Απειλητικά τα μαύρα σύννεφα

Πληθαίνουν τα μαύρα σύννεφα πάνω από τη διεθνή οικονομία λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Ολα δείχνουν ότι ο χειμώνας που έρχεται θα είναι ένας από τους δυσκολότερους των τελευταίων δεκαετιών και όσοι ελπίζουν ότι θα λειτουργήσουν ως εξαιρέσεις στον κανόνα, κάτι σαν «γαλατικά χωριά» στη ρωμαϊκή εποχή, κινδυνεύουν να βρεθούν προ μεγάλων και δυσάρεστων εκπλήξεων. Για έναν λόγο: Οι «λεγεώνες» ήδη συγκεντρώνονται έξω από τα «τείχη» τους κι αν δεν τις βλέπουν, απλώς κοιτάζουν προς λάθος πλευρά.

Ειδικά η Ελλάδα έχει ήδη μια ανάλογη, πολύ αρνητική, εμπειρία από την περίοδο 2007 – 2008, και δεν θα της συγχωρεθεί νέος αιφνιδιασμός. Θυμίζουμε πως τότε, λίγο πριν ξεσπάσει η καταιγίδα στο… κεφάλι της, πίστευε ότι αποτελεί «ασφαλές καταφύγιο». Ωστόσο, αποδείχθηκε ότι όλα ήταν μια αυταπάτη. Απλώς, το κακό τής ήρθε με χρονοκαθυστέρηση, αλλά με απίστευτα μεγαλύτερη σφοδρότητα. Τα υπόλοιπα είναι απλώς ιστορία, ελπίζουμε διδακτική. Συνεπώς, όλοι θέλουν να πιστεύουν ότι η χώρα τώρα οργανώνεται σωστά και ετοιμάζεται για το τσουνάμι, χωρίς να ελπίζει ότι την τελευταία στιγμή θα αλλάξει κατεύθυνση και θα το αποφύγει. Γιατί θα είναι γενικό.

Το Businessweek, προ ημερών, τα «είπε» όλα σε 20 λέξεις: Ο χρυσός είναι κοντά σε ιστορικό υψηλό. Πίσω από αυτό το ράλι υπάρχει ένα μήνυμα: Η παγκόσμια οικονομία έχει πρόβλημα. Την ίδια ώρα, εν μέσω πανδημίας κορωνοϊού, ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ – Κίνας βαίνει προς κορύφωση, η τιμή του αργού ανεβαίνει, αλλά το αμερικανικό χρηματιστήριο καταγράφει κέρδη. Το συμπέρασμα; Πλήρης σύγχυση και κανείς προσανατολισμός. Δηλαδή, το τέλειο περιβάλλον, που κυοφορεί αποσύνθεση.

Η αισιόδοξη διαπίστωση; Στην ελληνική περίπτωση παρατηρείται μια κινητοποίηση προς την κατεύθυνση της δημιουργίας κατάλληλης υποδομής που θα αναλάβει να «τρέξει» το πακέτο των 32 δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης. Της μοναδικής σοβαρής σανίδας σωτηρίας για να αντιμετωπισθεί η επερχόμενη καταιγίδα. Το εθνικό σχέδιο θα είναι έτοιμο τον Οκτώβριο και θα κατατεθεί στην Κομισιόν. Μετά το στοίχημα θα είναι η υλοποίηση.

Η ανησυχητική διαπίστωση; Μια τάση υποβάθμισης των επιπτώσεων της παγκόσμιας καταιγίδας στην ελληνική οικονομία. Μόνο που στη βάση της προσδοκίας των αυτοεπιβεβαιούμενων προσδοκιών, στο πρόσφατο παρελθόν, έγιναν κρίσιμα λάθη.