Ηρθε η ώρα να… διώξουμε τον Σωτήρη Τσιόδρα από τα σπίτια μας

Η επιστροφή του Σωτήρη Τσιόδρα δεν ευχαρίστησε κανέναν, όσο κι αν είναι ιδιαίτερα συμπαθής σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού.

Το είχαν πει άλλωστε: «Αν μας ξαναδείτε μαζί, δεν θα είναι για καλό».

Η κοινή, μετά από 2,5 μήνες ενημέρωση με τον Χαρδαλιά συνέπεσε με τα 121 κρούσματα κοροναϊού σε μία ημέρα. Είχαμε μήνες να δούμε έναν τέτοιο αριθμό, ενώ μάθαμε ότι ο δείκτης R, έφτασε στο 1, όταν πριν από μερικές ημέρες ήταν στο 0,4. Δηλαδή κάθε ένα ασθενής με κοροναϊό δυνητικά μολύνει έναν ακόμη.

Επιστρέψαμε σε ημέρες καραντίνας; Όχι. Αλλά είναι θέμα χρόνου να γίνει κάτι τέτοιο. Και τότε όλοι θα κλαίμε με μαύρο δάκρυ.

Γιατί μπορεί τώρα να μην έχουμε πολλούς σοβαρά ασθενείς – μιας και ο ιός χτυπάει κυρίως τους νέους που αντέχουν- όμως τι θα γίνει από το φθινόπωρο;

Τι θα γίνει αν ο κοροναϊός επιστρέψει ισχυρότερος και σε συνδυασμό με την κοινή γρίπη σκοτώνει ηλικιωμένους;

Αυτός είναι και ο φόβος της κυβέρνησης και των επιστημόνων. Να πιεστεί τόσο πολύ το Εθνικό Σύστημα Υγείας που κάποια στιγμή να καταρρεύσει και να δούμε εικόνες Ισπανίας και Ιταλίας. Ή και την πολιτισμένης και προηγμένης υγειονομικά Αμερικής.

Ο Σωτήρης Τσιόδρας δεν έπρεπε να ξαναμπεί στα σπίτια μας. Δεν έπρεπε να επιστρέψει στις ζωές μας, όσο κι αν τον αισθανόμαστε σαν δικό μας άνθρωπο.

Καλύτερα ήταν να τον βλέπουμε στην Επίδαυρο με τη γυναίκα του ή σε καμιά εκδήλωση.

Δυστυχώς ο γνωστός λοιμωξιολόγος επιστρατεύτηκε για να μπαλώσει τις τρύπες όλων μας.

Και της κοινωνίας που αντέδρασε με τον γνωστό «ωχαδερφισμό» μόλις υποχώρησε η πανδημία.

Και της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού που χαλάρωσε είτε λόγω πίεσης από την οικονομική ζημιά που υφίσταται η χώρα, είτε λόγω κόπωσης.

Ο μεγάλος κίνδυνος

Η ουσία είναι ότι η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τα κεκτημένα της.

Κινδυνεύει να επιστρέψει στο σημείο μηδέν, μόνο που τώρα δεν έχει το περιθώριο να κάνει γενικευμένο lockdown.

Κινδυνεύει να μετρά καθημερινά δεκάδες ασθενείς και νεκρούς. Τον πατέρα, τη μάνα, τον παππού και τη γιαγιά του καθενός από εμάς.

Αλλά και τα ίδια τα παιδιά μας, τα αδέρφια μας και τους συγγενείς σε νεαρή ηλικία, καθώς ο ιός πλέον δεν κάνει διακρίσεις.

Τον Τσιόδρα έπρεπε να τον έχουμε… εξορίσει, να τους έχουμε απαγορεύσει την είσοδο στη χώρα.

Ολοι εμείς με τη στάση μας, με την τήρηση των κανόνων, με το να ακούμε τις συμβουλές των επιστημόνων θα μπορούσαμε να έχουμε αποφύγει τον «καλό μας άνθρωπο Σωτήρη».

Αλλά και η ίδια η κυβέρνηση που προσπάθησε να ισορροπήσει μεταξύ της πανδημίας και της οικονομίας. Όμως, όταν κινδυνεύουν ζωές, στη νέα πραγματικότητα οι ζωές είναι πάνω από τα κέρδη.

Δεν έπρεπε να υποκύψει στις πιέσεις κανενός και δεν έπρεπε να κάνει εκπτώσεις στα μέτρα που έπρεπε να επιβληθούν.

Επρεπε η κυβέρνηση να συνεχίσει να ακούει την επιστημονική κοινότητα. Κι ας μην προσπαθούν να μας πείσουν τώρα ότι δεν υπήρξε διατάραξη των σχέσεων μεταξύ των λοιμωξιολόγων και των πολιτικών. Αυτά είναι παραμύθια…

Δυστυχώς ο Τσιόδρας είναι εδώ και πιθανότατα να τον βλέπουμε πλέον πιο συχνά. Και φταίμε όλοι γι’ αυτό.

Μη βιαστούν οι γνωστοί ψεκασμένοι, συνομωσιολόγοι και λοιμωξιολόγοι του facebook να μας κατηγορήσουν ότι σπέρνουμε το φόβο για να έρθει ο Μπιλ Γκέιτς να μας βάλει το τσιπάκι και να μας ελέγχει.

Είναι ελεύθερος ο καθένας να επιλέγει πώς θα διαχειριστεί μια παγκόσμια υγειονομική κρίση. Αλλά είναι ελεύθερος μέχρι του σημείου που δεν θα γίνεται επικίνδυνος.

Οσοι θέτουν σε κίνδυνο την κοινότητα να πάνε φυλακή ή να σιωπήσουν. Τους έχουμε σιχαθεί πλέον.

Είναι ώρα ευθύνης για όλους. Να κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να μην ξαναδούμε τον Τσιόδρα μπροστά μας, στις οθόνες μας, μέσα στα σπίτια μας.

Είναι η ώρα της ατομικής ευθύνης αλλά και της καλύτερης οργάνωσης του κράτους.

Πρέπει να νικήσουμε, όχι γιατί θα νικήσει ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας ή όποιος άλλος πολιτικός.

Αλλά γιατί δεν θα θρηνήσουμε πολλούς νεκρούς, δεν θα χάσουμε αγαπημένους, δεν θα καταρρεύσει η χώρα.