Οι εκθέσεις των διεθνών οργανισμών συνήθως δεν αναφέρουν την Ελλάδα ως παράδειγμα χώρας  σε οποιοδήποτε τομέα της αγοράς. Οι καλές αναφορές σε διαχρονικό επίπεδο αποτελούν σχεδόν πάντοτε μια έκπληξη ως εξαίρεση του κανόνα. Το ίδιο συνέβη πρόσφατα με την έκθεση του Global Infrastructure Hub για το 2020. To report αυτού του υποστηρικτικού προς τις δραστηριότητες του G20 οργανισμού – με έδρα στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας και ένα δεύτερο γραφείο στο Τορόντο του Καναδά- δίνει τα εύσημα στην Ελλάδα για τις διαδικασίες των συμβάσεων ΣΔΙΤ. Μάλιστα, στη σχετική βαθμολογία η Ελλάδα καταλαμβάνει την περίοπτη 2η θέση στον κόσμο (με 91 στα 100, πίσω από την Σλοβακία που μάζεψε 94 στα 100).

Η διάκριση δεν είναι τυχαία και δεν έγινε και από τυχαίο οργανισμό – κάθε άλλο. Το Global Infrastructure Hub είναι απόλυτα συνδεδεμένο με το G20 (που εκφράζει τη κάθε φορά συνισταμένη των συμφερόντων και προτεραιοτήτων των 20 ισχυροτέρων οικονομιών του κόσμου). Μια τέτοια διάκριση θα μπορούσε σε κάθε περίπτωση να αποτελεί μια αφορμή για μακρόσυρτους πανηγυρισμούς Greek style… Και όμως πιστέψτε τα «πυροτεχνήματα» εδώ δεν έχουν θέση. Ο λόγος, ένας και απλός: Αν κανείς διαβάσει με σχετική προσοχή και επιμέλεια το report θα διαπιστώσει ότι η χώρα μας δεν χαίρει και μεγάλης εκτιμήσεως για τον τρόπο και τις διαδικασίες παραγωγής δημοσίων έργων – των λεγόμενων παραδοσιακών δημοσίων έργων. Αν πρόσεξα καλά η χώρα είναι χαμηλά στη κατάταξη – κάπου εκεί γύρω από την 50η θέση. Να, γιατί δεν μας χρειάζονται τα «πυροτεχνήματα»…

Παρά τη σαφή και εκπεφρασμένη βούληση της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη για την επιλογή των ΣΔΙΤ ως προτεραιότητα στο τομέα των δημοσίων έργων, τα ΣΔΙΤ θεωρούνται ακόμη και σήμερα από το σύνολο των τοπικών αρχών (Δήμοι & Περιφέρειες) αλλά και των δημοσίων οργανισμών ως … ακριβή πολυτέλεια.

Ουδείς εκ των τοπικών αρχόντων αλλά και των διοικήσεων των δημοσίων οργανισμών φαίνεται διατεθειμένος να εγκαταλείψει το προνόμιο της αυτονομίας ως προς τις επιλογές και τις αποφάσεις και να εμπλακεί στις αυστηρές αλλά διάφανες διαδικασίες που έχει καθιερώσει και υπερασπίζεται με κάθε ευκαιρία η Ειδική Γραμματεία ΣΔΙΤ, κομμάτι πλέον της Γενικής Γραμματείας Ιδιωτικών Επενδύσεων και ΣΔΙΤ πάντα υπό τον Νίκο Μαντζούφα που στέκει στο πόστο των Συμπράξεων Δημόσιου & Ιδιωτικού Τομέα από τον Δεκέμβριο του 2009.

