Σήμερα, περισσότερο από ποτέ η κοινωνία χρειάζεται ένα …βιωματικό σχολείο – ένα σχολείο που να είναι σε θέση να δημιουργεί και διαχέει εμπειρίες από τον κόσμο του μέλλοντος μας. Τι να το κάνεις αν ένα παιδί στις πρώτες κιόλας τάξεις του δημοτικού σχολείου αποστηθίσει πέντε ονόματα ηρώων ή πέντε χρονολογίες ιστορικών γεγονότων, αλλά αγνοεί την ιστορία του ποταμού που βρίσκεται δίπλα στο σπίτι του και συχνότερα από ότι συνέβαινε παλαιότερα μας δείχνει την κρυμμένη οργή του;

Στις μέρες μας είναι πολύ πιο σημαντικό να μάθει από πολύ νωρίς ένα παιδί το «που πατά» και το «που πηγαίνει» από το να γεμίζει το παιδικό του μυαλό με τόνους πληροφορίας την οποία μπορεί να βρει άνετα στο διαδίκτυο αν του δείξεις το δρόμο…Έτσι και αλλιώς, στο νέο παράξενο κόσμο μας χρειαζόμαστε περισσότερο τεχνικούς εξόρυξης δεδομένων παρά αποθηκάριους πληροφοριών που αγνοούν και την αξία του updated.

Με άλλα λόγια, ο νεαρός μαθητής ενός σύγχρονου βιωματικού σχολείου δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ένας παθητικός δέκτης της από καθέδρας παραδοσιακής διδασκαλίας αλλά ένας ενεργός συμμέτοχος σε μια διαδικασία πολλαπλών επιλογών. Από την μια μεριά, η προώθηση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης μαζί με την εκπαίδευση εκτός σχολικής αίθουσας σε συνδυασμό με την αξιοποίηση της χρήσης τεχνολογιών εικονικής ή διευρυμένης πραγματικότητας διαμορφώνει εξ αντικειμένου νέα πρωτόγνωρα δεδομένα και απαιτεί εκπαιδευτικούς αυξημένων γνώσεων, προσόντων και δεξιοτήτων. Από την άλλη, η διαρκώς παρούσα με τις οδυνηρές της συνέπειες κλιματική κρίση αλλά και απανωτές πανδημίες με τους αόρατους φονικούς ιούς μας οδηγεί σε μια επείγουσα επανεξέταση όλου του πλέγματος Πολιτικής Προστασίας.

Δεν είναι καθόλου λίγοι εκείνοι οι εκπαιδευτικοί λειτουργοί που επισημαίνουν ότι ακόμη και τα παιδιά των Νηπιαγωγείων και των πρώτων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου θα πρέπει να έρθουν σε επαφή και να γνωρίσουν με τον τρόπο του παιχνιδιού βασικά στοιχεία αντιμετώπισης φυσικών φαινομένων… Το τι και το πώς ας το αναλάβουν οι ειδήμονες.

Εκείνο που πρέπει να κρατήσουμε είναι η αναγκαιότητα εισαγωγής ενός Οδηγού Πολιτικής Προστασίας στα σχολεία – ένας οδηγός που θα μπορούσε να συνδυαστεί τόσο με αρχές Οικιακής Οικονομίας (όπως η χρήση των φυσικών πόρων, η τροφή κλπ) όσο και με ένα ευρύτερο δίκτυο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης με έμφαση στις συνέπειες της Κλιματικής Κρίσης.

Είναι πολύ σημαντικό ο μαθητής του Δημοτικού Σχολείου πέραν της αναγκαίας εξοικείωσης με τις νέες τεχνολογίες θα χρειασθεί να μάθει και το πως παράγεται μια ντομάτα, ποιος μας δίνει τα αυγά ή το γάλα, το πως φτιάχνεται το ψωμί ή και τα δημητριακά του πρωϊνού. Ακόμη περισσότερο το πως φυτεύουμε ένα δένδρο – μια λεμονιά ή μια μικρή ελιά- στη αυλή του σχολείου μας και το πως δεν ξοδεύουμε το πολύτιμο νερό ή δεν σπαταλάμε το φαγητό μας. Είναι η ηλικία που μπορεί να αρχίσει να μαθαίνει τα βασικά της ανακύκλωσης και ενός βιώσιμου τρόπου ζωής αλλά και του σεβασμού στο φυσικό και δομημένο περιβάλλον.

Η βασική προϋπόθεση για την δημιουργία ενός σύγχρονου βιωματικού σχολείου είναι σε κάθε περίπτωση η κατοχυρωμένη αυτονομία του και η σχέση του με την κοινότητα μέσα στην οποία καλείται να λειτουργήσει. Ένα σχολείο υποταγμένο στο ωρολόγιο πρόγραμμα και με προσλήψεις σε κεντρικό επίπεδο δεν μπορεί να είναι η εκπαιδευτική μονάδα σποράς για την επένδυση του μέλλοντος μας.

Headlines