Πόσο διασκεδαστική είναι η πολιτική ζωή του τόπου; Πόσο χαρούμενους μας κάνουν όλες αυτές οι ασχολίες των πολιτικών, τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης.

Ειδικά αυτές τις… ήσυχες μέρες του Αυγούστου όπου οι περισσότεροι πολιτικοί μας κάνουν τις διακοπές τους έπειτα από μια κοπιαστική χρονιά.

Και πόσο διασκεδάζουμε διαβάζοντας τα θέματα που απασχολούν τα κόμματα.

Στην κυβέρνηση προσπαθούν να αποδείξουν ότι η επιτυχημένη πρώτη φάση διαχείρισης της πανδημίας έχει και συνέχεια.

Γι’ αυτό και ασχολούνται με ό,τι αφορά στον κοροναϊό. Αλλά μήπως να μην ασχολούνται τόσο γιατί τα κάνουν χειρότερα;

Αλληλοσυγκρουόμενες αποφάσεις, στοχοποίηση περιοχών χωρίς λόγο, μπάχαλο με τους ελέγχους, τα συμπτώματα, τα τοπικά lockdown.

Ακόμη και με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, που καίει χιλιάδες οικογένειες, δεν μπορούν να βρουν έναν σωστό σχεδιασμό.

Θα ανοίξουν τα σχολεία στις 7 Σεπτεμβρίου, λένε. Αλλά πώς; Με μάσκες όλοι; Εκ περιτροπής; Με μια σχολική χρονιά ακόμη χαμένη; Με γεμάτες αίθουσες; Με εκπαιδευτικούς απροστάτευτους; Κανείς δεν ξέρει.

Μας υπόσχονται επίσης, ο κ. Κικίλιας συγκεκριμένα, εκατομμύρια δόσεις του εμβολίου για τον κοροναϊού μέχρι το τέλος της χρονιάς.

Γιατρός είναι κάτι θα ξέρει. Μόνο μη διαψευστεί και τότε ποιος τον σώζει για ένα τέτοιο κρίσιμο θέμα.

Στην αντιπολίτευση… πολύ γέλιο. Τσακώνονται οι τιτάνες της πολιτικής Κοτζιάς και Μπίστης για τα ελληνοτουρκικά. Η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ βολοδέρνει στον Γράμμο και στο Βίτσι, ο Αλέξης Τσίπρας αποθεώνεται από τους Τούρκους και κάπου έχει χαθεί σε κάποια παραλία ατενίζοντας το μέλλον του με αισιοδοξία και επαναστατική διάθεση.

Και τα πραγματικά προβλήματα σύντροφοι της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ; Ασχοληθήκατε καθόλου ή απλά θα τα βρούμε μπροστά μας και δεν θα ξέρουμε τι να κάνουμε;

Η ύφεση που μπορεί να ξεπεράσει το 10% δεν είναι απλό νούμερο.

Η ανεργία εκατομμυρίων πολιτών που τους διέλυσε ο κοροναϊός δεν είναι νούμερο.

Το λουκέτο που αναμένεται σε χιλιάδες επιχειρήσεις δεν είναι νούμερο. Ούτε οι απολύσεις και οι μειώσεις μισθών που έρχονται εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Και την ίδια στιγμή δεν έρχονται τα λεφτά από το Ταμείο Ανάκαμψης, οι Τούρκοι μας πιέζουν τόσο όσο να αποφασίσουμε να αγοράσουμε πέντε έξι φρεγάτες από τους «φίλους» Γάλλους και μερικά αεροπλάνα από τους άλλους «φίλους» Αμερικανούς.

Γενικώς η «μπάζα» των εξοπλιστικών ετοιμάζεται και το βούτυρο για το λαό θα γίνει ξανά κανόνια για να είμαστε έτοιμοι για πόλεμο.

Ομως, τίποτε δεν είναι νούμερο όταν αφορά την τσέπη εκατομμυρίων Ελλήνων.

Αυτών που δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει το φθινόπωρο και τον χειμώνα.

