Το χρονικό μιας προαναγγελθείσης καταστροφής

Ευτυχώς που υπάρχει και το διαδίκτυο… Και με ένα κλικ μπορείς να ανασύρεις από τα αρχεία των εφημερίδων και των sites φωτογραφίες και κείμενα από την μεγάλη καταστροφή του 2009 στα περίχωρα της Χαλκίδας – σαν να μην έχει περάσει μια μέρα!

Ο Λήλας – ο ξεχασμένος ποταμός που ξεκινά ψηλά από την Δίρφυ και χύνεται στον Ευβοϊκό- έδειξε για μια ακόμη φορά τα δόντια του. Είχε προειδοποιήσει με τον δικό του τρόπο και άλλες φορές, αλλά αργά χθες το βράδυ του Σαββάτου και μέχρι τις πρωινές ώρες της Κυριακής τα ορμητικά νερά του δεν άφησαν τίποτα όρθιο στο πέρασμα του. Γέφυρες, δρόμοι, σπίτια, αυτοκίνητα…

Με λίγα λόγια, έχουμε μπροστά στα μάτια μας το χρονικό μιας προαναγγελθείσης καταστροφής. Μάλιστα, μιας καταστροφής με γνωστούς εκ των προτέρων υπεύθυνους και πάνω από όλα με γνωστές τις ευθύνες τους.

Αν και δεν είναι η ώρα για τα κατηγορητήρια χρειάζεται να γραφεί μια μεγάλη αλήθεια – μια αλήθεια που δεν αμφισβητείται: Από το 2009 – χρονιά μιας ακόμη μεγάλης καταστροφής -μέχρι σήμερα – καλοκαίρι του 2020- έχουν περάσει 11 ολόκληρα χρόνια αλλά κανένα έργο δεν έχει γίνει προκειμένου να αντιμετωπισθεί στη ρίζα του το πρόβλημα…

Οι κατά καιρούς μικρο-διευθετήσεις δεν μπορούν να αποτελέσουν ούτε για αστείο μόνιμη και σταθερή λύση. Το ίδιο και οι εξαγγελίες πολιτικάντηδων που ανακάλυψαν το πολιτικό μάρκετινγκ μέσω των social media και νόμισαν ότι μπορούν να κοροϊδέψουν και τον Λήλα εν μέσω κλιματικής κρίσης.

Καλές οι φωτογραφίες στα σταυροδρόμια και τα γεφύρια για τον νέο φωτισμό αλλά τις γέφυρες της πήρε μαζί του ο Λήλας και τα σταυροδρόμια μην τα είδατε πατριώτες!

Στην εποχή της κλιματικής κρίσης το κρίσιμο ζήτημα της Πολιτικής Προστασίας δεν αφορά μόνον τον Νίκο Χαρδαλιά και τον εκάστοτε Χαρδαλιά αφορά πρωτίστως τις τοπικές αρχές – Περιφέρεια, Δήμοι, δημόσιοι οργανισμοί και κοινωφελείς επιχειρήσεις.

Πιο συγκεκριμένα, αφορά τόσο έργα υποδομών μακράς πνοής που θα θίξουν συμφέροντα και θα έχουν πολιτικό κόστος υπέρ του δημοσίου συμφέροντος όσο και έργα που αφορούν την ασφάλεια των κάθε είδους δικτύων – μεταφορών, επικοινωνιών, ύδρευσης κλπ. Και όλα αυτά θέλουν σχέδιο και οργάνωση αλλά και διαφανείς διαδικασίες και αποτελεσματικές λύσεις. Κάθε άλλο παρά συνεννοήσεις στο «μιλητό» με τους …τοπικούς εργολάβους.

Ο φίλος Θόδωρος Πανάγος έγραψε σε μια ανάρτησή του στο facebook κάτι που υπογράφω και με τα δύο μου χέρια: « Στα όσα έγιναν χτες στην Εύβοια, και σε όλη αυτή την καταστροφή με τα 5 θύματα, ας διερευνηθεί η οποιαδήποτε ευθύνη ή παράλειψη από την πολιτεία, ας συγκριθούν οι ενέργειες της Πολιτικής Προστασίας, με αυτές που θα έπρεπε να ήταν, και ας παραδοθεί στην κοινωνία των πολιτών μια πλήρης εξήγηση του τί έφταιξε, ή τι δεν έφταιξε. Η υψηλή λογοδοσία, και η ανάλυση των συμβάντων, είναι πραγματικά απαραίτητη πάντοτε, όταν χάνονται άνθρωποι, και καταστρέφονται περιουσίες. Η πλήρης αποτίμηση, οποιασδήποτε τραγωδίας».

Αλλά, δεν ήταν μόνο το «κατέβασμα» του Λήλα. Το περασμένο καλοκαίρι οι περιοχές της Κεντρικής Εύβοιας που χτες «πνίγηκαν» ήρθαν αντιμέτωπες με ένα ασύλληπτο κύμα πυρκαγιών που άφησε τα σημάδια του παντού αλλά οι τοπικές αρχές αντί να προχωρήσουν σε έργα άμεσης απόδοσης με ευρεία πολιτική και κοινωνική συναίνεση είχαν άλλες προτεραιότητες – μουσεία εκκλησιαστικού πολιτισμού, αναστηλώσεις ιερών ναών, αναπλάσεις παραλιών κλπ.

Δεν είναι της στιγμής … αλλά οι υπεύθυνοι της προαναγγελθείσης καταστροφής έχουν όνομα και διεύθυνση.