Οι υποστηρικτές της αυτονομίας που υπερασπίζονται τα έργα με χρηματοδότηση του ήδη πενιχρού Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων(ΠΣΕ) διαλαλούν όπου βρεθούν και όπου σταθούν την πεποίθηση τους ότι «τα ΣΔΙΤ αργούν» ή «ο μηχανισμός της Γραμματείας δεν σηκώνει να τρέξει πολλά έργα μαζί»…

Όντως, η  Ειδική Γραμματεία ΣΔΙΤ ήταν πάντοτε ένα ολιγομελές επιτελικό όργανο -συνολικό δυναμικό κάτω των 10 ατόμων- που στόχευε στη ποιότητα των έργων μέσα από ανοικτές στον ανταγωνισμό και στη λογοδοσία διάφανες διαδικασίες. Απλά και καθαρά πράγματα χωρίς πολλές άσκοπες κουβέντες…

Τελευταία, σκεφτόμουν τις ενστάσεις των τοπικών αρχόντων για τον χρόνο των έργων και έψαξα στο αρχείο μου να βρω αποφάσεις και ανακοινώσεις… Κάνοντας το λογαριασμό βρήκα ότι τα τελευταία 15 χρόνια αν και η χώρα συνεχίζει να πνίγεται από τη μυρωδιά των ανοικτών, ανεξέλεγκτων χωματερών μόνο 3 ολοκληρωμένα έργα διαχείρισης αστικών απορριμμάτων έχουν προχωρήσει και αυτά με ΣΔΙΤ. 3 έργα σε 15 χρόνια !!!

Έχουμε και λέμε: 3 έργα όπως αναφέρονται στο σχετικό κατάλογο που μπορεί να βρει κανείς στο site  του υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων

(http://www.sdit.mnec.gr/%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1).

–         Υλοποίηση μονάδας επεξεργασίας απορριμμάτων Νομού Ηλείας με ΣΔΙΤ

–        Υλοποίηση μονάδας επεξεργασίας απορριμμάτων Νομού Σερρών με ΣΔΙΤ

–        Μελέτη, Xρηματοδότηση, Kατασκευή, Συντήρηση και Λειτουργία του Ολοκληρωμένου Συστήματος Διαχείρισης Απορριμμάτων Δυτικού τομέα Κεντρικής Μακεδονίας μέσω ΣΔΙΤ.

Και δεν είναι μόνον αυτό: Την ίδια ώρα που έπεφταν οι υπογραφές για το ΣΔΙΤ στις Σέρρες ξεκινούσε και το έργο με την παραδοσιακή οδό κατασκευής των Θηβών. Πάνω κάτω ίδιο αντικείμενο. Η μονάδα των Σερρών λειτουργεί κανονικά και με το νόμο – μια κατασκευή που η διάρκεια της δεν ξεπέρασε τα 2 χρόνια- , ενώ το έργο των Θηβών βρίσκεται στο στάδιο των εκσκαφών.  Το ίδιο και με την Ηλεία και την Αλεξανδρούπολη. Το έργο στην Ηλεία εντός των επομένων 2-3 μηνών παραδίδεται, ενώ το έργο της Αλεξανδρούπολης που οι τοπικές αρχές προτίμησαν να πάνε με τον παραδοσιακό τρόπο βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο, στα χωματουργικά έργα.

Και μην φανταστείτε, ότι οι ανάδοχοι των ΣΔΙΤ κατέβηκαν από τον Άρη, δεν είναι μετακληθέντες εξωγήινοι σαν τις πριμαντόνες της Λυρικής – κατασκευαστικές εταιρείες είναι που ακολουθούν κάθε φορά τους όρους του παιχνιδιού. Μάλιστα, έχει ενδιαφέρον το εξής αδιαμφισβήτητο γεγονός: Και στα 4 έργα – τα 2 ΣΔΙΤ και τα 2 παραδοσιακά- συμμετέχουν σχεδόν οι ίδιες ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες. Απλώς στη μια περίπτωση «τρέχουν» γιατί τις «κυνηγούν» προθεσμίες, ενώ στην άλλη περίπτωση, λειτουργούν ως …Greek style εργολάβοι δημοσίων έργων. Θα μπορούσα να γράψω και ονόματα εταιρειών αλλά το θέμα δεν βρίσκεται εκεί αλλά στις διαδικασίες και τα δεδομένα…

Headlines