.

Αλλά είπαμε: Τα Θέλω όλα. Τώρα πια είμαι ελεύθερος. Δεν θα κοιμάμαι λοιπόν, μέχρι αυτοί που κοιμούνται τώρα μια χαρά, ξυπνήσουν απότομα από την τεχνητή “ένοχη” ηρεμία τους. Αυτοί που είχαν την ευθύνη να μας ειδοποιήσουν και να μας προστατέψουν και δεν το έπραξαν, αυτοί οι χοντρόπετσοι εγκληματίες καρεκλοκένταυροι, αυτοί που ήθελαν να μας βγάλουν τρελούς, παράνομους και βλάκες, αυτοί που προσπάθησαν να μας γεμίσουν ενοχές, μας κούνησαν αλαζονικά το δάχτυλο και βάλθηκαν να μας διχάσουν για να φαγωθούμε μόνοι μας, και να μείνει γι αυτούς ένα γρήγορο, διαχειρίσιμο και εύκολο καθαρισματάκι.Θα ξυπνήσουν όταν χάσουν αυτή την ψευδαίσθηση που τους δίνει αυτός ο περίφημος “ένοχος” δόλος. Ποιος δόλος?

Αυτός που πηγάζει από την μαεστρία του κουκουλώματος, την σιγουριά της διάπραξης του τέλειου εγκλήματος, την ιστορική βεβαιότητα της ατιμωρησίας, τη τέχνη του ψέματοςκαι τη βαθιά τους εξελικτική εμπειρία στο παιχνίδι της παρακρατικής εξουσίας.

Ο δόλος που δεν “βλέπει” και καλά ο Εισαγγελέας . Αυτός που είναι ικανός να γράψει ένα τόσο μπερδεμένο δυσνόητο επιστημονικοφανές έγγραφο που βραχυκυκλώνει ακόμη και έμπειρους νομικούς, όμως στην πραγματικότητα απευθύνεται σε παιδάκια και δεν λέει ουσιαστικά τίποτα? Αυτός ο ικανός επιστήμονας δεν “βλέπει” καλά? Μήπως είναι και ο δικός του δόλος που τον δυσκολεύει?

Έχει κάτι στο μυαλό του που τον μπερδεύει και δεν τον αφήνει να γράψει μια απλή σαφή πρόταση? Μήπως ο συστημικός ρεαλιστής μέσα του λέει: Που πας να μπλέξεις τώρα? Καλά δεν είσαι? Κάνε το Βλάκα…θα περάσει…Σκέψου τη σύνταξη.. Κοιμάται άραγε καλά τα βράδια και αυτός? ΔόλοςστοΔίκαιοονομάζεται η πρόθεση εκτέλεσης αδίκου πράξης.

Έχει εφαρμογή και στο Αστικό Δίκαιο και στο Ποινικό Δίκαιο, αλλά έχει μεγαλύτερη σημασία στοΠοινικό Δίκαιο, γιατί είναι στοιχείο της υποκειμενικής υπόστασης τουεγκλήματοςκαι από την ύπαρξη του εξαρτάται η καταδίκη και η βαρύτητά της. Ο δόλος έχει δύο στοιχεία, το γνωστικό και το βουλητικό. Ο δράστης τελεί-διαπράττει έναέγκλημαμε δόλο, όταν γνωρίζει το αποτέλεσμα της πράξης του και το επιδιώκει ή το αποδέχεται.

Ανάλογα με τον βαθμό αποδοχής του αποτελέσματος από το δράστη υπάρχουν τρία είδη δόλου:

1.Οάμεσος δόλοςή δόλος πρώτου βαθμού: χαρακτηρίζεται η πρόθεση του δράστη όταν γνωρίζει το αποτέλεσμα της πράξης του και το επιδιώκει (π.χ. σημαδεύω με το όπλο και σκοτώνω κάποιον).

2.Ο αναγκαίος δόλος: χαρακτηρίζεται η πρόθεση του δράστη όταν γνωρίζει το αποτέλεσμα της πράξης του και το αποδέχεται πλήρως ως αναγκαίο για την επίτευξη του έτερου σκοπού του χωρίς όμως να το επιδιώκει (π.χ. για να σκοτώσω κάποιον βάζω βόμβα στο κτήριο. Ξέρω ότι θα σκοτωθούν κι άλλοι, δεν το επιδιώκω αλλά δεν σταματάω.).

3.Ο ενδεχόμενος δόλος: χαρακτηρίζεται η πρόθεση του δράστη όταν αυτός προβλέπει το ενδεχόμενο αποτέλεσμα της πράξης του, δεν το επιδιώκει αλλά το αποδέχεται ή ελπίζει απλώς ότι δε θα συμβεί (π.χ. χτυπώ κάποιον στο κεφάλι με ένα βαρύ αντικείμενο.

