Ας σκεφτούμε λίγο τους εργαζόμενους στις Ενοπλες Δυνάμεις

Οσο γκρινιάζουμε για το αν πρέπει να φοράμε μάσκες στα πλοία ή αν πρέπει να μένουν ανοικτά τα μπαράκια μετά τις 12 ή αν δεν μπορούμε να κάνουμε τις ονειρεμένες διακοπές που θέλαμε, είναι καλό να κοιτάξουμε και τι γίνεται γύρω μας.

Είναι καλό να δούμε και ομάδες εργαζόμενων που δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν διακοπές, που είναι εγκλωβισμένοι στα σπίτια και τους χώρους εργασίας τους.

Ή εκείνους που είχαν κανονίσει τις διακοπές τους με τις οικογένειες και δεν μπορούν να τις υλοποιήσουν.

Ας μιλήσουμε για τις χιλιάδες των υπηρετούντων στις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις, οι οποίοι βρίσκονται τις τελευταίες εβδομάδες στην κυριολεξία με το δάκτυλο στην σκανδάλη.

Η τουρκική προκλητικότητα έχει κτυπήσει κόκκινο, το ναυτικό, η αεροπορία, ο στρατός βρίσκονται σε διαρκή επιφυλακή και κανείς δεν γνωρίζει πότε θα τελειώσει όλη αυτή η… περίεργη φάση.

Μιλάμε και για τους μάχιμους, αυτούς που τώρα βρίσκονται στις φρεγάτες στο Αιγαίο. Ή τους πιλότους και το λοιπό προσωπικό στην Πολεμική Αεροπορία, που εν μέσω του καλοκαιριού είναι αναγκασμένοι να περιμένουν τις εξελίξεις.

Απ’ ότι πληροφορούμαστε, από τις 10 Αυγούστου έχουν ανακληθεί όλες οι άδειες, χωρίς να μπορεί να προσδιορίσει κανείς πότε θα υπάρξει λήξη συναγερμού.

Οι οικογένειες των εργαζόμενων στις Ενοπλες Δυνάμεις βρίσκονται εγκλωβισμένες σ’ αυτή τη δίνη των εξελίξεων που μακάρι να μην έχει κακή εξέλιξη.

Και βεβαίως μπορεί να πει κανείς ότι έτσι είναι η φύση της δουλειάς, εφόσον εργάζονται από οποιοδήποτε πόστο στον ελληνικό στρατό, θα πρέπει να μη θεωρούν τίποτε δεδομένο.

Ναι έτσι είναι. Πάνω απ’ όλα το καθήκον, αλλά τουλάχιστον να περιορίσουμε όλοι εμείς τη μιζέρια μας.

Πολλοί από τους εργαζόμενους αυτούς και οι οικογένειές τους δεν θα πάνε καθόλου διακοπές φέτος.

Πολλοί είχαν κλείσει και πλήρωσαν προκαταβολές και άλλοι ξέρουν ότι θα περάσει το καλοκαίρι, θα ανοίξουν τα σχολεία και αυτοί πιθανότατα να βρίσκονται σε κόκκινο συναγερμό.

Ας σταματήσουμε λοιπόν την γκρίνια γιατί δεν ξεσαλώνουμε μέχρι τις 5 το πρωί στα νησιά. Ή γιατί δεν χορέψαμε φέτος στο πανηγύρι του χωριού.

Κι ας σκεφτούμε έστω για μια στιγμή όλους εκείνους που δεν έχουν την τύχη να πάνε έστω και δύο ημέρες διακοπές.

Να σκεφτούμε τους αξιωματικούς, τους ναυτικούς, τους αεροπόρους, τους στρατιώτες αλλά και όλο το προσωπικό των ΕΔ, είτε είναι στην πρώτη γραμμή είτε στα μετόπισθεν που έχουν εγκλωβιστεί με άγνωστη ημερομηνία απεγκλωβισμού.

Ας αφήσουμε, λοιπόν, την γκρίνια. Υπάρχουν και χειρότερα…