Ηταν κάποτε μια είδηση

«Τι έγινε, τελικά, με την υπόθεση με το βιτριόλι;» με ρώτησε προχθές μια φίλη μου. Ποια υπόθεση; Ποιο βιτριόλι; Α, ναι. Αυτό που είχε ρίξει η 35χρονη στην 34χρονη. Ή μήπως η 34χρονη στην 35χρονη; ‘Η, εν αγνοία του, πέτρα του σκανδάλου δεν ήταν κάποιος 40χρονος. Πόσω ετών ήταν εκείνη από τη Θεσσαλονίκη που απήγαγε την… Την; (Στην προκειμένη περίπτωση καλύτερα που αρχίζει να ξεχνιέται το όνομα της μικρής).

Επέστρεψε στο σπίτι της; Ποιο σπίτι της; Η απαγωγέας έφαγε τελικά στη φυλακή; Ή μήπως δεν ήταν αυτή που ούτε έτρωγε ούτε μιλούσε; Και την παντελόνα ποια τη φορούσε; Οχι την μπεζ, την άλλη, τη φλοράλ. Δεν ήταν φλοράλ, tribal print ήταν. Αυτήν τέλος πάντων. Θύμησέ μου ποια είχε κουρευτεί με την ψιλή; Και ο ψευτογιατρός τι ακριβώς υποτίθεται ότι θεράπευε; Ποιος ψευτογιατρός; Οχι αυτός, ο άλλος. Και τη βίλα στο Πικέρμι ποιος την είχε; Ή μήπως στα Σπάτα; Κι εκείνο το κορίτσι… Δεν θυμάμαι τι ακριβώς έχει συμβεί, πάντως είχε συμβεί στα Γιάννενα. Ή στα Γιαννιτσά.

Και με τα διαμερίσματα του Παπαδημούλη; Ποια διαμερίσματα ποιου Παπαδημούλη; Α, ναι… Αυτά, λοιπόν, τα διαμερίσματα, ήταν ή στα Κάτω Πατήσια ή στα Ανω Λιόσια. Εκτός κι αν ήταν τα μισά στα Ανω Πατήσια και τα άλλα μισά στα Κάτω Λιόσια. Καθόλου δεν θυμάμαι. Τελικά τα λεφτά από τα ενοίκια τα έδωσε; Πού θα τα έδινε; Ομως ο Τσίπρας τον στήριξε. Δεν τον στήριξε, τον άδειασε. Τον Παππά στήριξε. Ποιον Παππά; Ο Μιωνής με τον Καλογρίτσα τι σχέση έχουν; Η λίστα Πέτσα, η λίστα Πέτσα. Λίστα παιδί μου, λίστα, όχι Λίτσα Πέτσα. Τέλος πάντων Λίτσα πέσ’ τα. Ποιος πέθανε; Ποιος πήγε κι άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα;

Ειδήσεις που επικαλύπτουν η μία την άλλη. Ειδήσεις υπερφωταγωγημένες με μπαταρίες που τελειώνουν γρήγορα. Ειδήσεις για ένα κοινό που τις μασάει γρήγορα και φτύνει το κουκούτσι τους, τον πυρήνα της. Υπάρχει μια κατηγορία τηλεθεατών που ονομάζονται «καταναλωτές τηλεοπτικών προγραμμάτων». «Καταναλωτές ειδήσεων» είμαστε πλέον όλοι. Και αυτοί που τις διαβάζουν ή τις ακούν και εμείς που τις γράφουμε ή τις σχολιάζουμε. Μη βιαστούμε να ρίξουμε ανάθεμα, να κάνουμε «τς, τς, τς» με σηκωμένο φρύδι. Αυτή είναι η μοίρα των ειδήσεων, γι’ αυτό τις λένε και «νέα». Διότι δεν υφίστανται ως «παλιά». Τα «νέα» πρέπει να πεθαίνουν γρήγορα για να υπάρξουν τα επόμενα. Οπως το είχε πει ο νομπελίστας Αντρέ Ζιντ : «Ονομάζω «δημοσιογραφία» αυτό που αύριο θα ενδιαφέρει λιγότερο απ’ ό,τι σήμερα». Ακόμη κι η λέξη «εφημερίδα» προέρχεται από το εφήμερο.

«Μη διαψεύδεις ποτέ μια φήμη διότι έτσι, παραμένει φήμη. Αφησέ την ασχολίαστη και θα ξεχαστεί» έλεγε η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Στην εποχή μας ξεχνιούνται και οι φήμες. Και επειδή οι ειδήσεις «γεννιούνται» πολύ πριν «σκάσουν» και επειδή, όταν στην Κίνα καταγράφονταν τα πρώτα κρούσματα κορωνοϊού, εμείς τσακωνόμασταν για τον χριστουγεννιάτικο στολισμό της Αθήνας, μπορεί τώρα κάποιος, κάπου να τρώει έναν παγκολίνο κι εμείς να μιλάμε για την Τούνη. Ποια Τούνη;