Σκοπός μου είναι να τον τραυματίσω. Ξέρω ότι ενδέχεται να τον σκοτώσω, αλλά ελπίζω απλά ότι μόνο θα τον τραυματίσω.). Ο ενδεχόμενος δόλος είναι το πιο δύσκολο είδος δόλου να οριστεί και να διακριθεί από τηναμέλεια. Ενδεχόμενος δόλος δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση «ενδέχεται να υπάρχει δόλος», κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο στο τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου.

Η ύπαρξη δόλου οφείλει να αποδειχθεί στο δικαστήριο πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, όπως και η τέλεση της πράξης εν γένει από τον κατηγορούμενο, προκειμένου ο τελευταίος να κριθεί ένοχος. Ενδεχόμενος δόλος σημαίνει ότι ο δράστης προέβλεψε το ενδεχόμενο αποτέλεσμα. Αν ο δράστης προέβλεψε ότι η πράξη του μπορεί γενικώς να επιφέρει το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, αλλά πίστεψε (όχι απλά ήλπιζε) ότι το αποτέλεσμα αυτό δε θα επέλθει, τότε έδρασε από (ενσυνείδητη)αμέλεια(π.χ. γνωρίζω ότι οδηγώντας μεθυσμένος μπορεί να τρακάρω και να σκοτώσω άλλους, αλλά πίστεψα ότι επειδή είμαι καλός οδηγός είμαι σε θέση να το αποφύγω).

Για να υπάρχει δόλος, δε χρειάζεται ο δράστης να γνωρίζει τον άδικο χαρακτήρα της πράξης του(συνείδηση αδίκου), δε χρειάζεται δηλαδή να ξέρει ότι απαγορεύεται από το νόμο π.χ. να σκοτώνει («ο δόλος δε χρειάζεται να είναι dolus malus»).

Αρκεί να ξέρει και να προβλέπει ότι η πράξη του θα επιφέρει ή «ενδέχεται» να επιφέρει το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Αν δε γνωρίζει τον άδικο χαρακτήρα της πράξης του έχει υποπέσει σενομική πλάνη.Αυτά που θέλεις απλά δεν γίνονται φιλαράκο…μου λέει ο ρεαλιστής Γιάννης. Αφού βλέπεις τι παίζεται.. το είπε καθαρά στην απάντηση του στον ανακριτή ο άνθρωπος: Δεν υπάρχει δόλος διότι δεν υπάρχει δόλος. Άρα δεν υπάρχει δόλος.. Θέλεις κι εξηγήσεις τώρα?

Τζάμπα εις θάνατον

Θέλω κάποια στιγμή να ξυπνήσουν βίαια από την πλαστή στρεβλή και ένοχη ραστώνη τους και να μην ξανακοιμηθούν ποτέ μέχρι να πεθάνουν, να χάσουν τα σπίτια τη δουλειά και τη σύνταξη τους, να μείνουν στο δρόμο, και να τους φτύσουν οι οικογένειες και τα παιδιά τους.Δεν θέλω να χάσουν τους φίλους τους τα παιδιά και τις Μανάδες τους για το τίποτα όπως εμείς. Αυτό δεν το θέλω για κανέναν και ποτέ ξανά. Το “πήγαν τζάμπα” είναι δυσβάσταχτα βαρύ ακόμη και σαν “ποινή” για τον πιο στυγνό επαγγελματία εγκληματία. “Τζάμπα εις Θάνατον”?

Δεν θέλω ούτε καν να πάνε φυλακή, δεν θέλω το κράτος που δήθεν “υπηρετούν” να τους δώσει ούτε στέγη ούτε ρούχα ούτε ένα πιάτο φαΐ. Τίποτα. Θέλω το ίδιο κράτος που μου γύρισε την πλάτη τότε, και που χρηματοδοτώ με τους φόρους που πληρώνω, να το κάνει και σ’ αυτούς. Θέλω να τους ξηλώσει, και να τους αφήσει μόνους κι έρημους.

Σκέτους, σύξυλους πως το λένε! Θέλω το “δικό τους” “στημένο” άλογο στο οποίο ποντάρισαν τα πάντα με αλαζονική βεβαιότητα να εξαφανιστεί και να τα χάσουν όλα. Θέλω να νοιώσουν ακριβώς ότι ένοιωσα κι εγώ. Άδειος χωρίς ζωή. Αλλά ζωντανός.Ας είναι καλά οι “καθαροί” άνθρωποι..Αυτοί που τιμούν τα αξιώματά τους, αυτοί που στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, που δεν λυγίζουν, που δεν υποκύπτουν, που δεν μασάνε. Αυτοί είναι στο πλευρό μας. Θα τα καταφέρουμε σου λέω.Τώρα μάλιστα…

Ένας κούκος δεν φέρνει την ‘Άνοιξη, δεν το ξέρεις αυτό? Θέλω αυτό το σπάνιο και ξεχασμένο λειτούργημα που λέγεται ερευνητική δημοσιογραφία να γίνει ηνέα Μόδα. Δεν χρειάζομαι show ανθρώπινου πόνου και συγκίνησης τώρα…Θέλω ουσία. Θέλω να βοηθήσουν όλοι..τώρα που γυρίζει… Έχουν τεράστια δύναμη οι δημοσιογράφοι και είναι πολλοί… και οι Αθώοι Έλληνες εκατομμύρια. Ποιος ένας? Είπες τίποτα?Δε λέω, καλά το πας..Έχω όμως ένα παράπονο ρε φίλε ρεαλιστή…

