Καμπανάκι ειδικών για τον κοροναϊό: «Δέκα αδιάγνωστα κρούσματα για κάθε ασυμπτωματικό»

Σε ιδιαίτερα υψηλά και ανησυχητικά επίπεδα εξακολουθούν να είναι τα κρούσματα κοροναϊού στη χώρα μας, με τους ασυμπτωματικούς να αποτελούν τεράστιο «πονοκέφαλο» για τους ειδικούς.

Το καμπανάκι έκρουσε για ακόμη μια φορά η καθηγήτρια επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθηνά Λινού, τονίζοντας μεταξύ άλλων πως για κάθε ένα ασυμπτωματικό κρούσμα υπάρχουν δέκα αδιάγνωστα στον πληθυσμό.

«Νομίζω ότι είμαστε σε ανοδική τάση. Η εφαρμογή των μέτρων μπορεί να δείξει ότι αποδίδουν, αλλά θα το διαπιστώσουμε σε δέκα ημέρες. Ο αριθμός των κρουσμάτων που βλέπουμε είναι συνήθως ο ελάχιστος. Μπορεί να υπάρχουν πολλά άλλα, και σίγουρα θα υπάρχουν, όμως είναι χωρίς συμπτώματα. Και αυτό γιατί δεν κάνουμε επίσημη δειγματοληπτική εξέταση ενός τυχαίου δείγματος του πληθυσμού για να ξέρουμε στα 10 εκατ. Έλληνες πόσοι άλλοι είναι ασυμπτωματικοί και νοσούν. Με αυτό τον τρόπο δεν μπορούμε να δούμε την αύξηση. Τη μεταβολή μπορούμε να τη δούμε με τα κρούσματα που νοσούν, με αυτά που χρειάζονται νοσηλεία και αυτά που απαιτούν εισαγωγή σε εντατική ή διασωλήνωση. Μόνο έτσι μπορούμε να καταλάβουμε τι γίνεται» υπογράμμισε, μιλώντας στον ANT1.

Σχετικά με τους ασυμπτωματικούς που έχει εκφραστεί η άποψη ότι μπορεί να είναι χιλιάδες, υποστήριξε πως «η πιο ήπια εκδοχή αναφέρει ότι για κάθε συμπτωματικό κρούσμα υπάρχουν δέκα αδιάγνωστα στον πληθυσμό. Οπότε ναι, θα μπορούσαν να είναι κάποιες δεκάδες χιλιάδες κρουσμάτων στη χώρα τα οποία μεταδίδουν χωρίς να υποφέρουν και χωρίς να απαιτούν θεραπεία αλλά δεν ξέρουμε ακριβώς πόσα είναι».

Το άνοιγμα των σχολείων

Σχετικά με το άνοιγμα των σχολείων, η κ. Λινού υπογράμμισε πως θα πρέπει να τηρηθούν μια σειρά από μέτρα.

«Πρέπει να διασφαλιστεί η ασφάλεια των παιδιών, των γονιών αλλά και των εργαζομένων. Όλα τα μέτρα πρέπει να είναι συλλογικά. Οχι μόνο μάσκα, αλλά να υπάρχει τήρηση αποστάσεων, συχνό πλύσιμο των χεριών και αξιοποίηση των υπαίθριων χώρων. Επίσης, τα μεγάλα τμήματα να σπάσουν, γιατί μόνο η μάσκα δεν λύνει το πρόβλημα. Κάθε δήμος να βρει, αν υπάρχουν κάποιες αίθουσες που δεν χρησιμοποιούνται, όπως πνευματικά κέντρα ή βιβλιοθήκες και να πάνε εκεί οι μαθητές».