Αυτό είναι το πρόσωπο – κλειδί για τα «παζάρια» με την Τουρκία

Διάλογος με την Τουρκία. Το ζήτημα έχει αναδειχθεί στο πλέον πολυσυζητημένο θέμα των ημερών. Ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, του περασμένου Ιουλίου. Τα ονόματα που θα μπορούσαν να φέρουν εις πέρας μία τέτοια αποστολή (δηλαδή διερευνητικές), σύμφωνα με αρμόδιες πηγές περιορίζονται σε δύο – τρεις ανθρώπους, ωστόσο αυτός που φαίνεται να έχει προβάδισμα, σύμφωνα με κριτήρια που θέτει η κυβέρνηση, είναι ο πρέσβης ε.τ. Παύλος Αποστολίδης.

Το όνομά του έχει αναφερθεί κατά καιρούς είτε ως ειλημμένη απόφαση, είτε ως το κατάλληλο πρόσωπο που θα μπορούσε να αναλάβει τον διάλογο από την πλευρά της Αθήνας, με τις δημοσιογραφικές πληροφορίες να υπάρχουν ήδη από τον Ιανουάριο, οπότε και ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επέστρεψε από τις ΗΠΑ. Μία περίοδο που η Αθήνα είχε διανύσει τα «πρώτα μέτρα» στον μαραθώνιο των επαφών της, μετά και την υπογραφή του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου. Ηταν η περίοδος που η συμφωνία Ερντογάν – Σάρατζ για ορισμό θαλασσίων ζωνών Τουρκίας – Λιβύης, επανέφεραν στο προσκήνιο και τη συζήτηση για τον αν θα ωφελούσε η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, με στόχο την επίλυση της ελληνοτουρκικής διαφοράς για την υφαλοκρηπίδα.

Το όνομα του έμπειρου διπλωμάτη επανέρχεται, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της φημολογίας, ότι η Ελλάδα οδηγείται – ή πιέζεται να οδηγηθεί – σε διάλογο με την Τουρκία, μετά και τις ενδείξεις αποκλιμάκωσης στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και την αδρανοποίηση της navtex για έρευνες του «Ορούτς Ρέις» σε περιοχές και της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Φημολογία η οποία ενισχύεται μετά και τις πληροφορίες για επανέναρξη των διερευνητικών Ελλάδας – Τουρκίας περί τις 24 Αυγούστου, με τον 61ο γύρο να προγραμματίζεται να γίνει στην Τουρκία και να εξαρτάται και από τις συνθήκες που θα επιβάλλει η πανδημία. Διπλωματικές πηγές σημειώνουν ότι τόσο η ημερομηνία όσο και τα πρόσωπα δεν θεωρούνται ακόμα «κλειδωμένα», χωρίς να διαψεύδουν όμως τις πληροφορίες.

Με βαρύ βιογραφικό

Γεννημένος το 1942 στην Αθήνα, σπούδασε Νομική, μπήκε στο Διπλωματικό Σώμα το 1965 και το 1984 ανέλαβε σύμβουλος της ελληνικής πρεσβείας στην Αγκυρα. Διατέλεσε, μεταξύ άλλων, πρέσβης της Ελλάδας στην Κυπριακή Δημοκρατία, μόνιμος αντιπρόσωπος της χώρας στην ΕΕ, γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών, ενώ το 1999 ανέλαβε διοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών μέχρι το 2004 οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Αξιοποίησε στο έπακρο τη «διπλωματία των σεισμών» για την ανάπτυξη σχέσεων και συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ενώ είχε ρόλο και στην επαφή των μυστικών υπηρεσιών των δύο χωρών. Αλλωστε η εμπειρία του ως διπλωμάτης φέρεται να συνέβαλε τα μέγιστα στη θητεία του ως επικεφαλής της ΕΥΠ.

Το πλαίσιο του διαλόγου

Η προϋπηρεσία του στις συνομιλίες Αθήνας – Αγκυρας, από διάφορες θέσεις, χαρακτηρίζεται ως το εισιτήριο που τον κάνει τον καταλληλότερο για τις απαιτήσεις των ημερών, καθώς εκτιμάται ότι μπορεί να δώσει λύσεις και να «δείξει δρόμους». Οπως στο παρελθόν. Εστω και αν δεν δημοσιοποιήθηκαν ή δεν επισημοποιήθηκαν. Εάν τελικά ο Αποστολίδης αναλάβει ξανά καθήκοντα ως επικεφαλής σε έναν νέο διάλογο Ελλάδας – Τουρκίας, θα έχει ενδιαφέρον τα χαρακτηριστικά που θα λάβει αυτός ο διάλογος και το πλαίσιο στο οποίο θα πραγματοποιηθεί. Υπενθυμίζεται ότι η Αγκυρα θέλει διάλογο «εφ’ όλης της ύλης», βάζοντας στο τραπέζι υφαλοκρηπίδα, «γρίζες ζώνες», αποστρατικοποίηση των νησιών ακόμα και μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Η Αθήνα αναγνωρίζει ως μόνη διαφορά την υφαλοκρηπίδα και μόνο για αυτή συζητά. Ενα μεγάλο αγκάθι δε για την πραγματοποίηση διαλόγου Ελλάδας – Τουρκίας εν έτει 2020 είναι και το τουρκολιβυκό μνημόνιο και εάν η Αθήνα μπορεί να πάει σε διαπραγματεύσεις ενόσω η Αγκυρα θεωρεί ότι αυτό είναι σε ισχύ. Η γερμανική παρέμβαση για την εκτόνωση της κρίσης στην Ανατολική Μεσόγειο, ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία τον Ιούλιο, δημιουργεί επίσης ερωτηματικά, εάν το Βερολίνο θα αναλάβει διαμεσολαβητής, ή η ΕΕ, κάτι που μεταβάλλει τους όρους του διαλόγου… Επίσης ζήτημα αποτελεί μέχρι πού μπορεί να φτάσει η διαπραγμάτευση, αλλά και πώς θα προετοιμαστεί η ελληνική κοινωνία να δεχθεί μία λύση στο Αιγαίο, με τη συζήτηση από την έναρξή της να προϋποθέτει υποχωρήσεις.