Η πτώση της οικονομίας του Λιβάνου είναι ανεξέλεγκτη και μαζί της κατρακυλά και το βιοτικό επίπεδο του λαού του Λιβάνου.

Η διιαχρονική κυβερνητική κακοδιοίκηση, οι πολύπλοκες δομές ελέγχου της εγχώριας αγοράς και η παρεμβατικότητα της Κεντρικής Τράπεζας του Λιβανου δημιουργούν ένα κρατικό σύστημα «πυραμίδας» με καταστροφικά αποτελέσματα για την οικονομία της χώρας.

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει το BBC, η Κεντρική Τράπεζα, δανειζόταν από εμπορικές τράπεζες με ιδιαίτερα υψηλά επιτόκια προκειμένου να εξοφλήσει τα χρέη της και να διατηρήσει την ισοτιμία της λιβανέζικης λίρας με το αμερικανικό δολάριο.

Μέσα σε αυτές τις διαίτερα δυσχερείς συνθήκες, ήρθε να προστεθεί και το πρόσφατο ναυάγιο των συζητήσεων των λιβανέζικων αρχών με τους εκπροσώπους του ΔΝΤ. Εύλογα λοιπόν η λιβανέζικη λίρα έχει χάσει πλέον το 80% της αξίας της.

Ο υπερπληθωρισμός κατέστρεψε την αγοραστική δύναμη των Λιβανέζων, με εξαίρεση μια μικρή μειοψηφία εύπορων. Οι κάποτε πολυσύχναστοι διάδρομοι του πολυτελούς εμπορικού κέντρου της Βηρυτού έχουν εδώ και καιρό ερημώσει. Τα περισσότερα καταστήματα έχουν σφραγίσεις τις εισόδους και τις βιτρίνες τους με μεταλλικές μπάρες.

O Αλί αλ Χασάν, απόστρατος αξιωματικός του στρατού είδε τη σύνταξη του, των 700 δολαρίων, να αντιστοιχεί πλέον, σε κάτι παραπάνω από 100 δολάρια.

Αύξηση τιμών

Οι τιμές του ψωμιού αυξήθηκαν κατά 1/3, ενώ το κρέας έχει εκλείψει από το οικογενειακό διαιτολόγιο αλλά και από το διαιτολόγιο των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, καθώς πλέον δεν είναι δυνατόν να καλυφθεί το κόστος του.

Οι διαδηλώσεις ενάντια σε μη λειτουργικές, και πολλές φορές διεφθαρμένες κυβερνήσεις αποτελούν μόνιμη κατάσταση.  Ο Αλί είναι ένας από τους χιλιάδες διαδηλωτές που τις προηγούμενες ημέρες διαδήλωσαν ενάντια σε έναν ακόμα νόμο φορολόγησης που θα μειώσει περαιτέρω το ήδη ελάχιστο ποσό της σύνταξής του.

Ο κόσμος είναι εξουθενωμένος αλλά και οργισμένος ενάντια στις πολιτικές και θρησκευτικές ελίτ, που κρατούν τα ηνία της χώρας έχοντας την όμως εγκαταλείψει, φροντίζοντας μόνο για τον δικό τους πλούτο. Καθημερινά υπάρχουν πολύωρες διακοπές ρεύματος, το πόσιμο νερό είναι λιγοστό, η υγειονομική περίθαλψη μηδαμινή. Για την τεχνολογία internet ούτε λόγος. Η χώρα έχει ένα από τα χειρότερα δίκτυα στον κόσμο.

Οι αυτοκτονίες απελπισμένων κατοίκων τείνουν να γίνουν φαινόμενο συνηθισμένο.

Την πηγή των δεινών του Λιβάνου, οικονομικών και μη, περιγράφει με απόλυτη ακρίβεια στον Guardian η ηθοποιός και σκηνοθέτις Νιδάλ Αλ Αχκάρ.

«Όταν τελείωσε ο πόλεμος, οι άνθρωποι δεν έκατσαν να συζητήσουν γύρω από ένα τραπέζι. Το χρήμα, η εξουσία και η πίστη συνεργάζονται εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Αν πέφτει το ένα, τα άλλα δύο το σηκώνουν. Είναι ένας κόσμο χτισμένος πάνω στον σεκταρισμό και στις οικογενειακές παραδόσεις, όχι στις ιδέες που κοιτούν στο μέλλον, αλλά αυτές που είναι ‘δεμένες’ με το παρελθόν»

Headlines