Ήταν κάποτε αμπέλι…

Ήταν κάποτε αμπέλι… Αυτός είναι ο τίτλος που επέλεξε για μια ανάρτηση του στο facebook ο αμπελουργός και οινοποιός Απόστολος Μούντριχας, ιδρυτής της επιτυχημένης, εδώ και χρόνια, οινοποιητικής εταιρείας Κτήμα Αβαντίς προκειμένου να δείξει το μέγεθος της πρόσφατης καταστροφής στο πολύπαθο Ληλάντιο Πεδίο.

«Ευτυχώς μόνο αυτό το αμπελοτόπι καταστράφηκε!», γράφει σε άλλη ανάρτηση στο Instagram. «Η νεροποντή της 9ης Αυγούστου φούσκωσε τον Λήλα- τον ποταμό από τον οποίο παίρνει το όνομα της η περιοχή- και πλημμύρισε το αμπελοτόπι Ποτάμι (πειραματικός αμπελώνας με Μοσχάτο & Gewurtztraminer) που βρίσκεται ακριβώς στο πλάι του εσωτερικού δρόμου προς την Δίρφη».

Το αμπελοτόπι αυτό ήταν και η μοναδική απώλεια για τον Απόστολο – με τον οποίο μας συνδέουν συγγενικοί και φιλικοί δεσμοί. Οι παππούδες μας αδέλφια – ο Αποστόλης Μούντριχας, εγγόνι του οποίου είναι ο Απόστολος και ο Αναστάσιος Μούντριχας, εγγόνι του οποίου είμαι εγώ από την πλευρά της μητέρας μου.

Η αναφορά στους παππούδες έγινε για ένα λόγο: Ως ευρύτερη οικογένεια αγαπάμε τον τόπο μας, τους αμπελώνες, το κρασί. Είναι οι ρίζες μας, είναι η μικρή μας ιστορία στα γόνιμα εδάφη του Ληλαντίου Πεδίου. Μια αγάπη που περνάει από γενιά σε γενιά και μια αγάπη που τροφοδοτεί πάντα την έγνοια για το μέλλον από την σκοπιά του ευρύτερου συλλογικού συμφέροντος.

Με αυτό ως δεδομένο, το 2019 σε εκδήλωση της πρωτοβουλίας ενεργών πολιτών της ευρύτερης περιοχής της Χαλκίδας, με την επωνυμία Εύριπος – πρωτοβουλία για μια καλύτερη ζωή, είχαν επισημανθεί όλες εκείνες οι διαχρονικές παθογένειες που εμποδίζουν την ανάπτυξη του Ληλαντίου Πεδίου μέσα από βιώσιμες πολιτικές. Ως τίτλος, είχε επιλεγεί το «Ληλάντιο Πεδίο, SOS».

Eισηγητές η δημοσιογράφος Μερόπη Παπαδοπούλου, επικεφαλής της επιτυχημένης περιοδικής έκδοσης για το κρασί Οινοχόος και ο Απόστολος Μούντριχας. Αν και οι τοπικοί άρχοντες είχαν κληθεί ο μόνος που συμμετείχε με δική του πρωτοβουλία ο τότε περιφερειακός σύμβουλος Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδος Γιώργος Κελαϊδίτης, ο οποίος είναι πλέον ο Αντιπεριφερειάρχης Εύβοιας.

Μόνιμος κάτοικος του Ληλαντίου είναι και ο Βαγγέλης Αποστόλου, βουλευτής του νησιού που διετέλεσε και για μεγάλο χρονικό διάστημα υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων άλλα έλαμψε δια της απουσίας του. Όπως και βουλευτές, δήμαρχοι και εκπρόσωποι της Περιφέρειας.

Σε εκείνη την εκδήλωση είχαν συζητηθεί διεξοδικά όλες οι πτυχές ενός κρίσιμου ζητήματος – η σχέση της περιοχής με το νερό (ποταμός Λήλας) και η δυνατότητα ανασύστασης μέσα από καλά επιλεγμένες πολιτικές του παραδοσιακού αμπελώνα στο Ληλάντιο Πεδίο. Μάλιστα, οι δύο εισηγητές δεν είχαν παραλείψει να αναφερθούν και στην «εμπειρία» του 2009 όταν ξανά ο Λήλας θυμήθηκε ότι ήταν …ποτάμι και τα ορμητικά του νερά σάρωσαν τα πάντα – μεταξύ των οποίων και το αρδευτικό σύστημα των αμπελώνων.

Το 2009 επαναλήφθηκε το καλοκαίρι του 2020. Στο μεταξύ, οι αρμόδιοι (για τις φιέστες) & αναρμόδιοι (στα δύσκολα και στην ανάληψη ευθυνών) με τις πολλαπλές συναρμοδιότητες που θολώνουν το τοπίο παρέμειναν στο επίπεδο των εξαγγελιών μέτρων – άντε και των μελετών…

11 ολόκληρα χρόνια. Κανείς δεν βρέθηκε – από τους πρώην και τους νυν – να ζητήσει συγγνώμη! Να προχωρήσει σε μια δημόσια λογοδοσία με ανοικτά δεδομένα (για να μην ψάχνουμε στα σκοτεινά στην Διαύγεια)…

Κάποτε ήταν ένα αμπέλι, λοιπόν, και για αυτό το αμπέλι έχουμε ένα και μοναδικό καθήκον ως ενεργοί πολίτες: Να μην ξεχάσουμε! Η μνήμη (ξανά) εναντίον της λήθης.

Υ.Γ: Έγραψα το κείμενο έχοντας διαβάσει τις αναρτήσεις του Απόστολου αλλά και του πρωτοπόρου Λευτέρη Λαχουβάρη ( μανιτάρια Δίρφυς), της Σμαρώς Ψαθέρη – Μιμίκου με την οικογενειακή μονάδα με τα σπορόφυτα και τα θερμοκήπια, του δημιουργικού Βαγγέλη Μπιθικούκη και τόσων άλλων συμπατριωτών και φίλων.