Επτά άνθρωποι σκοτώθηκαν. «Ε και τι έγινε μωρέ; Μετανάστες ήταν»

H τραγωδία της Βηρυτού με τους δεκάδες νεκρούς και τραυματίες και μια πόλη ισοπεδωμένη, ασφαλώς μονοπωλεί το ενδιαφέρον παγκοσμίως.

Και φυσικά στεκόμαστε στο πλευρό του λαού του Λιβάνου που δοκιμάζεται αυτές τις ώρες.

Αν δεν υπήρχε αυτή η συγκλονιστική είδηση, κι αν δεν βλέπαμε τις εικόνες Αποκάλυψης από το σημείο της έκρηξης, ενδεχομένως ένα περιστατικό στη χώρα μας να ήταν νούμερο 1 είδηση.

Μιλάω για το τραγικό τροχαίο το πρωί της Τετάρτης στην Αλεξανδρούπολη.

12 μετανάστες στοιβαγμένοι σε ένα μικρό αυτοκίνητο. Ενας έμπορος ελπίδας, ένας άθλιος λαθροδιακινητής ψυχών στοίβαξε αυτούς τους ανθρώπους σε ένα κλεμμένο αυτοκίνητο και τους οδήγησε στο θάνατο.

Επτά νεκροί, επτά άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, σύμφωνα με τον επίσημο απολογισμό, ενώ κάποιοι χαροπαλεύουν.

Ναι, είναι μια από τις πιο συγκλονιστικές ειδήσεις και σήμερα θα έπρεπε να μας απασχολεί εξίσου με το δράμα στη Βηρυτό.

Είναι από τα πλέον πολύνεκρα δυστυχήματα στην Ελλάδα, κι όμως, από μεγάλη μερίδα των μέσων αντιμετωπίζεται περίπου ως μια απλή είδηση.

Σα να μην έγινε κάτι σοβαρό. «Εντάξει μωρέ, εξετράπη κι ένα όχημα, πέθαναν και 7 άτομα» και πάμε παρακάτω.

Βάζουμε σημαιάκια για τη Βηρυτό, είμαστε κι εμείς μαζί τους, Τρομάζουμε με τα όσα μας είπε ο Τσιόδρας, φοράμε και τις τρέντι μάσκες μας για να κρύβουμε και τα συναισθήματά μας και η ζωή συνεχίζεται.

Υπάρχουν και οι κάφροι –δυστυχώς είναι πολλοί- που λένε: «Καλά να πάθουν οι λάθρο. Τι ήθελαν να έρθουν στην Ελλάδα; Γιατί πλήρωσαν τους διακινητές; Ας κάθονταν σπίτι τους».

Και άλλα τέτοια… όμορφα λόγια για 7 ανθρώπους που ακόμη δεν έχουμε μάθει από πού ήταν. Αν είχαν οικογένειες, αν τους περίμεναν γονείς ή παιδιά. «Αγνώστων στοιχείων», έγραψαν οι πρώτες επίσημες ανακοινώσεις.

Και προσπερνάμε το γεγονός ότι χάθηκαν 7 άνθρωποι, όποιοι κι αν ήταν, απ’ όπου κι αν προέρχονταν.

Χάθηκε η ζωή τους, μαζί με την ελπίδα τους για το μέλλον. Εφυγαν από τις πατρίδες τους, είτε κυνηγημένοι, είτε μη αντέχοντας τον πόλεμο είτε γιατί η ανέχεια τους έκανε να ρισκάρουν τη ζωή τους. Και την έχασαν…

Το τραγικό είναι αυτή η δική μας… προσπέραση στο γεγονός. Σαν να μη συμβαίνει τίποτε.

Επειδή είναι μετανάστες; Επειδή ήρθαν… παράνομα στη χώρα μας; Επειδή έχουμε μάθει να φοβόμαστε ανθρώπους που αναζητούν μια καλύτερη τύχη στη Δύση;

Ή επειδή δεν είναι… τρέντι να αγαπάμε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες αλλά είναι της μόδας να δείχνουμε τη συμπόνοια μας για άλλους αδικοχαμένους ανθρώπους σε άλλα μέρη της γης;

Με ενοχλεί αφόρητα το γεγονός ότι 7 άνθρωποι κομματιάστηκαν σε έναν ελληνικό δρόμο αλλά οι περισσότεροι το αντιμετωπίζουν σαν ένα μονόστηλο στις εφημερίδες.

Δεν πρέπει να χάσουμε την ανθρωπιά μας. Δεν πρέπει να μπούμε στη λογική «ε, λαθρομετανάστες ήταν, και τι έγινε».

Δεν πρέπει να επικρατήσει ο ρατσισμός και ο διαχωρισμός των ανθρώπων.

Υ.Γ. Ρίξτε μια ματιά στο περιστατικό με τον μετανάστη που τον πετάνε από το τρένο και θέλουν να τον λιντσάρουν γιατί νόμιζαν ότι θα τους κολλήσει κοροναϊό.

Ετσι για να σταματήσουν οι μύθοι της φιλόξενης Ελλάδας. Δεν απέχουμε παρά ελάχιστα από έναν… Τζορτζ Φλόιντ και ένα ελληνικό I Can’t Breathe.