Ο χασάπης και οι σφήκες

Ο ιεπί δεκαετίες αμέτρητες καθημερινές αναχαιτίσεις των τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών της Τουρκίας, από την ελληνική πολεμική αεροπορία, μας θυμίζουν τους παλιούς κρεοπώλες, που έδιωχναν τις σαρκοβόρες σφήκες από τα κρεμασμένα σφαχτά τους, μ’ ένα ραβδί που κατέληγε σε ουρά κατσικιού.

Κατατάσσω, για πολλοστή φορά, αυτό το φαινόμενο στην παγκόσμια ελληνοτουρκική πρωτοτυπία, η μία χώρα (Τουρκία) ν’ αλωνίζει σε ημερήσια βάση στον ελληνικό εναέριο χώρο και η γειτονική χώρα (Ελλάδα) να κυνηγάει, χωρίς καμιά τιμωρία τον εισβολέα, με άκρως επικίνδυνους έως θανάσιμους ελιγμούς, πάνω από τα κατοικημένα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου.

Πολύ φοβάμαι, ότι τώρα, που συζητείται, (ας ευχηθούμε στα σοβαρά) η επανέναρξη μετά από το 2016, των ελληνοτουρκικών συνομιλιών για την οικοδόμηση μέτρων αμοιβαίας εμπιστοσύνης, (ΟΜΕ), η ελληνική πλευρά, ως πάσχουσα από χρόνιο μιθριδατισμό, δηλαδή από τον εθισμό της αμυντικής μας μηχανής στις πειρατικές εισβολές των Τούρκων στον ελληνικό εναέριο χώρο, θα ξεκινήσει τις συνομιλίες, με μία ασυγχώρητη παράλειψη.

Δηλαδή ότι θα προσέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων χωρίς την conditio sine qua non, δηλαδή τον προαπαιτούμενο απαραίτητο όρο προς τους συνομιλητές, που έχει ως εξής:

–       Εάν δεν προσκομίσετε έγγραφη και υπογεγραμμένη υπεύθυνη δήλωση, ότι από σήμερα έως το διηνεκές τερματίζετε τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου, εμείς αρνούμαστε να δεχτούμε διάλογο με ταυτόχρονη διατήρηση του καθεστώτος της συμπεριφοράς σας αυτής, η οποία εξισώνεται με εχθρική παραβίαση της εθνικής μας κυριαρχίας. Κουβέντες ανόθευτες και παστρικές!

Ιπποδρομία με κουτσό άλογο

Σε διαφορετική περίπτωση, δηλαδή η ελληνική πλευρά να διακηρύσσει, ότι προασπίζει την εθνική κυριαρχία, χωρίς να περιλαμβάνει στην κυριαρχία αυτή τον συστηματικά παραβιαζόμενο εναέριο και ενάλιο χώρο μας από τους Τούρκους, αυτό θα σημαίνει ότι δεχόμαστε να μετάσχουμε σε συνομιλίες, όπως σε ιπποδρομίες με κουτσά άλογα…

Η παρούσα ελληνική κυβέρνηση εάν επαναλάβει τον μοιρολατρικό αμυντικό μιθριδατισμό των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων έναντι της Τουρκίας-με εξαίρεση το 1975 του Κωνσταντίνου Καραμανλή, με την αποχώρησή μας, από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και την εκδίωξη του τουρκικού ερευνητικού σκάφους «πίρι ρεϊς» από τον Ανδρέα Παπανδρέου τον Μάρτιο του 1987, στην περίπτωση λοιπόν αυτή διαρκώς θα περιπλανιόμαστε, χωρίς καμία διέξοδο στον αδιέξοδο λαβύρινθο, που εμείς οι ίδιοι σχεδιάσαμε και στον οποίο παραμένουμε αυτοεγκλωβισμένοι.