2/8/1913 : Η κατάκτηση του Ολύμπου – Επιχείρηση «Μύτικας»

Στο διάβα των αιώνων πολλές απόπειρες έγιναν για την κατάκτηση της ψηλότερης κορυφής του Ολύμπου, του Μύτικα (2.918 μ.), αλλά αυτές μόλις το 1913 ευοδώθηκαν.

Ίσως να έπαιξε αποτρεπτικό ρόλο το γεγονός ότι πολλοί και γνωστοί λήσταρχοι (Γιαγκούλας, Μπαμπάνης, Λιόλιος) ζούσαν και δρούσαν στο Βουνό των Θεών.

Πάντως, μέχρι τον Οκτώβριο του 1912 το μεγαλύτερο μέρος του βουνού και η κορυφή του Μύτικα ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η ιστορία αναφέρει τον Άγιο Διονύσιο ως τον πρώτο σύγχρονο εξερευνητή και οδοιπόρο του Ολύμπου, στις αρχές του 16ου αιώνα.

Τον τίτλο διεκδικεί και ο σουλτάνος Μεχμέτ Δ’ ο Κυνηγός, σύμφωνα με άλλους ιστορικούς.

Τον Ιούλιο του 1780 ο γάλλος αξιωματικός του ναυτικού Σονινί προσπάθησε ανεπιτυχώς να φθάσει στις ψηλότερες κορυφές του Ολύμπου.

Από τότε οι προσπάθειες ήταν συνεχείς, μέχρι τις 2 Αυγούστου 1913, όταν δύο Ελβετοί, ο Φρεντ Μπουασονά και ο Ντανιέλ Μπο-Μποβί, με οδηγό τον ντόπιο κυνηγό Χρήστο Κάκκαλο, πάτησαν την ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, τον Μύτικα.

Ο Φρεντ Μπουασονά (1858-1946) ήταν πολύ γνωστός φωτογράφος με έδρα τη Γενεύη.

Με το φακό του αποτύπωσε την Ελλάδα των αρχών του 20ού αιώνα, μέσα από μια συλλογή 7.000 φωτογραφιών.

Ο Ντανιέλ Μπο-Μποβί (1870-1958) ήταν ποιητής και ζωγράφος, πατέρας του ελληνιστή μουσικολόγου Σαμιέλ Μπο-Μποβί.

Οι τρεις ορειβάτες ξεκίνησαν την προσπάθειά τους στις 29 Ιουλίου 1913, ακολουθώντας την κλασική διαδρομή προς το παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία.

Στις 30 Ιουλίου έφθασαν στον προορισμό τους και αντίκρισαν τον Μύτικα, αλλά αποφάσισαν να επιστρέψουν στη βάση τους, επειδή είχε αρχίσει να νυχτώνει.

Την επομένη, έχοντας πάρει το δρόμο της επιστροφής, το μετάνιωσαν και αποφάσισαν να επιχειρήσουν το μεγάλο κατόρθωμα.

Πέρασαν τη νύχτα μέσα σε θύελλα και την 1η Αυγούστου έφθασαν σε μια καλύβα στον Μαυρόλογγο, όπου διανυκτέρευσαν.

Τα χαράματα της 2ας Αυγούστου ξεκίνησαν την τελική τους προσπάθεια και μέσα σε ομίχλη έφθασαν στις 9 το πρωί σε μια κορυφή, την οποία θεώρησαν την πιο ψηλή.

Τη βάφτισαν Κορυφή της Νίκης προς τιμήν της Μάχης του Σαρανταπόρου (5 Οκτωβρίου 1912), και σε μια πρόχειρη κατασκευή τοποθέτησαν τις κάρτες τους και την ελβετική σημαία.

Έξαφνα, η ομίχλη διαλύθηκε και ανακάλυψαν ότι η πραγματική κορυφή βρισκόταν ακόμη πιο ψηλά.

Η επιμονή του Χρήστου Κάκκαλου, ο οποίος αναρριχήθηκε ξυπόλυτος, οδήγησε τους ορειβάτες στις 10:25 το πρωί στην ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, τον Μύτικα.

Στα χρόνια που ακολούθησαν και άλλοι ορειβάτες έγραψαν το όνομά τους στο πάνθεον των κατακτητών του Μύτικα:

Γιώργος Κωνσταντάκος, πρώτη μοναχική ανάβαση (20 Ιουλίου 1920).

Τασία Αποστολοπούλου και Έφη Νομίδη – Μαρκεζίνη από την Αθήνα, πρώτη ανάβαση από γυναίκες με οδηγό τον Χρήστο Κάκκαλο (20 Ιουλίου 1920).

Ζορζ Ντοριέ, Ηρακλής Ιωαννίδης και Κώστας Νάτσης, πρώτη χειμερινή ανάβαση (20 Μαρτίου 1931).

Άννα Πετροχείλου, πρώτη χειμερινή ανάβαση γυναίκας (27 Δεκεμβρίου 1953).

Ο Χρήστος Κάκκαλος (1879-1976) συνέχισε τις αναβάσεις έως το 1972.

Προς τιμήν του ένα καταφύγιο στον Όλυμπο, σε υψόμετρο 2.660, φέρει το όνομά του.

(Πηγή πληροφοριών: sansimera.gr)