Αλήθεια, δεν θα μπορούσαν να σώσουν τη γιαγιά το παππού και τόσους άλλους που κάηκαν βλέποντας τηλεόραση? Σου φταίνε και αυτοί στη τηλεόραση τώρα ρε φιλαράκο “Θέλω”? Πολύ περίεργα μας τα λες. Όχι ρε αρχηγέ δεν φταίνε. Δεν κάνανε αυτοί κουμάντο, δεν τους ειδοποίησαν ούτε αυτούς έγκαιρα, δεν τους έδωσαν την άδεια να βοηθήσουν.

Να φωνάξουν φύγετε ΤΩΡΑ! θα καείτε. Αυτοί που πραγματικά φταίνε, ξέρουν πολύ καλά ποιοι είναι. Και θα “ξυπνήσουν” κάποια στιγμή. Απότομα σφοδρά και άτσαλα. Θα τους ξυπνήσουμε όλοι εμείς φτάνει να είμαστε ενωμένοι όπως τότε.

Και όταν θα γίνει αυτό, Θέλω ρεαλιστή εαυτέ μου, μα το Θεό, να παραταχθούν σε κοινή θέα μπροστά από τους Ματιώτες κάτω στο λιμάνι και να τους δούμε έναν έναν από κοντά στα μάτια. Χωρίς κουβέντες χωρίς φασαρία. Όπως και τότε, εκείνο το βουβό απόγευμα.5 λεπτά όχι παραπάνω.

Άραγε θα ξανακοιμηθούν σαν τα πουλάκια μετά από αυτό?

Στη μνήμη των νεκρών μας.

Γιάννης Οικονομίδης

—————————–

ευθύνη η 1.η υποχρέωση κάποιου να ανταποκριθεί σε ορισμένη εντολή, υπόσχεση, καθήκον κτλ. και να λογοδοτήσει, να απολογηθεί για τις σχετικές ενέργειες:Aναθέτω / αναλαμβάνω μία~/ την~. Γίνεται κτ. με~/ υπ ́~κάποιου. Προσωπική / ατομική / συλλογική~.Aίσθημα ευθύνης. Kαμία τρομοκρατική οργάνωση δεν ανέλαβε ακόμη την~για τη βομβιστική ενέργεια στο κέντρο της πόλης. Εργασία με πολλές / ελάχιστες ευθύνες.

Zητώ ευθύνες από κπ. για κτ.,του ζητώ να δικαιολογήσει τις ενέργειές του σχετικά με αυτό.Θα ζητηθούν ευθύνες για τη σπατάλη του δημόσιου χρήματος. Aπαλλάχτηκε από κάθε~. Aστική / ποινική / πειθαρχική / διοικητική~.Πολιτική~,σχετική με την άσκηση της πολιτικής εξουσίας.Nόμος περί ευθύνης υπουργών. Hθική~,που προέρχεται από τον ηθικό νόμο. || (οικον.)Εταιρεία περιορισμένης* ευθύνης.2α.υπαιτιότητα:Ποιος έχει / φέρει την~για το ατύχημα;

Παραδέχομαι την~μου. Aρνούμαι / αποκρούω / αποποιούμαι την / κάθε~.Ρίχνω / επιρρίπτω την~σε κάποιον άλλο.(έκφρ.)(δεν) είναι άμοιρος* ευθυνών.(λόγ.)απεκδύομαι* από κάθε~/ κάθε ευθύνης.β.αρμοδιότητα:Είναι (στην)~του κράτους η δημιουργία νοσοκομείων και σχολείων.[λόγ. < ελνστ.ε θύνηὐ(αρχ.ε θυναὔ) `δημόσιος έλεγχος των πράξεων των αρχόντων ́ (αρχ.πέχω ε θύναςὑὐ`δίνω απάντηση, παρέχω εξηγήσεις ́) κατά τη σημ. τουυπεύθυνος& σημδ. γαλλ. responsabilité]
δόλος ο [δólos]Ο18(συνήθ. εν.):1.ενέργεια με την οποία παραπλανάται κάποιος και πείθεται να κάνει κτ. που, ενώ ζημιώνει τονίδιο, ωφελεί αυτόν που χρησιμοποίησε το τέχνασμα:Tου απέσπασε την υπογραφή / τη συγκατάθεση με δόλο.

Οι Έλληνες κυρίευσαν την Tροία με δόλο.2.(νομ.) τρόπος εκτέλεσης μιας αξιόποινης πράξης, όταν ο δράστης γνωρίζει από πριν τον αθέμιτο χαρακτήρα της:Στην ενέργειά του (δεν) υπήρχε~.[αρχ.δόλος`δόλωμα για ψάρια, απάτη ́]

Headlines