Δολοφονίες χαρακτήρων και νέοι Γκαίμπελς

Δεν ξέρω αν ο Νίκος Χαρδαλιάς έχει βίλα. Ούτε αν έχει εργοστάσιο ή είναι ζάμπλουτος.

Μένω στις εξηγήσεις του ότι δεν έχει καμιά σχέση, ότι όλα αυτά είναι fake news, ότι ζει στο ενοίκιο, ότι είναι αυτός που γνώρισαν όλοι ως δήμαρχο Βύρωνα.

Και δικαίως να είναι εξοργισμένος όταν δημοσιεύματα τον εμφανίζουν με μια συγκεκριμένη εικόνα.

Δικαίως εξοργίζονται όλοι εκείνοι που στοχοποιούνται από συγκεκριμένους «δολοφόνους χαρακτήρων».

Από συγκεκριμένους «εργολάβους» ψεύδους που μόνο στόχο έχουν να σπιλώσουν υπολήψεις, ακόμη κι όταν γνωρίζουν ότι αυτά που βγάζουν είναι ψέματα.

Όταν υπάρχουν στοιχεία, όταν οι αποκαλύψεις συντείνουν στην προστασία του δημοσίου συμφέροντος, τότε καλώς βγαίνουν στη δημοσιότητα.

Όταν όμως απροκάλυπτα στήνεται επιχείρηση «δολοφονίας» χαρακτήρων, τότε υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα δημοκρατίας.

Τότε υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα για τη χώρα και την κοινωνία.

Σπίλωση προσώπων ζήσαμε πολλές φορές στο παρελθόν. Πολύ περισσότερες στα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Αλλωστε, ποιος μπορεί να ξεχάσει τα όσα οργιώδη έγιναν προκειμένου να κατηγορηθούν χωρίς στοιχεία συγκεκριμένοι «εχθροί» του ΣΥΡΙΖΑ.

Η λογική «να πάνε μερικοί φυλακή για να κερδίσουμε τις εκλογές, είναι χαρακτηριστική. Ο Πολάκης έχει βάλει τη σπορά του στην αθλιότητα που παρατηρείται κατά καιρούς στο πολιτικό σύστημα.

Στην κρίσιμη συγκυρία που ζούμε με τον κοροναϊό και τις επιπτώσεις στην κοινωνία και την οικονομία, το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ομοψυχία.

Είναι τουλάχιστον μικροπρεπές από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους να ζηλεύουν την όποια επιτυχία είχαν οι κ. Χαρδαλιάς και Τσιόδρας (που εκπροσωπούν την κυβέρνηση).

Αντί να χαίρονται που αντιμετωπίστηκε η πανδημία με ικανοποιητικό τρόπο, κάποιοι προσπαθούν να «δολοφονήσουν» αυτούς που βγαίνουν μπροστά.

Προσπάθησαν να το κάνουν με τον Τσιόδρα, αλλά δεν τους βγήκε. Και λαμόγιο τον χαρακτήρισαν, και πουλημένο στα συμφέροντα, και Μασόνο και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί.

Τώρα ήρθε η σειρά του Χαρδαλιά που δεν είναι και τόσο δημοφιλής όπως ο κύριος καθηγητής.

Πότε τους φταίνε οι φωτογραφίσεις του, πότε το «μπατσικό» ύφος του, πότε η εικονίτσα που είχε στο τραπέζι του, πότε η οικογένειά του.

Και τώρα η έσχατη προσβολή, η λάσπη στον ανεμιστήρα που πάντα κάτι μένει, ακόμη κι αν δεν υπάρχει τίποτε.

Κάποτε πρέπει να σταματήσει αυτό το άθλιο πολιτικό παιχνίδι. Δεν οδηγεί πουθενά, ειδικά όταν πρόκειται ξεκάθαρα για «δολοφονία χαρακτήρων».

Ειδικά όταν δεν υπάρχουν στοιχεία, αλλά χρησιμοποιούνται οι γνωστές γκαιμπελικές τακτικές.

Κάνουν κακό στη χώρα όλοι οι κοινοί συκοφάντες, απ’ όπου κι αν προέρχονται.