Όλων εκείνων που ήταν και πριν, θα παραμείνουν και σήμερα κοινωνικά αποκλεισμένοι.

Των νέων των 500 ευρώ που δεν είναι αυτοί που διασκεδάζουν στην Πάρο μετά τις 12 και χωρίς μάσκες.

Υπάρχουν, θα έπρεπε να το γνωρίζουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση, και οι μαθητές που δεν θα κάνουν τηλεργασία γιατί δεν έχουν ούτε λάπτοπ, ούτε ταμπλέτα, ούτε βεβαίως και γραμμή ίντερνετ.

Υπάρχουν και όσοι θα αναγκαστούν να νοσηλευτούν στη… σκοτεινή πλευρά των νοσοκομείων. Εκεί όπου δεν έχουν σεντόνια, μαξιλάρια, φάρμακα, εκεί όπου συνωστίζονται εκατοντάδες Ελληνες, μετανάστες, άνεργοι, φτωχοί, απόκληροι.

Υπάρχουν κι άλλα προβλήματα που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης. Όπως οι μακροχρόνια άνεργοι που δε βρίσκουν δουλειά και πλέον θα δυσκολευτούν ακόμη περισσότεροι με μερικές χιλιάδες νεοανέργων.

Υπάρχει και η άλλη Ελλάδα, όχι αυτή της Μυκόνου ή της Πάρου και της Σαντορίνης. Που θα στερηθεί ακόμη και τα βασικά, γάλα, ψωμί, βιβλία για τα παιδιά του.

Ναι, υπάρχει και αυτή η Ελλάδα που ψηφίζει και απαιτεί από τους πολιτικούς να μην ασχολούνται με ανοησίες.

Ή τουλάχιστον να κοιτάξουν και κάποια προβλήματα που μοιάζουν… μικρά μπροστά στις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα κόμματα.

Έρχονται δύσκολες ημέρες για την Ελλάδα. Δυσκολότερες ίσως και από εκείνες τις μαύρες, τις μνημονιακές.

Έρχονται δύσκολες ημέρες για τους εργαζόμενους και γι’ αυτούς που κάποιοι με… βδελυγμία ονομάζουν «λαϊκές οικογένειες».

Ο χειμώνας θα είναι δύσκολος και θα γίνει και η άνοιξη και το επόμενο καλοκαίρι δύσκολα αν δεν αναληφθούν εδώ και τώρα πρωτοβουλίες.

Ασφαλώς μείζον θέμα η κρίση με την Τουρκία. Και ποιος δεν ανησυχεί για τον κοροναϊό και την περιπέτεια που περνάμε όλοι μα;.

Ομως, οι πολιτικοί μας έχουν εκλεγεί για τα δύσκολα. Αν δεν μπορούν τότε να πάνε σπίτι τους.

Κι επειδή τα δύσκολα στην οικονομία είναι μπροστά μας η χώρα χρειάζεται πολιτικούς… ταλιμπάν. Που θα πάρουν γενναίες αποφάσεις, με πολιτικό κόστος. Αλλά και που θα συντείνουν στη στήριξη της ελληνικής κοινωνίας, στην ενίσχυση των πολλών που χτύπησε η δεκαετής κρίση και τώρα ο κοροναϊός.

Αν κάποιοι πολιτικοί, όλων των κομμάτων, ενδιαφέρονται μόνο για την επιβίωσή τους, είναι σίγουρο ότι θα έρθει η ώρα που θα λογοδοτήσουν.

Ένα όμως, πρέπει να γνωρίζουν. Η Ελλάδα και οι πολίτες της δεν αντέχουν άλλη οικονομική κρίση, άλλη χρεοκοπία.

Δεν αντέχουν άλλες περικοπές, άλλες θυσίες χωρίς αντίκρισμα, άλλες αγωνίες για την επόμενη ημέρα, τη δική τους και των παιδιών τους.

Τα πράγματα είναι απλά και το δίλημμα ένα για το πολιτικό σύστημα.

Ή θα είστε με το λαό και για το λαό ή θα είστε για την πάρτη σας και θα τσακώνεστε καθημερινά για ανοησίες.

Headlines