Μια συγγνώμη και μια παραίτηση για την Ελλάδα του μπάχαλου πότε θα ακούσουμε;

Οκτώ νεκροί, ζημιές σε χιλιάδες σπίτια, μια ολόκληρη περιοχή διαλυμένη από τη μανία της φύσης.

Η φύση εκδικείται, η κλιματική αλλαγή είναι εδώ και θα βλέπουμε όλο και πιο συχνά τέτοιες καταστροφές, τέτοιες τραγωδίες όπως στην Εύβοια.

Όπως στην Μάνδρα, στο Μάτι, στην Χαλκιδική, όπως σε κάθε περιοχή που χτυπιέται από έντονα καιρικά φαινόμενα και από φυσικές καταστροφές.

Ωραίες οι παραπάνω διαπιστώσεις, αλλά φτάνουν; Κάθε φορά που πεθαίνουν άνθρωποι θα λέμε «φταίει η κλιματική αλλαγή» και θα έχουμε… καθαρίσει;

Τις δικές μας ευθύνες θα τις σπρώξουμε ξανά κάτω από το χαλάκι; Τις ευθύνες που σχετίζονται με το κράτος θα τις ξεχάσουμε μέχρι την επόμενη τραγωδία;

Όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπινες ζωές περισσότερο και με περιουσίες λιγότερο οφείλουμε να είμαστε αντικειμενικοί.

Ούτε κομματικές ταμπέλες χωράνε, ούτε φταίει η μία κυβέρνηση αλλά δεν φταίει η άλλη. Οι ευθύνες γιατί μια περιοχή πλημμυρίζει ή καίγεται και γιατί άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, είναι διαχρονικές. Και οι ευθύνες «κληρονομούνται» μαζί με την ανάληψη της εξουσίας από ένα κόμμα.

Δεν μπορεί ένα κόμμα που ανέλαβε την εξουσία να λέει «φταίνε οι άλλοι» προτού κάνει τη δική του αυτοκριτική.

Και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να ρίχνει όλο το βάρος της άμυνάς της στις επικρίσεις που δέχεται, στη φύση, στα έντονα καιρικά φαινόμενα ή στο γεγονός ότι η καταιγίδα τους έπιασε στον ύπνο.

Οποιος δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά οφείλει να πάει σπίτι του. Οποιος δεν μπορεί να προβλέπει ότι θα γίνουν καταστροφές με την πρώτη βροχή, και δεν έχει κάνει ενέργειες για να τις αποτρέψει πρέπει να πάει σπίτι του.

Η Πολιτική Προστασία είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο σε όλες τις χώρες. Και από εδώ και στο εξής θα πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα για να αλλάξει η χώρα.

Σε συνεργασία με το υπουργείο Υποδομών οφείλει οποιαδήποτε κυβέρνηση να αποτρέψει άλλες Μάνδρες και άλλες Εύβοιες.

Αυτό, όμως, είναι το επιθυμητό και σίγουρα θα χρειαστεί χρόνος για να απασφαλιστούν όλες οι «βόμβες» που είναι ενεργές στην Ελλάδα. Εκεί όπου η αβελτηρία του κράτους και πολλές φορές εγκληματικές αποφάσεις επέτρεψαν σε εργολάβους ή σε απλούς πολίτες να κτίζουν σε ρέματα και να μπαζώνουν τις εξόδους του νερού προς τη θάλασσα.

Εκείνο που χρειάζεται άμεσα η Ελλάδα είναι οργάνωση. Και ταυτόχρονα είναι ευθιξία από τους πολιτικούς ταγούς της χώρας. Οποιοι κι αν είναι, όπου κι αν ανήκουν.

Αυτά που είδαμε και ακούσαμε μετά την τραγωδία στην Εύβοια, δείχνουν ότι η χώρα δεν αλλάζει. Είναι ένα μπάχαλο για το οποίο κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη που του αναλογεί.

Ο ένας λέει ότι δεν τέθηκε σε εφαρμογή το πολυδιαφημισμένο 112 γιατί μπορεί να είχαμε περισσότερους νεκρούς λόγω του πανικού. Ενδεχομένως να έχει δίκιο σ’ αυτό.

Όταν του λες ότι η προειδοποίηση των πολιτών μπορούσε να είχε γίνει 24 ή και 48 ώρες πριν σου λέει ότι δεν είχε τα δεδομένα που έπρεπε για να πάρει αυτή την απόφαση.

Με απλά λόγια και χωρίς να κρυβόμαστε: Ο Χαρδαλιάς έριξε την ευθύνη στην Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία γιατί δεν ειδοποίησε για τα έντονα καιρικά φαινόμενα.

Και αμέσως οι υπεύθυνοι της ΕΜΥ έδειξαν στοιχεία που έλεγαν ότι ειδοποίησαν για τον όγκο του νερού που θα πέσει και ποιες περιοχές θα πληγούν.

Δηλαδή, ξανά ένα πιγκ πογκ ευθυνών μέχρι να ξεχαστεί κι αυτή η τραγωδία. Το μαχαίρι για τους 8 νεκρούς δεν θα φτάσει και πάλι στο κόκαλο. Και θα περιμένουμε τα επόμενα θύματα.

Εσένα, εμένα, τους συγγενείς μας, τους φίλους μας. Γιατί πάντα οι ευθύνες είναι απρόσωπες και κανείς δεν τιμωρείται.

Δεν μπορεί, όμως, να ρίχνεις το ανάθεμα σε συγκεκριμένα πρόσωπα προηγούμενων κυβερνήσεων γιατί δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους κι εσύ να κρύβεσαι.

Δεν μπορεί όταν είσαι εκτός της εξουσίας να απαιτείς συγγνώμες και παραιτήσεις κι εσύ ο ίδιος να μη γίνεσαι παράδειγμα προς μίμηση.

Δεν μπορείς να είσαι τοπικός άρχοντας και το μόνο που να σε νοιάζει είναι να βγεις στα κανάλια και να κάνεις δηλώσεις αντί να λύσεις πρακτικά προβλήματα.

Και αντί να κόψεις το κεφάλι σου να βρεις λεφτά και να κάνεις έργα που θα αποτρέψουν άλλες τραγωδίες. Γι’ αυτό σε ψήφισε ο κόσμος, όχι για δημόσιες σχέσεις.

Οι κυβερνώντες πρέπει να ξέρουν ότι η ηρωοποίηση, τα καλά λόγια, το χτύπημα στην πλάτη κρατάνε λίγο. Μια φυσική καταστροφή, ένα έκτακτο γεγονός, ο πρώτος νεκρός έρχεται και διαλύει τον παραμύθι που έχει κτιστεί περί άξιων ή περί ικανών να αλλάξουν την Ελλάδα.

Οι άξιοι και οι άριστοι φαίνονται στο πεδίο της μάχης…

Στο κάτω – κάτω μια παραίτηση ή μια συγγνώμη μπορεί να ταρακουνήσει τα λιμνάζοντα νερά μιας Ελλάδας που μας πληγώνει. Κι ενίοτε μας σκοτώνει…