Το ναυάγιο του φλερτ του ΣΥΡΙΖΑ προς το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ…

Το νομοτελειακά ολέθριο ξεκίνημα της πολιτικής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ χρονολογείται από την εποχή, που μετατράπηκε από πόλο έλξης ανένταχτων στελεχών της μείζονος Αριστεράς, σε επίμονο συλλέκτη οπορτουνιστικών και τυχοδιωκτικών στοιχείων του ΠΑΣΟΚ, τα οποία είχαν από ελάχιστη ως μηδενική σχέση με τη μακρόχρονη και εν πολλοίς επιτυχημένη σοσιαλδημοκρατική κυβερνητική πρακτική του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος.

Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ αποκρυστάλλωσε την πολιτική του οντότητα, ως περιστασιακή πολυσυλλεκτική δύναμη, με αλληλοσυγκρουόμενες τάσεις που ευνοήθηκαν μόνον με την μετατροπή του σε αγκιτάτορα. Σε δημοκόπο, που ξεσήκωνε απολιτικές και ασπόνδυλες μάζες διαμαρτυρίας κατά της χρεωκοπημένης πολιτικής του Κώστα Καραμανλή, και τελείως ασυνάρτητα αναίτια και κακόβουλα και κατά της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.

Όμως, η χειρότερη έκφραση αυτής της δημοκοπίας αυτοχαρακτήρισε  την πολυσυλλεκτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, ως κατασκευαστή φανταστικών εχθρών, κατά τα πρότυπα ολοκληρωτικών καθεστώτων. Από την άποψη αυτή, θα μείνει, στην πολιτική μας Ιστορία, σημαδιακή η κακοήθης και υβριστική ρετσινιά, που επαναλαμβανόταν από όλα τα στόματα της πτέρυγος του ΣΥΡΙΖΑ στο Κοινοβούλιο: «Στόχος μας η κάθαρση του πολιτικού βίου από τα σκάνδαλα της 45χρονης περιόδου της Μεταπολίτευσης».

Είναι να ξεχνά κανείς και τη σταλινικής έμπνευσης  φράση: «Πρέπει κάποιους να φυλακίσουμε για να γίνουμε κυβέρνηση». Ή το ισοδύναμο «είμαστε κυβέρνηση. Αλλά πρέπει να κατακτήσουμε τις εξουσίες»…

Οι γκάφες

Και να μην αρκούσε η αμέτρητη σειρά από Συριζαϊκές γκάφες και κακοήθειες, για τις οποίες θα μπορούσαμε να γράφουμε ασταμάτητα επί ολόκληρα εικοσιτετράωρα, στη σημερινή αποσυνθετική του πορεία, που αποτελεί και την τιμωρία του από το εκλογικό σώμα, ο ΣΥΡΙΖΑ πλαγιοσκοπεί για πολλοστή φορά το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.

Τελείως ανερυθρίαστα, ο ΣΥΡΙΖΑ ενώ τρώει καθημερινά τις αρνητικές χυλοπίτες για σύμπραξη, από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, επανέρχεται με το ανόητο ψευδοδίλημμα: «Εάν δεν τα βρούμε μεταξύ μας, τότε ο Κυριάκος θα μας κυβερνά επί 8 χρόνια»!

Η αρνητική αυτή στάση στο ξεροκέφαλο συριζαϊκό φλερτ, μολονότι εκδηλώθηκε αργά, μετά από παλινδρομήσεις στο χώρο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, εν τούτοις, παραμένει αμετακίνητη.

Επομένως, το πρόβλημα δεν είναι το ψευδοδίλημμα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι απειλείται η… Δημοκρατία με την παραμονή του Κυριάκου στην εξουσία (!) αλλά ότι προβάλλει επί θύραις η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ!

Όσο για τη διατήρηση της εκλογικής δύναμης του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, σε όχι επιθυμητά για την ιστορία του επίπεδα, αυτό χωρίς αμφιβολία, δεν οφείλεται στις ερωτικές χυλόπιτες της Χαριλάου Τρικούπη προς την Πλατεία Κουμουνδούρου, αλλά α) Στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς το Συνέδριο, β) Στη ριζική αναθεώρηση του προβλήματος της αναδιοργάνωσης του κόμματος, όταν ήδη παραμένουν ανενεργά κορυφαία στελέχη του χώρου, όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος, Άννα Διαμαντοπούλου αλλά και προσωπικότητες ισόβαρου κύρους όπως π.χ. από το χώρο των «58» και της «Ελιάς».

Γιατί όχι και η περαιτέρω αξιοποίηση των Αν. Λοβέρδου, Γιάννη Μανιάτη ή του Λεων. Γρηγοράκου. γ) Η αποφυγή στελεχών που δεν είναι δοκιμασμένα στο στίβο των κοινωνικο-πολιτικών αγώνων, αλλά στα εργαστήρια με τους πανεπιστημιακούς κομματικούς σωλήνες…